Blood feud (1978)

Ελληνικός τίτλος: Εκδίκηση

Ιταλικός τίτλος: Fatto di sangue fra due uomini per causa di una vedova. Si sospettano moventi politici 

Πλήρης ιταλικός τίτλος: Un fatto di sangue nel comune di Siculiana fra due uomini per causa di una vedova. Si sospettano moventi politici. Amore-Morte-Shimmy. Lugano belle. Tarantelle. Tarallucci e vino.

Δραματική ταινία της ITC σε σκηνοθεσία Λίνα Βερτμύλερ, με τους Σοφία Λόρεν, Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Τζιανκάρλο Τζανίνι.

Κομίτινι, Σικελία, 1922. Ο Άντζελο Πατερνό δολοφονείται από τον Βίτο Ατσιτατένα. Μολονότι όλοι στο χωριό το γνωρίζουν, κανείς δεν έχει το κουράγιο να το καταθέσει στο δικαστήριο. Μήνες αργότερα, επισκέπτεται τη χήρα Τιτίνα Πατερνό ένας παλιός φίλος και συγχωριανός, ο Ροζάριο Μαρία Σπαλόνε, δικηγόρος και ενεργός σοσιαλιστής που προσπαθεί να την πείσει να ζητήσει νέα δίκη. Την ίδια στιγμή επιστρέφει στη Σικελία από τις ΗΠΑ όπου έχει κάνει την τύχη του, ο ξάδελφος του άντρα της, ο Νικ, ο οποίος θέλει να την πάρει μαζί του. Ερωτευμένοι και οι δύο άντρες μαζί της κάνουν τα πάντα για να τη βοηθήσουν και να τη διεκδικήσουν, όσο στο χωριό προελαύνουν οι φασίστες υπό τις διαταγές του Ατσιτατένα.

Περισσότερο πολιτική αλληγορία και σάτιρα της ιστορίας της Ιταλίας, παρά καθαρόαιμο σισιλιάνικο δράμα εκδίκησης, το φιλμ της Λίνα Βερτμύλερ μπορεί να είχε μια κάποια περισσότερη δύναμη στην εποχή του, δεδομένης της πολιτικής κατάστασης στην Ευρώπη, σήμερα όμως μοιάζει πολύ περισσότερο με μουσειακό έκθεμα και ταινία που αρμόζει σε ρετροσπεκτίβα ταινιοθήκης και μόνο. Άνιση σκηνοθέτις η Βερτμύλερ, εδώ παρασύρεται από τα της πολιτικής και αφήνει τα του κινηματογράφου σε δεύτερη μοίρα, με τους διαλόγους ιδιαίτερα να αδικούν ιστορία και χαρακτήρες. Καρικατούρες του εαυτού τους οι δύο άντρες, με τη Σοφία Λόρεν μόνο να σώζεται περισσότερο από ένστικτο, ο Μαστρογιάννι και ο Τζανίνι εκφράζουν αντίστοιχα τον σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό (πιο απλοϊκά πεθαίνεις) με τη Λόρεν να είναι εμφανώς η μάμα Ιτάλια που δεν ήξερε ποιον δρόμο να ακολουθήσει εν όψει του μαύρου κύματος του Μουσολίνι. Κι όλα αυτά θα ήταν πολύ πιο ωραία, εάν η ιστορία στον κορμό της ταινίας, το ερωτικό τρίγωνο και η βεντέτα για τη δολοφονία του άντρα της, είχε αποδοθεί ολοκληρωμένα και με διάθεση πιο σοβαρή. Προφανώς όμως η Βερτμύλερ κάνει χιούμορ, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τον ιταλικό τίτλο της ταινίας που καταγράφηκε στο βιβλίο Γκίνες ως ο μακρύτερος στην ιστορία του σινεμά. Συμπαραγωγή Ιταλίας και Αγγλίας καθώς ήταν, η επικρατούσα βερσιόν διεθνώς ήταν η αγγλόφωνη, με το αγγλικό ντουμπλάζ καταστροφικό.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις δραματικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.