The Defenders (2017)

Ελληνικός τίτλος: Οι Προστάτες

Σειρά κόμικ φαντασίας των Netflix/ABC/Marvel, δημιουργία των Ντάγκλας Πέτρι και Μάρκο Ραμίρεζ, με τους Τσάρλι Κοξ, Κρύστεν Ρίτερ, Μάικ Κόλτερ, Φιν Τζόουνς, Ελοντί Γιουνγκ, Τζέσικα Χένγουικ, Σκοτ Γκλεν, Σιγκούρνυ Γουήβερ.

Και τελικά, συνέβη αυτό για το οποίο όλοι προσμονούσαμε. Οι τέσσερις υπερήρωες της Marvel, μετά από τις δικές τους σειρές, συναντιούνται όλοι σε μία, δημιουργώντας το απόλυτο τηλεοπτικό team-up. Άλλωστε, εκεί θα οδηγούσαν οι τέσσερις σειρές από τον πρώτο κιόλας κύκλο του Daredevil, ασχέτως αν η επιτυχία τους δημιούργησε κι άλλους κύκλους πριν τη σειρά αυτή που θα τους μάζευε όλους ενωμένους, κάτω από μία... οθόνη. Έχοντας ως αντίπαλό τους Το Χέρι, αλλά και την Ηλέκτρα, ο Daredevil, η Τζέσικα Τζόουνς, ο Λιουκ Κέητζ και ο Άιρον Φιστ ενώνουν -μάλλον απρόθυμα- τις δυνάμεις τους για να σώσουν τη Νέα Υόρκη και τον κόσμο από την έλευση του απόλυτου κακού. 

Μετά από τόσα χρόνια προσμονής, όμως, ήταν οι Προστάτες τόσο "γουάου" όσο περιμέναμε; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο "όχι". Μολονότι και αυτή η σειρά δεν προδίδει το επίπεδο στο οποίο μας έχει συνηθίσει το Netflix, από την άλλη είναι αυτό ακριβώς το επίπεδο που την προδίδει. Με άλλα λόγια, έχουμε και πάλι -όπως και σε κάποιους κύκλους των μεμονωμένων σειρών- μια ιστορία "λίγη" για να απλωθεί σε τόσα επεισόδια (ακόμα κι αν ήταν μόλις 8 αυτήν τη φορά), με αποτέλεσμα να παρακολουθείς 4 υπερήρωες να συζητούν αντί να πλακώνονται στο ξύλο. Δεν ξέρω τι έχουν πάθει εκεί στο Netflix, αλλά μάλλον πάσχουν από το άγχος μιας άκρας τη σοβαρότητας και "μαζεύουν" τις σειρές τους εκεί που στην ουσία θα έπρεπε να τις ξαμολήσουν και να πάρουν τον δρόμο τους. Δηλαδή, τι; Θα τους κατηγορούσε κανείς για χαμηλή ποιότητα αν η σειρά είχε περισσότερο ξύλο; Τα ίδια λέγαμε και στο Άιρον Φιστ -μάστορας των πολεμικών τεχνών είναι ο πρωταγωνιστής σου, αγάπη μου, άσ' τον να πλακωθεί στις σφαλιάρες και στις κλωτσιές να το 'φχαριστηθούμε. 

Δεν αναφέρθηκα ειρωνικά στο επίπεδο της σειράς. Σαφέστατα και πρόκειται για μια καλογυρισμένη και καλοπαιγμένη παραγωγή, με μπόλικα θετικά συστατικά. Φαίνεται όμως πως το Netflix έχει πάθει HBO: όπως το αντίπαλον συνδρομητικό δέος πρέπει να γυρίσει σειρές που πάσχουν από κατάθλιψη και μια ευρύτερη καντήφλα, έτσι και οι σειρές του ιντερνετικού μεγιστάνα πρέπει να μιλάνε ακατάπαυστα για να μην τους κατηγορήσει κανείς ότι είναι φτηνιάρικα σήριαλ δράσης. Αλλιώς πώς δεν εξηγείται να βλέπω τέσσερις bad ass ήρωες να προσπαθούν να βρουν τη λύση του προβλήματός τους δια της διαλεκτικής. Δεν θα έπρεπε να πέφτει και καμιά σφαλιάρα πιο συχνά;