L'avare (1980)
Ελληνικός τίτλος: Ο φιλάργυρος
Εναλλακτικός ελληνικός τίτλος: Ο μεγάλος τσιγκούνης
Κωμωδία των Les Films Christian Fechner/AMLF σε σκηνοθεσία Λουί ντε Φυνές και Ζαν Ζιρώ, με τους Λουί ντε Φυνές, Φρανκ Νταβίντ, Ερβέ Μπεγιόν, Μισέλ Γκαλαμπρύ, Κλαιρ Ντυπρέ, Ανν Κωντρύ.
Ο γερο-Αρπαγκόν, πάμπλουτος μα αρχιτσιγκούνης, έχει θάψει στον κήπο του ένα σεντούκι γεμάτο χρυσό και υποπτεύεται τους πάντες, κάθε ώρα και στιγμή, πως θέλουν να του το κλέψουν. Όταν δεν ασχολείται με το σεντούκι του, σχεδιάζει για τα παιδιά του γάμους που θα του αποφέρουν χρήματα, ενώ για τον εαυτό του ονειρεύεται να ντυθεί ξανά γαμπρός στο πλευρό της σεμνής, πανέμορφης και νέας σαν κόρη του Μαριάν. Αυτό που δεν ξέρει όμως είναι πως ο Κλεάνθης, ο γιος του, είναι ερωτευμένος με τη Μαριάν, ενώ η κόρη του έχει κρυφά σχέση με τον Βαλέρ, τον οικονόμο του σπιτιού.
Η κλασική κωμωδία του Μολιέρου σηματοδοτεί τη μία και μοναδική σκηνοθετική δουλειά του Λουί ντε Φυνές στον κινηματογράφο και μάλιστα σε μια από τις τρεις τελευταίες του ταινίες. Έργο ζωής αποδείχθηκε για τον ίδιο καθώς ο ρόλος του Αρπαγκόν υπήρξε ανέκαθεν όνειρο για τον δημοφιλή ηθοποιό που δεν τόλμησε ποτέ να υλοποιήσει, παρά τη πληθώρα των προτάσεων που του είχαν γίνει τουλάχιστον επί μία εικοσαετία, καθώς ο ίδιος δήλωνε πως δεν ένιωθε ώριμος για τον ρόλο. Τέλη '70s αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα, σχεδιάζοντας αρχικά να το πραγματοποιήσει στην τηλεόραση, όμως τα χρήματα που του διέθεταν ήταν πολύ λίγα σε σχέση με ό,τι είχε στο μυαλό του. Εν τέλει, ο παραγωγός Κριστιάν Φεσνέρ του εξασφαλίζει ένα μεγάλο ποσό για μια κινηματογραφική διασκευή, ενώ αυτός ήταν που εμφυσά στον ηθοποιό και την ιδέα να το σκηνοθετήσει, πρωτίστως χάρη στη βαθιά γνώση του για το θεατρικό. Ο ντε Φυνές πείθεται με την προϋπόθεση να το συν-σκηνοθετήσει μαζί με τον φίλο του και για πολλές ταινίες σκηνοθέτη του, Ζαν Ζιρώ.
Άνιση στο στυλ, με ενδιαφέρουσες πινελιές εικαστικές στα σκηνικά που τόνιζαν τη θεατρικότητα του πρωτότυπου υλικού, η ταινία μοιάζει να παλεύει με τον χρόνο (χωρίς όμως και να βγαίνει ηττημένη). Με διάρκεια που ξεπερνά οριακά τις 2 ώρες, πλατειάζει με τους θεατρικούς διαλόγους να κυλούν σχεδόν στην ολότητά τους μπροστά στην κάμερα και με μια σκηνοθεσία περισσότερο στατική, που όμως κοντράρει τις κωμικές εκρήξεις του πρωταγωνιστή της. Εδώ ίσως φαίνεται πως ο σκηνοθέτης ντε Φυνές δεν μπόρεσε να τιθασεύσει τον ηθοποιό ντε Φυνές, την ίδια ώρα που καθοδηγεί περισσότερο ακαδημαϊκά το υπόλοιπο καστ. Έχει χρώμα όμως αυτός ο Φιλάργυρος (κυριολεκτικά και μεταφορικά), έχει και φως, ενώ σηματοδοτεί μια μοναδική στιγμή του γαλλικού σινεμά, όταν ένας σπουδαίος ηθοποιός (και του θεάτρου) συναντιέται με έναν μεγάλο ρόλο, παντρεύοντας (έστω και αμήχανα) το πανί της οθόνης με το σανίδι της σκηνής.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου