The Rocky Horror Picture Show (1975)

Ελληνικός τίτλος: Ρόκυ χόρορ σόου

Μιούζικαλ της Fox, σε σκηνοθεσία Τζιμ Σάρμαν, με τους Τιμ Κάρυ, Σούζαν Σαράντον, Μπάρρυ Μπόστγουικ, Πήτερ Χίνγουντ, Πατρίσια Κουίν, Ρίτσαρντ Ο' Μπράιεν.

Ένα αγριεμένο βράδυ που το μαστίγωνε η βροχή, ένα ευτυχισμένο και βαρετό μέχρι θανάτου ζευγάρι, η Τζάνετ και ο Μπραντ χάνονται στον δρόμο, κάπου έξω από το ηλιόλουστο και χαρωπό Ντέντον του Οχάιο. Έτσι, καταλήγουν στο λημέρι του δρ. Φρανκ-Εν-Φέρδερ, όπου συναντούν μια ομάδα από τα πιο παράξενα πλάσματα που είχαν δει ποτέ στη βαρετή ζωή τους. Μάλιστα, όλη αυτή η αλλόκοτη παρέα ετοιμάζεται να γιορτάσει τα αποκαλυπτήρια της πιο ακραίας, τολμηρής και σέξυ δημιουργίας του εκκεντρικού επιστήμονα: τον ξανθό, πανέμορφο και γυμνασμένο Ρόκυ Χόρορ, σύμβολο ανδρισμού και ερωτισμού.

Παρωδία των b movies τρόμου και επιστημονικής φαντασίας που κυριαρχούσαν στα σινεμά από τα χρόνια του '30 μέχρι και του '60, το "Ρόκυ Χόρορ Σόου" γράφτηκε από τον Ρίτσαρντ Ο'Μπράιεν, έναν άνεργο βρετανό ηθοποιό, τις ώρες που δεν είχε τίποτα να κάνει. Κάποια στιγμή, δείχνει αποσπάσματα από το ανολοκλήρωτο κείμενο στον αυστραλό σκηνοθέτη Τζιμ Σάρμαν, ο οποίος αποφασίζει να το ανεβάσει σε μια πειραματική σκηνή, επάνω από το  Royal Court Theatre του Λονδίνου. Και κάπως έτσι, ο παρανοϊκός δόκτωρ Φρανκ-Εν-Φέρδερ και ο καλλονός Ρόκυ συστήθηκαν με το κοινό που αρχίζει να παθαίνει νετελίριο, με αποτέλεσμα η παράσταση να μετακομίσει από το θέατρο των 60 θέσεων για να στοιχειώσει άλλες σκηνές, όλο και μεγαλύτερες, μέχρι που τον Νοέμβριο του 1973 εγκαθίσταται στο 500 θέσεων King's Road, όπου και παραμένει sold-out για έξι χρόνια. Το 1974 περνάει τον Ατλαντικό και κάνει πρεμιέρα στο Roxy του Λος Άντζελες, ενώ έναν χρόνο αργότερα, κάνει πρεμιέρα στο 1.000 θέσεων Belasco του Μπρόντγουέυ. Λίγο νωρίτερα, η μεγάλη του επιτυχία έχει κινήσει το ενδιαφέρον της Fox που αποκτά τα κινηματογραφικά του δικαιώματα και αρχίζει τα γυρίσματα της ταινίας στο Λονδίνο, με τον Τιμ Κάρυ και έναν μεγάλο αριθμό πρωταγωνιστών να προέρχονται από το καστ της βρετανικής θεατρικής παραγωγής. Για τους δύο βασικούς ρόλους της Τζάνετ και του Μπραντ, η Fox επέμεινε να χρησιμοποιήσει αμερικανούς ηθοποιούς, οπότε και επιλέγονται η Σούζαν Σαράντον και ο Μπάρυ Μπόστγουικ.

Η ταινία άνοιξε στο Λονδίνο και το Λος Άντζελες το 1975, όμως δεν τα πήγε καθόλου καλά εισπρακτικά, την ίδια στιγμή που οι κριτικοί το σφυροκοπούσαν. Χρειάστηκε να περάσει ένα κάποιο χρονικό διάστημα αλλά και η επιμονή ενός στελέχους της Fox, ώστε η ταινία να δικαιωθεί στις μεταμεσονύχτιες προβολές που εκείνη την εποχή ζούσαν ημέρες (ή μάλλον, νύχτες) δόξας. Αυτό ήταν! Το "Ρόκυ Χόρορ Σόου" βρίσκει τη θέση του και το κοινό του και αναδεικνύεται στην ταινία με την μακροβιότερη παρουσία στις αίθουσες, αφού η Fox ουδέποτε το έχει αποσύρει επίσημα από τους κινηματογράφους από το 1975 μέχρι σήμερα.

Ακραίο, τολμηρό, αλλόκοτο, αυθάδες και τόσο μα τόσο σέξυ, το φιλμ είναι ένα οπτικοακουστικό ντελίριο σε κόκκινες αποχρώσεις, με τραγούδια τόσο εθιστικά όσο και παράταιρα σε σχέση με αυτά ενός κλασσικότροπου μιούζικαλ. Ένα τσίρκο αλλόκοτων ανθρώπων που το διασκεδάζει αφόρητα, με πρώτη και καλύτερη τη Σούζαν Σαράντον που δίνει μέσα από την τρέλα της ένα ρεσιτάλ στον ρόλο της παρθενόπης και ταυτόχρονα τσουλάρας Τζάνετ. Σκηνικά, φωτογραφία και μοντάζ ενισχύουν αυτόν τον μουσικοχορευτικό εφιάλτη σε κάθε του καρέ την ίδια στιγμή που ένα major Hollywood studio υπογράφει φαρδιά-πλατιά την πιο indie cult ταινία που γυρίστηκε ποτέ.