Quo vadis, Aida? (2020)
Ελληνικός τίτλος: Κβο βάντις, Άιντα;
Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Τζασμίλα Ζμπάνιτς, με τους Γιάσνα Τζούριτσιτς, Γιόχαν Χέλντενμπεργκ, Μπόρις Ισάκοβιτς, Ιζούντιν Μπαΐροβιτς, Ρέυμοντ Τίρυ.
Στις 11 Ιουλίου 1995, η Άιντα Σελμάναζιτς, δασκάλα στο επάγγελμα και τώρα διερμηνέας για τον ΟΗΕ, προσπαθεί να σώσει τον άντρα της και τα παιδιά της από τον στρατό της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας που προελαύνει ανεμπόδιστος στη Σρεμπρένιτσα. Παρά τις ουτοπικές διαβεβαιώσεις του ΟΗΕ πως τα στρατεύματα του στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς δεν θα φτάσουν ποτέ στην πόλη αλλά και τις φρούδες προσπάθειες για διαπραγματεύσεις σχετικά με τους αμάχους, τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν θα καταγραφούν για πάντα στις μαύρες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας, ως ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου.
Έχουμε να κάνουμε αναμφισβήτητα με μια συγκλονιστική ταινία, την ίδια στιγμή όμως και με μια ταινία της οποίας το ίδιο της το θέμα την ξεπερνά σε μέγεθος. Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα μοιάζει με μαύρη τρύπη που ρουφά τα πάντα γύρω της... την ανθρώπινη υπόσταση, την ψυχή, την ηθική, την ίδια την ελπίδα στο ανθρώπινο είδος. Ως αποτέλεσμα, και σε τούτο εδώ το καλοφτιαγμένο και συναρπαστικό στην αφήγησή του φιλμ, το γεγονός το ίδιο ξεπερνά οποιαδήποτε μυθοπλασία και οποιονδήποτε κεντρικό ήρωα. Για τον λόγο αυτό, η Τζασμίλα Ζμπάνιτς αφήνει στην άκρη τα πολλά-πολλά και υπογράφει ένα σενάριο μονοσήμαντο, αντιπαραθέτοντας ως μπροστάρισσα έναντι της φρίκης τη φιγούρα μιας μάνας. Αυτό είναι πάνω από όλα η Άιντα, μια μάνα η οποία το μόνο που θέλει να κάνει στο φινάλε είναι να προστατέψει τους γιους της και τον άντρα της ή μόνο τους δυο της γιους ή έστω μόνο τον έναν -δεν έχει υπάρξει πιο απάνθρωπο και σπαρακτικό παζάρι ζωής από τούτο εδώ, όταν η λιονταρίνα Γιάσνα Τζούριτσιτς στην υποδειγματικού ελέγχου ερμηνεία της, συνειδητοποιεί πως το παιχνίδι έχει χαθεί και πως πλέον μάχεται -χωρίς ελπίδα- έστω για το οτιδήποτε που θα μπορύσε να είναι καλύτερο από το τίποτα.
Με τη δράση να εκτυλίσσεται εντός ενός 48ωρου, η κάμερα παρακολουθεί διακριτικά, με ύφος αποστασιοποιημένου ντοκυμανταίρ που τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, τη διερμηνέα Άιντα Σελμάναζιτς να παρατηρεί και εκείνη τα γεγονότα και να συνειδητοποιεί σταδιακά -παρά τις διεβεβαιώσεις περί του αντιθέτου- πως η κατάσταση έχει ξεφύγει επικίνδυνα εκτός ελέγχου. Με την ίδια ουσιαστικά ως μοναδική πρωταγωνίστρια, απέναντι σε ένα λεφούσι αθώων ανθρώπων, αμέτοχων επιτετραμμένων και στυγνών εγκληματιών, παρακολουθούμε και εμείς μέσα από τα μάτια της τις εξελίξεις (είναι ελάχιστες οι σκηνές όπου δεν παρίσταται), με την αγωνία να κορυφώνεται με κάθε ώρα που περνά και την ιστορία να μεταμορφώνεται σταδιακά από πολεμικό δράμα σε θρίλερ επιβίωσης. Εντυπωσιάζει η διαχείριση των σκηνών πλήθους, καθώς και η σταδιακή αγχώδης άνοδος του ρυθμού αφήγησης, όπως ορίζεται και από το μοντάζ του Γιάροσλαφ Καμίνσκυ ("Ψυχρός Πόλεμος", "Ida"). Υποψήφια για Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας και BAFTA Καλύτερης Μη Αγγλόφωνης.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου