Greyhound (2020)
Ελληνικός τίτλος: Greyhound -Η Μάχη του Ατλαντικού
Πολεμική περιπέτεια των Sony/Stage 6/Filmnation σε σκηνοθεσία Άαρον Σνάιντερ, με τους Τομ Χανκς, Στήβεν Γκράχαμ, Ρομπ Μόργκαν, Ελίζαμπεθ Σου, Μανουέλ Γκαρσία-Ρούλφο, Τομ Μπρίτνεϋ.
Ο άθλος του αντιπλοιάρχου Έρνεστ Κράουζ, κυβερνήτη του αντιτορπιλικού των ΗΠΑ Keeling, με κωδική ονομασία Greyhound, κατά τον πρώτο του διάπλου του Ατλαντικού, συνοδεύοντας νηοπομπή εμπορικών σκαφών που μετέφεραν εφόδια στην Ευρώπη, στις αρχές του 1942. Όταν τα πλοία εισήλθαν στο "μαύρο πηγάδι", το σημείο του Ατλαντικού όπου τα αεροπλάνα δεν μπορούσαν να φτάσουν από καμία εκ των δύο ηπείρων, ο Κράουζ έπρεπε να αντιμετωπίσει τη μαζική επίθεση γερμανικών υποβρυχίων που απειλούσαν τόσο τα πολεμικά πλοία όσο και το πολύτιμο φορτίο της νηοπομπής.
Όχι μόνο πρωταγωνιστεί αλλά γράφει και το σενάριο ο Τομ Χανκς σε τούτην εδώ τη χορταστική και εν γένει αφοσιωμένη στο θέμα της πολεμική περιπέτεια, που βασίζεται στο βιβλίο "Ο Καλός Ποιμένας" του Σέσιλ Σκοτ Φόρεστερ. Και είναι ως προς το σενάριο που στέκω διχασμένος, διότι συνολικά είναι και αυτό διχασμένο από την πλευρά του. Από τη μια έχουμε το κομμάτι της δράσης, όπου τα πάντα είναι άψογα. Η κινηματογράφηση κάθε στιγμής της ναυμαχίας, η φωτογραφία, τα οπτικά εφφέ, το μοντάζ και ο (υποψήφιος για Όσκαρ) ήχος δίνουν πραγματικό ρεσιτάλ εξαιρετικής συνεργασίας και παραδίδουν μια ασυγκράτητη πολεμική περιπέτεια που κόβει την ανάσα. Είναι λοιπόν πολύ καλογραμμένες οι σκηνές δράσης, επιλέγοντας μάλιστα να μην δείχνουν παρά σε ελάχιστες στιγμές τα εχθρικά υποβρύχια (μόνο όταν αναδύονται και αυτό για λίγο) ούτως ώστε ο θεατής να μπει και αυτός στο τυφλό σημείο που θα τον κάνει να εξαρτάται από τις ενδείξεις του σόναρ. Αν αφεθείς στην εικόνα σε κάθε σκηνή μάχης ίσα που νιώθεις ναυτία, σαν να είσαι κι εσύ επάνω στο αντιτορπιλικό. Εκεί όμως που η ταινία στέκει αμήχανη, είναι ως προς τους ανθρώπους της. Σαφέστατα και θα μπορούσε να είναι έργο συνόλου, χωρίς περιγραφή χαρακτήρων και άλλα τέτοια που ενδεχομένως σε μια τέτοια ταινία δεν είναι και προαπαιτούμενα. Όταν όμως επιλέγεις να επικεντρωθείς στον κυβερνήτη του σκάφους, χάρη στην ψυχραιμία και στο ένστικτο του οποίου η αποστολή έρχεται εις πέρας, τότε χρειάζεσαι κάτι περισσότερο από μια ξέπνοη σκηνή με την αγαπημένη του στην αρχή της ταινίας και γενικόλογες αναφορές στην Πίστη του. Δηλαδή, ή δώσε μας περισσότερα στοιχεία για τον άνθρωπο με τον οποίο πας να ασχοληθείς αλλιώς μην μου πετάς ψιχουλάκια από εδώ κι από εκεί, γιατί εν τέλει δεν προσφέρουν κάτι το χρήσιμο. Πάντως, μιλώντας και ως άνθρωπος που εν γένει δεν αγαπά τις πολεμικές ταινίες, οφείλω να ομολογήσω ότι -χάρη κιόλας στην ιδανική της διάρκεια- παρακολούθησα την ταινία με κομμένη την ανάσα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου