Strictly Ballroom (1992)

Ελληνικός τίτλος: Τα βήματα που γοητεύουν

Μουσικοχορευτική ταινία σε σκηνοθεσία Μπαζ Λέρμαν, με τους Πωλ Μερκούριο, Τάρα Μορίς, Μπιλ Χάντερ, Πατ Τόμσον.

Ο Σκοτ, γιος χορευτών σάλας (ballroom), χορευτής και ο ίδιος, έρχεται διαρκώς σε σύγκρουση με τη μητέρα του που τον προπονεί, καθώς επιμένει να διανθίζει τις στάνταρντ χορογραφίες με βήματα δικά του, μικρές δημιουργικές παραλλαγές, που όμως δεν γίνονται εύκολα αποδεκτές από την Ομοσπονδία Χορού Αυστραλίας. Δεδομένου ότι ο Σκοτ προετοιμάζεται σκληρά για το Παν-Ειρηνικό Πρωτάθλημα Γκραν Πρι, κάθε τέτοια "πρωτοβουλία" στη χορογραφία μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνη. Μόνο που η παρτεναίρ του στον διαγωνισμό σπάει και τα δύο χέρια της σε τροχαίο, μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τη μεγάλη βραδιά και με τους πάντες να ψάχνουν να του βρουν αντικαταστάτρια, ο Σκοτ γοητεύεται από την επιμονή μιας νέας μαθήτριας στη Σχολή, την οποία δέχεται ως παρτεναίρ του, με την ίδια να είναι ανοιχτή στον δικό του τρόπο χορού. 

Ο Μπαζ Λέρμαν ξεκινά την καριέρα του στο σινεμά, μεταφέροντας στην οθόνη ένα δικό του θεατρικό έργο που ανέβηκε ως άσκηση στο Εθνικό Ινστιτούτο Δραματικών Σπουδών του Σίδνεϋ όπου φοιτούσε, για να εξελιχθεί σταδιακά σε πλήρη παραγωγή στη σκηνή του Θεάτρου Γουάρφ, όπου το παρακολούθησε και ο παραγωγός της ταινίας, με τα υπόλοιπα να είναι πλέον ιστορία. Με τρόπαια, διακρίσεις και υποψηφιότητες σε φεστιβάλ και τελετές βραβείων, τα "Βήματα που γοητεύουν" υπήρξαν ένα πάρα πολύ εντυπωσιακό ντεμπούτο, πλήρες συναισθημάτων, γοητείας και με μια σκηνοθεσία που έμοιαζε να έχει κάτι το επείγον στην ματιά, το πάθος και τον ρυθμό. Με την υπερχρωματιστή φωτογραφία του Στηβ Μέησον και το καταπληκτικό μοντάζ της Τζιλ Μπίλκοκ που υποστηρίζει τη χορογραφία χωρίς να της υπαγορεύει το μέτρο, ο Λέρμαν αφηγείται ένα σύγχρονο παραμύθι για τον όχι και τόσο παραμυθένιο χώρο των διαγωνισμών χορού, επιτρέποντάς μας να δούμε τι συμβαίνει πίσω από τις παγέτες και τα πορτέ και το κάδρο των χορευτών. Μόνο που αντί να μετατρέψει την ταινία του σε ψυχόδραμα, επιλέγει μία οδό αποστασιοποίησης, κινηματογραφώντας τους ήρωές του περισσότερο ως φιγούρες (κάτι μεταξύ καρικατούρας και κινουμένων σχεδίων), εξωτερικεύοντας σε ύφος εξπρεσιονιστικό τα πάθη, τις εντάσεις και το πείσμα τους. Λαμπερά, εκκωφαντικά, αυθεντικά και εντυπωσιακά, αυτά τα "Βήματα" σίγουρα γοητεύουν.

8 υποψηφιότητες για BAFTA, όπου κέρδισε 2 (για τα Κοστούμια και τη Μουσική), 13 υποψηφιότητες στο Ινστιτούτο Κινηματογράφου της Αυστραλίας, από όπου έφυγε με 8 βραβεία (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Β' Γυναικείου, Β' Ανδρικού, Σεναρίου, Σκηνογραφίας, Κοστουμιών, Μοντάζ), Βραβείο Νεότητας στις Κάννες.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις μουσικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.