The White Tiger (2021)

Ελληνικός τίτλος: Ο λευκός τίγρης

Δραματική κομεντί του Netflix σε σκηνοθεσία Ραμίν Μπαχράνι, με τους Αντάρς Γκουράβ, Πριγιάνκα Τσόπρα, Τζόνας, Ραζκουμάρ Ράο, Μαχές Μανζρεκάρ, Βιτζέυ Μορύα.

Η άνοδος, η πτώση και ξανά η άνοδος του Μπαλράμ Χαλβάι, ενός πάμφτωχου νεαρού από ένα χωριό της Ινδίας που κατορθώνει να γίνει σήμερα ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Από τα αλώνια στα σαλόνια, ο Μπαλράμ βρίσκεται σωφέρ -και κατ' ουσίαν υπηρέτης- του γιου ενός πλούσιου γαιοκτήμονα και ζει αυτό που στα μάτια του φαντάζει ως η μεγάλη ζωή στο Δελχί. Γεννημένος, μαθημένος και προγραμματισμένος να υπηρετεί τον αφέντη του, ο Μπαλράμ αφοσιώνεται στον νεαρό και ανοιχτόμυαλο Ασόκ και τη σύζυγό του που μόλις έχουν επιστρέψει από την Αμερική, θεωρώντας βιωματικό του καθήκον να εξυπηρετεί τις ανάγκες τους, σαν να ήταν οικογένειά του. Όταν όμως τα πράγματα στραβώνουν, τότε συνειδητοποιεί πως ελλοχεύει ο κίνδυνος να τον αντικαταστήσουν και είναι αυτήν την απειροελάχιστη στιγμή στον χρόνο που η καλωδίωση στο μυαλό του Μπαλράμ αλλάζει ριζικά και αποφασίζει πως πρέπει να νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του. 

Είναι σαν να παρακολουθείς ένα πιο σκοτεινό "Slumdog Millionaire" τούτη εδώ η ταινία και όχι τυχαία, αφού η ίδια το ειρωνεύεται. "Εδώ δεν υπάρχουν τηλεπαιχνίδια που μπορούν να σε σώσουν με εκατομμύρια" μονολογεί κάποια στιγμή ο Μπαλράμ, που ο ίδιος αφηγείται σε εμάς την ιστορία του, μέσα όμως από μια επιστολή που γράφει στον κινέζο Πρωθυπουργό λίγο προτού επισκεφθεί την Ινδία. Είναι λίγο αλλόκοτος όλος αυτός ο τρόπος της αφήγησης, ξιπασμένος και χωρίς πολλή ηθική, όπως άλλωστε και ο συνειδητοποιημένος πλέον ήρωάς μας, που όσο κυλά η ταινία μεταστρέφεται από αφοσιωμένο και δουλοπρεπή υπηρέτη σε υπέρτατο υπέρμαχο της πάρτης του, χωρίς ηθικούς φραγμούς και τύψεις. Και είναι αυτή η επιστολή που καθοδηγεί και το σενάριο -άρα και την ταινία- από την εξαθλίωση στην ελπίδα, την πτώση και την επιτυχία, χωρίς ποτέ όμως να μεσολαβήσει η ανόρθωση. Παράξενος ήρωας ο Μπαλράμ, δεν ταυτίζεται ποτέ με τους δικούς κώδικες ηθικής, και ορθώς, αφού στον κόσμο του όλα αυτά είναι πολυτέλειες. Στον κόσμο των Μπαλράμ της Ινδίας το μέλλον είναι στην καλύτερη περίπτωση μια δυσοίωνη επανάληψη του παρόντος, με την οποιαδήποτε πιθανότητα βελτίωσης να φαντάζει τόσο μαγική ώστε να την αρπάζουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Διόλου τυχαία το σενάριο (γραμμένο από τον σκηνοθέτη και βασισμένο στο βιβλίο του Αραβίντ Αντιγκά) είναι υποψήφιο για Όσκαρ εκ Διασκευής, αφού αυτό είναι η κινητήριος δύναμη του φιλμ. Η αφήγηση του σημερινού Μπαλράμ είναι που σχολιάζει, ειρωνεύεται, καυτηριάζει, προσφέρει χαρά και λύπη στον ίδιο και σε εμάς τους θεατές, κατορθώνοντας να γίνει η ίδια πρωταγωνίστρια και να κρατήσει τα ηνία της ταινίας μέχρι το τέλος. Δράμα και κωμωδία συνάμα, χωρίς φραγμούς και λύτρωση και με μια διεστραμμένη αίσθηση της τραγικής ειρωνείας (ξέρουμε από την αρχή πώς έχει καταλήξει ο Μπαλράμ σήμερα, αλλά δεν γνωρίζουμε ούτε το πώς, ούτε το διότι), το σενάριο έτσι όπως αποτυπώνεται και στην οθόνη μετατρέπεται σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι αντιφάσεων και συναισθημάτων, δίνοντας την ευκαιρία στον υποψήφιο για Bafta Α' Ανδρικού νεαρό πρωταγωνιστή να λάμψει (όσο κι αν στον κόσμο του η λάμψη είναι σχετική). Πολύ καλές οι μουσικές επιλογές, όπως και η δουλειά που έχει γίνει σε φωτογραφία και μοντάζ. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.