Anthropoid (2016)

Ελληνικός τίτλος: Επιχείρηση Ανθρωποειδές

Πολεμική περιπέτεια της LD Entertainment, σε σκηνοθεσία Σων Έλλις, με τους Κίλλιαν Μέρφυ, Τζέημι Ντόρναν, Τόμπυ Τζόουνς, Σαρλότ Λε Μπον, Άννα Γκεϊσλέροβα. 

Πράγα, 1942. Δύο αλεξιπτωτιστές-μέλη της Αντίστασης, ο Τσέχος Γιαν Κούμπιτς και ο Σλοβάκος Γιόζεφ Γκάμπτσικ, προσγειώνονται στα περίχωρα της πόλης με σκοπό να φέρουν εις πέρας την αποστολή που τους έχει αναθέσει η εξόριστη κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας: την εκτέλεση του Ναζί ηγέτη, Ράινχαρντ Χάιντριχ. Τρίτος στην ιεραρχία μετά τον Χίτλερ και τον Χίμλερ, και ο αρχιτέκτονας πίσω από την "Τελική Λύση του Εβραϊκου Ζητήματος", ο Χάιντριχ είχε βυθίσει την υπό κατοχή Τσεχοσλοβακία στον τρόμο. Ο Κούμπιτς και ο Γκάμπτσικ, πρέπει να αντιμετωπίσουν τόσο τον περιορισμένο χρόνο που έχουν στην διάθεσή τους, αλλά και τις αντιρρήσεις των τοπικών μελών της Αντίστασης, οι οποίοι θεωρούν πως η αποστολή είναι σκέτη αυτοκτονία και πως θα βυθίσει τη χώρα στο αίμα, ανεξαρτήτως της έκβασής της.

Καθαρόαιμη και καλογυρισμένη πολεμική περιπέτεια, η οποία αφοσιώνεται στο θέμα της χωρίς περιττές φλυαρίες και άσκοπες ψυχαναλύσεις, η "Επιχείρηση Ανθρωποειδές" συνδυάζει αρμονικά τη δράση με την αγωνία και το δράμα, αγκαλιάζοντας τα ιστορικά γεγονότα και δίνοντάς τους μια ευπρεπή επικάλυψη μυθοπλασίας. Δεδομένων μάλιστα της ήδη γνωστής ιστορίας, κατορθώνει να κερδίσει το ενδιαφέρον, ενισχύοντας το δράμα και τις διαπροσωπικές σχέσεις των κεντρικών ηρώων, χωρίς ποτέ να ξεστρατίζει. Γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Πράγα, σε μια φροντισμένη στο σύνολό της παραγωγή, η ταινία κερδίζει πόντους τόσο από την αληθοφάνεια και τον ρεαλισμό του σεναρίου, όσο και από τις ερμηνείες των δύο βασικών πρωταγωνιστών, εκ των οποίων θα σταθώ περισσότερο στον Τζέημι Ντόρναν, που κατ' εμέ κάνει και την έκπληξη. Λιτός, σωστός και συγκροτημένος, παρουσιάζει έναν Γιαν Κούμπις αποφασισμένο, αλλά και ανθρώπινο, έχοντας δώσει ιδιαίτερη σημασία στην εκφορά του λόγου και την προφορά, την ίδια στιγμή που η όψη, η στάση και η συμπεριφορά του είναι απόλυτα εναρμονισμένες με την εποχή. Εννοείται πως, απέναντί του, ο Κίλιαν Μέρφυ είναι όπως πάντα σωστός και λειτουργικός, επενδύοντας ακόμα μια φορά στις πολυμορφικές εκφράσεις του προσώπου του, αλλά επιμένω στον Ντόρναν, ο οποίος έχει λουστεί τα μύρια όσα από τον ρόλο του στις "50 αποχρώσεις", καθώς πολλοί βιάζονται να τον χαρακτηρίσουν απλά από την εμφάνιση, χωρίς να βλέπουν τίποτα περισσότερο.

Με τα γεγονότα αυτά καθ' εαυτά να θέτουν πολλά ερωτήματα για τον επιλεγέντα τρόπο αντίστασης και τις πολιτικές της εξόριστης κυβέρνησης όσο και των Συμμάχων, η ταινία συγκλονίζει με τη σκληρότητά της, την ίδια στιγμή που κερδίζει και σε συναίσθημα, μέχρι τη μεγάλη μάχη του φινάλε.