Hattrick (2018)

Ελληνικός τίτλος: Το γύρισμα της τύχης

Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Ραμτίν Λαβαφί, με τους Αμίρ Τζαντιντί, Παρινάζ Ιζαντιγιάρ, Σαμπέρ Αμπάρ, Μαχούρ Αλβάντ. 

Δύο ζευγάρια επιστρέφουν σπίτι τους από ένα πάρτυ. Η Λίντα και ο Αρζάντ, βρίσκονται ήδη σε ένταση καθώς εκείνος δείχνει όλο το βράδυ να ασχολείται με το κινητό του περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Ο Κεϊβάν, εξάδελφος της Λίντα, και η Ράχα, σε ένα από τα πρώτα τους ραντεβού, προσπαθούν να κατευνάσουν κάπως τα πνεύματα, όταν το αμάξι τους χτυπάει κάτι. Χωρίς να μπορούν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς είχε συμβεί, αλλά και φοβισμένοι μήπως τραυμάτισαν άνθρωπο, αποφασίζουν να πάνε όλοι στο σπίτι της Ράχα, ώστε σε περίπτωση που κάποιος μάρτυρας έχει δει τις πινακίδες, να μην μπορέσει να τους εντοπίσει στο σπίτι τους. Στις ώρες που ακολουθούν στο διαμέρισμα, προσπαθούν να μάθουν τι ή ποιον είχε χτυπήσει το αμάξι, την ίδια στιγμή που βγαίνουν στην επιφάνεια τα σώψυχα και των τεσσάρων αυτών ανθρώπων, που ξεσπούν υπό την πίεση του γεγονότος.

Μα τι ωραίο σινεμά έχουν, τελικά, οι Ιρανοί. Το είχα ξαναπεί όταν είδα την εξαιρετική "Περίπτωση συνείδησης" πριν από λίγο καιρό. Και μάλιστα, έχουν καλό σινεμά που αφορά τους θεατές και όχι μόνο τα φεστιβάλ. Ταυτόχρονα, έχουν και πολύ καλούς ηθοποιούς, που τους ανακαλύπτουμε με κάθε ταινία που βλέπουμε. Πάρτε για παράδειγμα τον Αμίρ Τζαντιντί, ας πούμε, που ερμηνεύει τον ρόλο του Αρζάντ σε αυτήν εδώ την ταινία. Πόσο αποφασιστικά μπαίνει στον ρόλο του, πόσες λεπτές διακυμάνσεις έχει ο χαρακτήρας που ερμηνεύει, πώς καταφέρνει και από άγριος, θρασύδειλος γκόμενος να γίνει φοβισμένο παιδάκι που βλέπει πως απέχει ελάχιστα από το να χάσει τα πάντα. Ωραίος ρόλος, καλογραμμένος, θεατρικός, όπως άλλωστε και όλο το φιλμ. Το σενάριο που υπογράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, τοποθετεί το ζουμί της δράσης σε αυτό το διαμέρισμα, μετά το περιστατικό, αφού πρώτα μας έχει "συστήσει" τους χαρακτήρες του στο πάρτυ και στη διαδρομή της επιστροφής. Έβλεπα την ταινία και σκεφτόμουν πως με κάποιες τροποποιήσεις θα μπορούσε να γίνει ένα υπέροχο θεατρικό τεσσάρων πρωταγωνιστών, από αυτά που σε συναρπάζουν και δίνουν τη δυνατότητα στους ηθοποιούς τους να βγάλουν μεγάλες ερμηνείες. 

Η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι από αυτές τις "μεγάλες" δημιουργίες τέχνης που εσφαλμένα κάποιοι περιμένουν να δουν όταν ακούν περί ιρανικού σινεμά, επειδή εξίσου εσφαλμένα έχει συστηθεί η κινηματογραφία της χώρας στα καθ' ημάς. Είναι ένα σύγχρονο, γρήγορο φιλμ, που θα μπορούσε να βρει εφαρμογή σε οποιαδήποτε χώρα και πόλη του κόσμου, αλλάζοντας σχεδόν τίποτα από την αρχική ιστορία και τους ήρωες. Για να το πω πιο απλά και να το καταλάβουμε όλοι: δεν είναι Κιαροστάμι, δεν είναι Φαραντί, δεν είναι της "κουλτούρας" και της "διανόησης", αλλά θα μπορούσε -ας πούμε- να είναι οι "Τέλειοι ξένοι", έτσι για να πάρετε μια ιδέα ως προς το ύφος του. Υπό άλλες συνθήκες, δεν θα χρειαζόταν καν να κάθομαι να εξηγώ με τι μοιάζει και τι δεν μοιάζει, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα, το μη αγγλόφωνο σινεμά -ειδικά από χώρες όπως το Ιράν- έχει ταυτισθεί με κάτι απόμακρο και ελιτίστικο που δεν ενδιαφέρει το ευρύ κοινό. Κι εκεί έγκειται η ζημιά που έχουν κάνει μερικοί-μερικοί, αποξενώνοντας το σινεμά από τον τελικό αποδέκτη του: το κοινό. 

Γρήγορο, έξυπνο, καλοπαιγμένο, αν και με κάποιες υπερβολές προς το τέλος, το "Γύρισμα της τύχης" είναι μια ταινία που παίζει με την αγωνία και την ανησυχία για την έκβαση της βραδιάς, μπλέκοντας το ενδεχόμενο τροχαίο με τις ζωές ολόκληρες αυτών των τεσσάρων ανθρώπων που μολονότι βιάζονται όλοι να κατηγορήσουν τον Αρζάντ, οι ίδιοι δεν είναι λιγότερο ένοχοι, ή τουλάχιστον δεν είναι όσο αθώοι νομίζουν ότι είναι. Πολύ καλοί και οι άλλοι τρεις πρωταγωνιστές, μολονότι οι γυναικείοι ρόλοι -κυρίως της Ράχα- θα ήθελαν λίγη περισσότερη δουλειά. Ως έργο συνόλου, όμως, λειτουργεί αποτελεσματικά, και όλα κυλούν ρολόι μέχρι εκείνο το εξαιρετικό πλάνο του Αρζάντ μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης. 

Για την ιστορία, να σας πως ότι ο πρωτότυπος τίτλος "Hattrick" είναι αγγλικός αθλητικός όρος και τον χρησιμοποιούμε και εμείς στην Ελλάδα (χατ-τρικ) κυρίως για το ποδόσφαιρο, και αναφέρεται σε ένα τριπλό σερί επιτυχιών του ίδιου παίκτη, ο οποίος λ.χ. έχει βάλει τρία γκολ στον ίδιο αγώνα.