A Very English Scandal (2018)

Μίνι σειρά των BBC/Sony, σε σκηνοθεσία Στήβεν Φρήαρς, με τους Χιου Γκραντ, Μπεν Γουίσω, Άλεξ Τζέννινγκς, Πατρίσια Χοτζ, Μόνικα Ντόλαν. 

Η αληθινή ιστορία του σκανδάλου που ξέσπασε με τον ηγέτη του Φιλελεύθερου Κόμματος στη Μεγάλη Βρετανία, Τζέρεμυ Θορπ, όταν ο πρώην εραστής του, ο Νόρμαν Σκοτ, τον κατηγόρησε για απόπειρα δολοφονίας. Μια ιστορία αγγλικού πάθους, αγάπης, πολιτικής, εκβιασμού και εκδίκησης μεταξύ δύο αντρών και μιας κάρτας κοινωνικής ασφάλισης, που ξεκινά τυχαία σε έναν στάβλο το 1962 και καταλήγει στα δικαστήρια το 1979, περνώντας ενδιάμεσα μέσα από τις αίθουσες του Κοινοβουλίου και τα πολιτικά γραφεία.

Μπορείτε να φανταστείτε δημοσιογράφο του BBC να περιγράφει γλαφυρά αλλά με αγγλική αυτοσυγκράτηση, όρθιος έξω από το δικαστήριο, την ερωτική συνεύρεση δύο αντρών, ειδικά όταν ο ένας εξ αυτών είναι ο ηγέτης πολιτικού κόμματος; Ε, λοιπόν, συνέβη, οπότε και ο Τζων Πρέστον έγραψε το σχετικό βιβλίο, o Ράσσελ Τ. Τζόουνς το διασκεύασε για την τηλεόραση και ο Στήβεν Φρήαρς ανέλαβε τη σκηνοθεσία για λογαριασμό του BBC one. Το αποτέλεσμα είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική μίνι σειρά τριών επεισοδίων, όχι μόνο αγγλικής προέλευσης αλλά και συμπεριφοράς. Αυτός καθ' εαυτός ο ειρωνικός τίτλος του βιβλίου "Ένα πολύ αγγλικό σκάνδαλο" αποτελεί έμπνευση για τον Φρήαρς ως προς τον τόνο και το ύφος της σειράς, η οποία ξεχωρίζει όχι μόνο για τις άκρως αγγλικές ερμηνείες της, αλλά για το σύνολο της παραγωγής, καθώς φωτογραφία (Ντάνυ Κοέν) και μουσική (Μάρρεϋ Γκολντ) όχι μόνο αναπαριστούν άριστα το χρονικό φάσμα της εποχής όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα αλλά δίνουν και το τέμπο στην αφήγηση, μαζί με το εξαιρετικής ανάσας μοντάζ (Πία Ντι Τσιάουλα). 

Κρατώντας ίσες αποστάσεις από τους δύο κεντρικούς ήρωες, σενάριο και σκηνοθεσία αφηγούνται εξαιρετικά τα τεκταινόμενα, σχολιάζοντας εξ αποστάσεως την ίδια τη χώρα και τη συμπεριφορά της στα μεγάλα γεγονότα αλλά και τη σχέση της με οτιδήποτε προσομοιάζει με συναίσθημα. Ταυτόχρονα, είναι ευφυέστατος ο τρόπος με τον οποίο γεγονότα γνωστά στο αγγλικό κοινό παρουσιάζονται έτσι ώστε να προκαλούν ενδιαφέρον και αγωνία για την εξέλιξη, την ίδια στιγμή που χωρίς φλυαρία δίνονται όλες οι απαραίτητες πληροφορίες στους θεατές άλλων χωρών που δεν ήξεραν τα "πώς" και τα "διότι". Εξαιρετικοί οι δύο πρωταγωνιστές, τόσο ο Χιου Γκραντ, τσαλακωμένος ηλικιακά και εμφανισιακά, που χρησιμοποιεί την έμφυτη μανιέρα του για να τη μετουσιώσει σε ρόλο με ουσία και υπόσταση, απέναντι από τον χαμαιλέοντα Μπεν Γουίσω που είναι κυριολεκτικά αγνώριστος, όχι επειδή η εμφάνισή του έχει αλλοιωθεί, αλλά επειδή έχει μεταμορφώσει το σώμα, την έκφραση, την ομιλία και την κινησιολογία του σε βαθμό που είναι άλλος άνθρωπος. Θα μπορούσε να είναι και κινηματογραφική ταινία.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.