Καταδικασμένη κι απ' το παιδί της (1955) (Α/Μ)

Δραματική ταινία της Παρθενών Φιλμς σε σκηνοθεσία Φίλιππα Φυλακτού, με τους Ελένη Χατζηαργύρη, Ορέστη Μακρή, Στέφανο Στρατηγό, Γιώργο Λευτεριώτη, Τασσώ Καββαδία, Άννα Μπέλου, Νίκο Σταυρίδη.

Όταν ο γιος της επιστρέφει από τις σπουδές του στο εξωτερικό, ανακοινώνει στη μητέρα του την πρόθεσή του να παντρευτεί την αγαπημένη του την Καίτη, κόρη του παλιού του Γυμνασιάρχη. Η πρώτη συνάντηση όμως ανάμεσα στους μελλοντικούς συμπέθερους απελευθερώνει μνήμες από το παρελθόν και απειλεί με μυστικά καλά κρυμμένα που αν βγουν στο φως μόνο δυστυχία θα φέρουν. 

Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Κατ' αρχάς, ας ξεπεράσουμε τον τίτλο που, ναι το ξέρω, ακούγεται φαιδρός. Η ταινία όμως είναι πολύ καλύτερη του τίτλο της, που σύμφωνα με τις επιταγές των μελό της εποχής όφειλε να είναι πιασάρικος, εντυπωσιακός και πονεμένος. Μελό φυσικά είναι η ταινία, από τα αστικά όμως, όχι από τα λαϊκά με τους φτωχούς μπουζουξήδες που ακολούθησαν. Σε κομψά διαμερίσματα της οδού Μαυροματαίων είναι γυρισμένο το φιλμ (και όχι σε στούντιο) ενώ δεν είναι λίγες και οι εικόνες που μας προσφέρει από την Αθήνα της εποχής. Άνιση συνολικά απόπειρα, καθώς ο σεναριογράφος Φίλιππας Φυλακτός δεν είναι το ίδιο ικανός με τον σκηνοθέτη Φίλιππα Φυλακτό. Θέλω να πω πως η ιστορία είναι λίγο τραβηγμένη από τη μιζανπλί και εκεί που πάει να εντυπωσιάσει με τις ανατροπές της, καταφεύγει σε απανωτές υπερβολές, ενώ σε κάποιες σκηνές οι διάλογοι παραείναι δραματικοί και ψεύτικοι. Στη σκηνοθεσία, όμως, τα πηγαίνει περίφημα η ταινία, αφού τηρουμένων των αναλογιών (και με κάμποσα λαθάκια στα ρακόρ και τους άξονες) ο Φυλακτός βγάζει την κάμερα στους δρόμους, εναλλάσσει διαρκώς τα πλάνα του (ο ίδιος άλλωστε έκανε και το μοντάζ) ενώ ακόμα και στους κλειστούς χώρους ανεβάζει την κάμερα ψηλά και "αποθεατροποιεί" κάθε του σκηνή, χωρίς να βάζει τους ηθοποιούς του να απαγγέλουν σε παρέλαση απέναντι από τον φακό. Προσθέστε και μια ευρηματική και 100% πρωτότυπη σεκάνς τίτλων, μαζί με ένα πολύ εμπνευσμένο φλας μπακ γυρισμένο μόνο με σκιές και έχετε μια ταινία καλών προθέσεων και ιδιαίτερου ταλέντου, που την ίδια στιγμή δυστυχώς προδίδεται από τα λιγοστά λεφτά της και κάτι σκηνές εντελώς άχρηστες (σαν την κωμική συνεύρεση των συμμαθητών στο ζαχαροπλαστείο) που όχι μόνο δεν προσθέτουν κάτι αλλά και καταστρέφουν τη συνολική εικόνα του φιλμ. Το ίδιο άνισες είναι και οι ερμηνείες, με την Ελένη Χατζηαργύρη και τον Ορέστη Μακρή να έχουν κάποιες καλές στιγμές αλλά και κάμποσες γεμάτες αμηχανία. Πέρασμα κάνουν ο Θανάσης Βέγγος και η Μπεάτα Ασημακοπούλου (Μπέμπα την έλεγαν τότε), ενώ η Τασσώ Καββαδία εμφανίζεται σε έναν από τους σπάνιους ρόλους καλής -με τη φωνή της όμως να ντουμπλάρεται από άλλη ηθοποιό.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Το αρχείο των ελληνικών ταινιών του Cinemano (μέχρι και τη δεκαετία του '70) βρίσκεται εδώ. Τις πιο ανεξάρτητες και όσες γυρίστηκαν από τα χρόνια του '80 και μετά, θα τις βρείτε εδώ.