La dernière folie de Claire Darling (2018)
Ελληνικός τίτλος: Claire Darling
Δραματική ταινία της Memento σε σκηνοθεσία Ζυλί Μπερτουτσελί, με τους Κατρίν Ντενέβ, Κιάρα Μαστρογιάννι, Λωρ Καλαμύ, Αλίς Ταλιονί, Σαμίρ Γκεσμί, Ολιβιέ Ραμπουρνταίν, Γιόχαν Λέυσεν.
Στο γραφικό χωριό της Βερντερόν που ετοιμάζεται να γιορτάσει την πρώτη ημέρα του καλοκαιριού με το πατροπαράδοτο πανηγύρι, η Κλαιρ Νταρλίν ξυπνά πεπεισμένη πως σήμερα θα είναι η τελευταία ημέρα της ζωής της. Χωρίς καθόλου καθυστέρηση λοιπόν, αποφασίζει να διοργανώσει ένα μεγάλο παζάρι στην αυλή του πύργου της, και να ξεπουλήσει για ψίχουλα όλα της τα πράγματα που αξίζουν δυο περιουσίες. Αυτή η τελευταία τρέλα της Κλαιρ φέρνει πίσω στη Βερντερόν την κόρη της τη Μαρί, με την οποία έχουν να μιλήσουν 20 χρόνια.
Είναι σίγουρα ατελές, με το σενάριο να μπάζει νερά, όμως είναι τόσο δυνατή η εικόνα του και τόσο συγκινητική η ιστορία του φιλμ που τελικά σε κερδίζει, σε αγγίζει και σου κλείνει το μάτι σε αναμνήσεις δικές σου, όσο ξένο κι αν φαντάζει στο στόρυ στην οθόνη. Γυρισμένη ως επί το πλείστον στους τέσσερις τοίχους και την αυλή αυτού του επιβλητικού πύργου που μεταμορφώνει την Κλαιρ Νταρλίν σε βασίλισσα του χωριού, η ταινία βασίζεται στα αντικείμενα και τις θύμησες -άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους- με το κάθε τι να αποκαλύπτει ένα κεφάλαιο από την ιστορία μιας ζωής ή και πολλών περισσότερων. Η Κλαιρ όμως είναι η κυρά του πύργου και τη ζωή εκείνης ορίζουν τα αντικείμενα, όπως η ίδια όρισε μέχρι ενός σημείου τις ζωές των άλλων -του άντρα της και της κόρης της που έδιωξε μακριά της μετά τον θάνατο του γιου της. Μια ζωή σε συντρίμια, όπως πλέον είναι και το μυαλό της Κλαιρ που βλέπει το χθες μέσα στο σήμερα, τον γιο της στα πρόσωπα άλλων και που ακούει φωνές που της λένε πως σήμερα θα πεθάνει. Για να ξαναγυρίσω στο σενάριο, εάν είχε γίνει καλύτερη δουλειά στις λεπτομέρειες της αφήγησης και τους χαρακτήρες, τότε θα είχαμε να κάνουμε με ένα βαθύτατα σπαρακτικό αριστούργημα. Και τώρα όμως, χάρη στην Κατρίν Ντενέβ που στέκει ως η αδιαμφισβήτητη κυρά του πύργου και της ταινίας αλλά και χάρη στη χημεία της με την κόρη της (και στην πραγματικότητα) Κιάρα Μαστρογιάννι (σε μία από τις πιο ώριμες ερμηνείες της), η ταινία απογειώνεται σε ένα παραμύθι για τους εφιάλτες και τα παραμύθια που έπλασαν τον εαυτό μας, και όλα αυτά τα πράγματα που κρατήσαμε κοντά μας για να κρατήσουμε μαζί τους και όλα όσα έφυγαν μακριά. Πολύ καλό το μοντάζ, πολύ καλή και λειτουργική η σκηνογραφία.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου