A quiet place (2018)


Ελληνικός τίτλος: Ένα ήσυχο μέρος

Θρίλερ της Paramount, σε σκηνοθεσία Τζων Κραζίνσκυ, με τον ίδιο, την Έμιλυ Μπλαντ και τους Μίλισεντ Σίμμονς, Νόα Τζουπ. 

Όταν ο κόσμος μας έχει αφανισθεί από εξαιρετικά άγρια πλάσματα που κατασπαράσσουν τα πάντα, μια οικογένεια αντιμετωπίζει τον τρόμο μέσα σε απόλυτη ησυχία, καθώς ο εχθρός είναι τυφλός και στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στην υπερ-ευαίσθητη ακοή του.

Όλο εκπλήξεις είναι αυτή η αναπάντεχα καλή ταινία. Από τη μια είναι έκπληξη η βασική ιδέα που φέρνει έναν πρωτότυπο τρόμο στο σινεμά, ποντάροντας στους ήχους και την ατμόσφαιρα. Έκπληξη και το σενάριο-υπόδειγμα οικονομίας, καθώς αρκούν δύο-τρία πλάνα στην αρχή και ένας τίτλος για να δώσουν το στίγμα της εποχής και των γεγονότων. Έκπληξη τέλος και ο Τζων Κραζίνσκυ, που τα καταφέρνει εξαιρετικά όχι μόνο πίσω από την κάμερα για πρώτη φορά, αλλά και ως ηθοποιός, προσπερνώντας με τρομακτική ευκολία τους ανάλαφρους και ως επί τω πλείστον κωμικούς ρόλους του παρελθόντος. 

Μετά από ένα εφιαλτικό και τραγικό ξεκίνημα της ιστορίας, που δίνει τον τόνο, το ύφος και το στίγμα των όσων ακολουθήσουν, η ταινία μάς μεταφέρει περίπου ενάμισι χρόνο μετά το ξέσπασμα της εισβολής, όταν το ζεύγος Άμποτ και τα δύο τους παιδιά προσπαθούν να επιβιώσουν σε μία απειλητική κανονικότητα, εν μέσω της απόλυτης σιωπής. Τα πλάσματα κατασπαράσσουν ό,τι ακούσουν, οπότε η μοναδική τους ελπίδα είναι να παραμείνουν σιωπηλοί. Η μαγκιά είναι πως μολονότι κάτι τέτοιο ακούγεται παρακινδυνευμένο σε μια mainstream ταινία, η οικονομία του σεναρίου στην οποία αναφέρθηκα εξ αρχής, κατορθώνει να κάνει από τη μία το φιλμ να τσουλάει με μεγάλες ταχύτητες και από την άλλη να εντείνει τον τρόμο και την αγωνία μέσα από τους ήχους ή ακόμη και την απουσία τους. 

Γρήγορο, έξυπνο, πρωτότυπο και τρομακτικό από την αρχή μέχρι το τέλος, αυτό το "ήσυχο μέρος" αποτελεί μια πολύ καλή απάντηση στις μετριότητες που το mainstream σινεμά τρόμου γυρίζει τα τελευταία χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή, με το εφεύρημα της αντιπαράθεσης σιωπής και ήχων, εξαίρει την κινηματογραφική αίθουσα (άντε και ένα καλό home cinema, υπό προϋποθέσεις) ως μοναδικό τόπο προβολής, αποκλείοντας λάπτοπ, υπολογιστές, κινητά και άλλες αηδίες που προωθούνται ποικιλοτρόπως ως εναλλακτικοί τρόποι παρακολούθησης μιας ταινίας.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ και το μυστήριο, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Fourmi (2019)

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)