Les Misérables (2018)
Μίνι σειρά 6 επεισοδίων του BBC σε σκηνοθεσία Τομ Σάνκλαντ, με τους Ντόμινικ Γουέστ, Ντέηβιντ Ογελόγουο, Αντίλ Αχτάρ, Ολίβια Κόλμαν, Λίλλυ Κόλλινς, Ντέρεκ Τζάκομπι, Τζος Ο'Κόννορ, Έλλι Μπάμπερ, Έριν Κέλλυμαν, Τζόζεφ Κουίν.
Τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Βίκτωρος Ουγκώ σε μια επική παραγωγή από αυτές που σε κάποιους θα μπορούσε να θυμίσει παλιό Χόλυγουντ. Και προτού βιαστείτε να αναφωνήσετε "ακόμα μια μεταφορά των Αθλίων;" θα έρθω να σας πω ότι μάλλον όσες ακολουθήσουν (γιατί, σιγά μην και δεν ακολουθήσουν άλλες) θα πρέπει πλέον να συγκρίνονται με αυτήν εδώ. Κατ'α αρχάς γιατί το σενάριο ίσως να είναι η πρώτη φορά που παίρνει τον χρόνο του ώστε να ξετυλίξει χωρίς άγχος το μελόδραμα και να στήσει σκηνή τη σκηνή τους χαρακτήρες. Ο Άντριου Ντέηβις δεν ακολουθεί την εύκολη πεπατημένη ενός κλασσικού εικονογραφημένου μα "μελετά" τον Ουγκώ και την εποχή του και μέσα από αυτήν τη μελέτη αποδίδει ολοκληρωμένους τους ήρωες ενώ τους προσδίδει μια ξεχωριστή πινελιά, παρά το εμβληματικό της περσόνας πλέον του καθενός. Η μεγάλη επιτυχία δε είναι πως όσο κι αν δουλεύει την προσωπικότητα του κάθε ήρωα ξεχωριστά, δεν προδίδει ποτέ την ιστορία του.
Οπότε είναι επάνω σε αυτό το άρτια δουλεμένο σενάριο που πατάει και η σκηνοθεσία, η οποία επικουρούμενη από τις κάμποσες στερλίνες της παραγωγής δίνει κινηματογραφικό αέρα στο τελικό αποτέλεσμα. Η δύναμη του όλου εγχειρήματος έγκειται ακριβώς στο ότι ανακαλύπτεις νέα πράγματα σε μια ιστορία που θεωρείς πως γνωρίζεις απ' έξω κι ανακατωτά, χωρίς καμία από όλες αυτές τις νέες πληροφορίες να μην προδίδει ούτε το συναισθηματικό σου δέσιμο με το πρωτότυπο υλικό ούτε τη λογοτεχνική του πηγή. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι και ο ίδιος ο Ουγκώ θα ένιωθε υπερήφανος βλέποντας αυτό το τηλεοπτικό δημιούργημα που μεταμορφώνει το ογκώδες βιβλίο του σε μια μεγαλειώδη, εξάωρη (και κάτι) ταινία. Η μοναδική πρωτοπορία που μπορεί να ξενίσει ή και να προκαλέσει αντιδράσεις είναι το πολυπολιτισμικό καστ που επιλέγει μεταξύ άλλων έναν μαύρο ηθοποιό για τον ρόλο του Ιαβέρη και έναν άραβα για τον ρόλο του Θερναδιέρου. Προσέξτε όμως, ο ηθοποιός είναι μαύρος, όχι ο Ιαβέρης. Με πιο απλά λόγια, δεν προσδίδεται διαφορετική εθνική ταυτότητα ούτε στον Ιαβέρη ούτε στον Θερναδιέρο. Απλά, τους ρόλους τους δεν τους παίζουν λευκοί ηθοποιοί. Το ίδιο είχε πράξει το BBC και στη μίνι σειρά "A Christmas Carol" του 2019, στο πλαίσιο μιας πολιτικής που δεν διακρίνει το χρώμα στους ηθοποιούς, αλλά τους επιλέγει ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής. Ως αποτέλεσμα, έχουμε έναν εξαιρετικό Ντέηβιντ Ογελόγουο να παίζει τον Ιαβέρη, αλλά δεν παύεις να προβληματίζεσαι κατά πόσο αυτή η επιλογή έχει αυστηρά καλλιτεχνικά κίνητρα ή επιβάλλεται από μια πολιτική ορθότητα που ενδεχομένως οδηγήσει σε μελλοντικές αντίστοιχε κινήσεις που θα αποβούν άκομψες ή ακόμα και γελοίες.
Το 2012, είχε βγει στους κινηματογράφους η κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ των Αθλίων, για την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου