Madeo (2009)

Ελληνικός τίτλος: Μητέρα

Δραματικό θρίλερ της CJ Entertainment σε σκηνοθεσία Μπονγκ Τζουν-χο, με τους Κιμ Χιέ-τζά, Γουόν Μπιν, Γκου Τζιν.

Μια γυναίκα ζει σε μια μια μικρή επαρχιακή πόλη της Νότιας Κορέας, μαζί με τον 27χρονο γιο της, τον Ντο-τζουν. Ιδιαίτερο παιδί αυτός, με μια σχέση που ξεπερνά κάμποσες κόκκινες γραμμές με τη μητέρα του, φαινομενικά αφελής, με κάποια βίαια ξεσπάσματα αλλά και με εμφανή νοητικά προβλήματα. Παρ' όλα αυτά, η ζωή τους κυλά -ας πούμε- φυσιολογικά, με εκείνον περνά άσκοπα τις μέρες του με τον φίλο του τον Τζιν-τε και εκείνη να προσπαθεί να τα βγάλει πέρα πουλώντας μαντζούνια και βότανα και εξασκώντας παράνομα βελονισμό. Έως ότου μια μέρα ανακαλύπτεται το πτώμα μιας νεαρής ορφανής κοπέλας στην ταράτσα ενός σπιτιού και όλα τα στοιχεία τοποθετούν τον Ντον-τζουν στον τόπο του εγκλήματος. Με το γιο της στη φυλακή, η μητέρα του αρχίζει να κινεί γη και ουρανό ώστε να αποδείξει την αθωότητά του.

Ενοχές, μυστικά, μητρική αγάπη, πορνεία, εξαθλίωση και αστυνομική βία που πηγαίνει χέρι-χέρι με την ανικανότητα και την αδιαφορία συνθέτουν τον καμβά και αυτής της ταινίας του Μπονγκ Τζουν-χο που όπως και οι περισσότερες που έχει γυρίσει δανείζεται στοιχεία από διαφορετικά κινηματογραφική είδη για να αφηγηθεί μια ιστορία που σε πρώτο επίπεδο μοιάζει ξεκάθαρη, αλλά του επιτρέπει να πει και να σχολιάσει μύρια άλλα πράγματα. Με αυτόν τον απαγορευμένο ερωτισμό που πλέον τον συναντάμε σε κάθε του φιλμ, θέματα ταμπού που εξωθούν τις αντιδράσεις του θεατή, ωμή βία σε ποιητικό περιτύλιγμα, χιούμορ, πολιτικό σχόλιο και ξεκάθαρη εθνική ταυτότητα, η "Μητέρα" είναι ένα βραδυφλεγές δραματικό θρίλερ και παράλληλα ένα συναρπαστικό αγωνιώδες δράμα, ευλογημένο από δύο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές που υποδύονται μάνα και γιο. Ακραίοι χαρακτήρες, έξω από νόρμες, πλήρως αλληλοεξαρτώμενοι σε σημείο αρρώστιας και που ταυτόχρονα χειραγωγούν μέχρις εσχάτων ο ένας τον άλλον, αποτελούν ρόλους επικίνδυνους που αρκεί ένας λάθος χειρισμός, ένα λάθος νεύμα για να τινάξουν τις ισορροπίες στον αέρα και να μεταφέρουν μια σκηνή στη σφαίρα του γελοίου. Είναι αξιοθαύμαστοι λοιπόν αμφότεροι οι εξαιρετικοί ηθοποιοί, όπως και η μαεστρία με την οποία τους καθοδηγεί σκηνοθετικά ο Μπονγκ Τζουν-χο ώστε να γίνουν ένα με το κινηματογραφικό παιχνίδι που έχει στήσει για εμάς. Πανέμορφα τα πλάνα, συναρπαστική η φωτογραφία, ενώ  ήχοι και μουσικές, για ακόμα μία φορά στο σινεμά του, βγαίνουν στο προσκήνιο και αποκτούν καίριο λόγο. Είναι όμως και το σενάριο που από το πρώτο κιόλας πλάνο μοιάζει σαν να συνδέεται με το φινάλε, ενώ σε όλη τη διάρκεια δίνει στοιχεία και μικρά ασήμαντα γεγονότα που όμως αποκτούν ύψιστη σημασία στην τραγική αποκάλυψη του τέλους. Άλλη μία σημαντική και άπαιχτη στην Ελλάδα ταινία, που ευτυχώς είχαμε την ευκαιρία να δούμε έστω και με καθυστέρηση χάρη στη μεγάλη επιτυχία που τα "Παράσιτα" είχαν στα ταμεία και στα Όσκαρ.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.