Ο αγκαλίτσας: Ένα εξαγόμενο κορόιδο (1985)

Εναλλακτικός τίτλος: Ο χαζοχαρούμενος

Κωμωδία της Γ. Καραγιάννης & Σια σε σκηνοθεσία Τάκη Βουγιουκλάκη, με τους Νίκο Παπαναστασίου, Αλίκη Καμινέλη, Αθηνόδωρο Προύσαλη, Σπύρο Καλογήρου, Μάγδα Τσαγγάνη, Τώνη Γιακωβάκη.

Ο Νίκος Αγαθόνικος είναι ο πιο ενοχλητικά τίμιος άνθρωπος επί της Γης. Ως λογιστής χάνει τη δουλειά του αφού σε έκρηξη τιμιότητας δηλώνει στην εφορία όλα τα κέρδη της επιχείρησης, ενώ την ίδια στιγμή παραδίδει στην Αστυνομία μια σακούλα σκουπιδιών με 50 εκατ. Δρχ., χωρίς μάλιστα να ζητήσει εύρετρα. Το κράτος τον βραβεύει για την τιμιότητά του, αλλά ο κόσμος όλος (όπως και τα αδέλφια του) τον θεωρούν απλά ηλίθιο. Η συμπεριφορά του προσελκύει την προσοχή μιας συμμορίας λαθρεμπόρων ναρκωτικών που τον προσλαμβάνει έναντι αδρής αμοιβής, για να γίνει το βαποράκι τους, φυσικά εν αγνοία του.

Η Γ. Καραγιάννης & Σια κυριαρχούσε στα '80s στον ελληνικό κινηματογράφο με μια σειρά από κωμωδίες και κοινωνικά δράματα, στις οποίες είχαν να επιδείξουν πάντοτε κάποιο μεγάλο όνομα. Κι αν δεν το είχαν, το δημιουργούσαν εκείνοι. Ο Σωτήρης Μουστάκας, ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο Νίκος Παπαναστασίου ήταν μερικοί μόνο από τους συντελεστές των ταινιών της, την ίδια στιγμή που κορύφωσαν το αστέρι του Στάθη Ψάλτη ή δημιούργησαν νεαρούς πρωταγωνιστές. Τρία ήταν τα βασικά προβλήματα των ταινιών αυτών: ο χαμηλός τους προϋπολογισμός (με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ποιότητα γυρισμάτων και επίπεδο αισθητικής), οι σαχλοί αλλά προκλητικοί τους τίτλοι (που από μόνοι τους έμοιαζαν με ρεκλάμα) και το γεγονός ότι η έλλειψη στην ουσία του παραγωγού ως δημιουργού και επόπτη με ματιά και γνώση άφηνε τις ταινίες στο έλεος του κάθε σκηνοθέτη που αναμασούσε μοντέλα των περασμένων δεκαετιών, απλά φιλτραρισμένα μέσα από τη μοντερνιά και τον εκχυδαϊσμό της εποχής. Σχεδόν καμιά από τις ταινίες αυτές δεν πήγε το σινεμά ένα βήμα πιο πέρα, δημιουργώντας βρε αδελφέ ένα νέο είδος -ίσως μόνο τα "Τσακάλια" το κατάφεραν αυτό, που έβγαλαν μια σειρά "νεανικών δραμάτων" στο σινεμά ή στο βίντεο τα χρόνια που ακολούθησαν. 

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι και όλες αυτές οι ταινίες ήταν για τα σκουπίδια. Αυτή εδώ, ας πούμε, είναι μια αρκούντως πασάμπλ γελαστική κωμωδία με μεγάλο της ατού τον πρωταγωνιστή της. Ο Νίκος Παπαναστασίου υπήρξε πολύ καλός ηθοποιός που αν είχε την τύχη καλύτερων ρόλων θα είχε διαπρέψει. Εδώ, είναι ολόκληρη η ταινία μόνος του, έχοντας αρωγό το ατακαδόρικο σενάριο του Λάκη Μιχαηλίδη. Έρχεται όμως αυτή η "φτήνεια" του συνόλου της παραγωγής που υποβιβάζει και τα καλά στοιχεία της ταινίας. Όπως και αυτό το άγαρμπο φινάλε που είναι λες και κόβεται η ταινία στον αέρα. Για την ιστορία και μόνο, να θυμίσω πως ο Νίκος Παπαναστασίου είχε πλάσει ήδη δύο -cult πλέον- φιγούρες: τον Παπα-Σούζα και τον Λαλάκη τον Εισαγόμενο. Ο δε Αγκαλίτσας προέκυψε από το διάσημο παιχνίδι της εποχής ενώ ο "εξαγόμενος" του αρχικού τίτλου σαφώς παραπέμπει στον "εισαγόμενο" Λαλάκη. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Το αρχείο των ελληνικών ταινιών του Cinemano (μέχρι και τη δεκαετία του '70) βρίσκεται εδώ. Τις πιο ανεξάρτητες και όσες γυρίστηκαν από τα χρόνια του '80 και μετά, θα τις βρείτε εδώ.