See No Evil, Hear No Evil (1989)

Ελληνικός τίτλος: Δεν βλέπω τίποτα, δεν ακούω τίποτα

Κωμωδία της Tristar σε σκηνοθεσία Άρθουρ Χίλλερ, με τους Ρίτσαρντ Πράυορ, Τζην Γουάιλντερ, Τζόαν Σέβερανς, Κέβιν Σπέησυ.

O Γουώλυ Καριού, ένας τυφλός άντρας που αρνείται να παραδεχτεί πως είναι ανήμπορος λόγω του προβλήματός του, πιάνει δουλειά στο περίπτερο που συντηρεί στο ισόγειο ενός κτιρίου ο Ντέηβ Λάυονς, ο οποίος είναι κωφός. Ένα πρωινό, μια γυναίκα εκτελεί με το περίστροφό της έναν άντρα ακριβώς μπροστά στο περίπτερο του Ντέηβ και μοναδικοί μάρτυρες είναι αυτοί οι δύο άντρες. Ο ένας έχει ακούσει μόνο τον πυροβολισμό και ο άλλος έχει δει μόνο την πλάτη και τα πόδια της γυναίκας. Ένας αντιπαθής αστυνομικός τούς θεωρεί ενόχους, ενώ η συμμορία που κρύβεται πίσω από την εκτέλεση θέλει να τους βγάλει από τη μέση αλλά και να πάρουν ξανά στα χέρια τους ένα χρυσό νόμισμα που το θύμα είχε αφήσει στη γυάλα με τα πουρμπουάρ λίγο πριν τον σκοτώσουν.

Είναι η τρίτη ταινία που ο Πράυορ και ο Γουάιλντερ γύρισαν παρέα ως ένα άτυπο κωμικό ντουέτο. Η συνεργασία τους είχε ξεκινήσει το 1976 με "Το ασημένιο τραίνο", συνεχίστηκε το 1980 με το "Τώρα... δεν μας σταματάει τίποτα!" ενώ ολοκληρώθηκε το 1991 με το "Ένας άλλος σαν κι εσένα". Δεν υπήρξαν ποτέ αγαπημένες μου οι ταινίες τους -όχι αντικειμενικά, αλλά επειδή το χιούμορ τους υπήρξε πάντοτε μακριά από το δικό μου- τούτη εδώ όμως οφείλω να ομολογήσω πως είναι τόσο αυτή που προτιμώ από όλες όσο και η καλύτερη γενικώς ή έστω αυτή που κρατά καλύτερα τις ισορροπίες μεταξύ αστείου και πλάκας. Είναι άλλωστε και η κεντρική ιδέα που προσφέρει πολλές ευκαιρίες για αστείες σκηνές, μεταξύ των οποίων εκείνη όταν ο τυφλός Πράυορ ζητά δουλειά από τον κωφό Γουάιλντερ, χωρίς ο ένας να έχει συνειδητοποιήσει το πρόβλημα του άλλου. Ενδιαφέρον σεναριακά παρουσιάζει και η αστυνομική ίντριγκα με τη συμμορία στο κατόπι τους και τα διάφορα ευτράπελα που πηγάζουν από αυτό. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι φυσικά το μεγάλο ατού της ταινίας και ταυτόχρονα το μεγάλο της μειονέκτημα αφού είναι εμφανές πως κατά βάθος δεν υποδύονται τους ήρωες που καλούνται να ενσαρκώσουν αλλά τον εαυτό τους, τύπου "νά' μαστε λοιπόν εμείς σε μία ακόμα ταινία παρέα" προάγοντας μια υποσυνείδητη αυταρέσκεια. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.