My Octopus Teacher (2020)
Ελληνικός τίτλος: Ο δάσκαλός μου, το χταπόδι
Ντοκυμανταίρ του Netflix σε σκηνοθεσία Πίππα Έλριχ και Τζέημς Ρηντ, για την αναπάντεχη σχέση του κινηματογραφιστή και φυσιοδίφη Κραιγκ Φόστερ με ένα χταπόδι.
Εξαντλημένος μετά από χρόνια γυρισμάτων και ατελείωτων ωρών σε σουίτες μοντάζ, ο ντοκυμανταιρίστας Κραιγκ Φόστερ επιστρέφει το 2010 στο γνώριμο τοπίο των παιδικών του χρόνων, στο Φολς Μπέι, στο νοτιοδυτικό άκρο της Νότιας Αφρικής, όπου αποσύρεται για ένα διάστημα με την οικογένειά του σε ένα σπίτι δίπλα σχεδόν στον ωκεανό. Ως μέρος της καθημερινής του ρουτίνας εντάσσει το κολύμπι στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού και τις καταδύσεις χωρίς φιάλες ή στολή, διαδικασία που όπως λέει και ο ίδιος "επανεκκινεί" το κορμί. Δεν θα μπορούσε βέβαια να αποχωριστεί την κάμερά του, με την οποία καταγράφει εκείνον τον φιλόξενο μα άγνωστο κόσμο, στο υποβρύχιο δάσος από κέλπιες. Έως ότου μια μέρα, την προσοχή του αποσπά ένα χταπόδι, καμουφλαρισμένο περίτεχνα με κοχύλια, το οποίο ακολουθεί στη φωλιά του. Καθώς ο Φόστερ νιώθει πως αντίστοιχα και το χταπόδι είχε νιώσει την παρουσία του, επιστρέφει και την επόμενη μέρα, και τη μεθεπόμενη και όλες όσες ακολούθησαν για έναν ολόκληρο χρόνο, καθώς αυτό το ευφυές πλάσμα μοιάζει να τον αποδέχεται και να τον καλοδέχεται στον κόσμο του, εξηγώντας με τον τρόπο του πράγματα και θαύματα για τη ζωή αυτού του παράξενου και γεμάτου χρώματα κόσμου.
Συναρπαστικό, συγκινητικό και με εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς, το υποψήφιο για Όσκαρ και βραβευμένο με Bafta ντοκυμανταίρ είναι αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα και πλέον αναπάντεχα κινηματογραφικά δώρα της φετινής σαιζόν. Με ένα εξαιρετικό σενάριο (διότι, θα το ξαναπώ και θα το ξαναλέω, και τα ντοκυμανταίρ έχουν ή οφείλουν να έχουν σενάριο) γραμμένο από τους δύο σκηνοθέτες και με δύο χαρισματικούς "πρωταγωνιστές", τον φυσιοδίφη Κραιγκ Φόστερ και το αξιολάτρευτο χταπόδι), η ταινία κυλά σαν ένα μαγικό παραμύθι για ενήλικες και παιδιά, από το πρώτο έως το τελευταίο του λεπτό. Με την αρωγή των πανέμορφων λήψεων του ίδιου του Φόστερ καθώς και του εικονολήπτη Ρότζερ Χόροκς, η οθόνη μας μεταμορφώνεται σε παράθυρο που ανοίγει σε έναν πολύχρωμο -σαν εξωγήινο- κόσμο και μας βάζει να κολυμπάμε στο πλάι τους και να ζούμε στιγμές ανείπωτης ομορφιάς και συναισθηματικής φόρτισης. Με ένα εξίσου περίτεχνο μοντάζ που παντρεύει αρμονικά τα πλάνα που ο Φόστερ τραβούσε επί σειρά ολόκληρων μηνών με αυτά που τραβήχτηκαν από τον εικονολήπτη του, και με αφήγηση που προσομοιάζει με προσωπική εξομολόγηση, "Ο δάσκαλός μου, το χταπόδι" μας καθιστά κοινωνούς μιας μοναδικής εμπειρίας που άπτεται του κύκλου της ζωής και ταυτόχρονα μιας συναρπαστικής στιγμής στην ιστορία του σινεμά που όταν γίνεται με ταλέντο μπορεί και ψυχαγωγεί με την απόλυτη έννοια του όρου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου