Μπλε Βασίλισσα (2017)
Αστυνομική περιπέτεια της Odeon σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Σιπσίδη, με τους Μιχάλη Οικονόμου, Δημήτρη Ήμελλο, Ράσμι Σούκουλη, Θέμη Πάνου.
Μια ληστεία που ξεκινά καλά αλλά εξελίσσεται καταστροφικά. Ένα απίστευτης αξίας διαμάντι, η Μπλε Βασίλισσα, και οι άνθρωποι που το διεκδικούν. Μια ιστορία σε τέσσερις πράξεις ή πιο απλά τέσσερις εκδοχές της ίδιας ιστορίας, που μοιάζει να γεννά η απληστία, να την κινεί ο έρωτας αλλά εν τέλει να την ολοκληρώνει η προδοσία. Ή κάπως έτσι, ανάλογα με τις προτεραιότητες του καθενός.
Και προτού ασχοληθώ με την ταινία αυτή καθ' εαυτή, θα ξεκινήσω με την καθιερωμένη γκρίνια: Κανείς δεν αγαπάει το ελληνικό σινεμά στην Ελλάδα. Το εμπεδώσαμε ή ακόμα; Δεν θέλουμε σινεμά ειδών, δεν θέλουμε σινεμά για το ευρύ κοινό, δεν θέλουμε ταινίες για να περνά καλά ο κόσμος. Θέλουμε είτε χαζοκωμωδίες που μπορούμε εύκολα να τις ξεσκίσουμε είτε φεστιβαλικές απόπειρες δημιουργικών αναζητήσεων που μολονότι δεν ενδιαφέρουν κανέναν, μπορούμε να γράφουμε το μακρύ μας και το κοντό μας και να βαυκαλιζόμαστε ότι ανακαλύψαμε νέους σκηνοθέτες με τολμηρή και πειραματική ματιά και εν τέλει να στέλνουμε το κοινό σε ταινίες με κάμποσα αστεράκια και αυτοί με τη σειρά τους να παθαίνουν τη φρίκη τους και να μην εμπιστεύονται ούτε τις κριτικές ούτε το ελληνικό σινεμά. Δεκαετίες τώρα συμβαίνει αυτός ο φαύλος κύκλος, με αποτέλεσμα να συμπαρασύρει το σύνολο της ελληνικής παραγωγής, αλλά και της διανομής. Θέλετε να θυμηθώ τι είχαν σούρει στο "Έτερος Εγώ" όταν είχε βγει στους κινηματογράφους; Βλέπετε, σκηνοθέτες όπως ο Σωτήρης Τσαφούλιας ή στην περίπτωσή μας ο Αλέξανδρος Σιπσίδης, δεν έσερναν ατελείωτα την κάμερά τους στους δρόμους της Αθήνας για να αποτυπώσουν το άλγος, τη δυσφορία και το ατελέσφορο του σύγχρονου αστικού τοπίου και άλλες τέτοιες μπούρδες. Ο μεν γύρισε θρίλερ και ο δε αστυνομική περιπέτεια. Και επειδή τόλμησαν να κάνουν κάτι τέτοιο, ουδείς είχε τη διάθεση να τους συγχωρήσει τις όποιες ατέλειες ή ελλείψεις. Σε ταινίες σαν την "Μπλε Βασίλισσα" ο πέλεκυς πέφτει βαρύς, καθώς όλοι αναζητούν την αρτιότητα, η οποία ποσώς θα τους έλειπε εάν την ίδια ακριβώς ταινία είχε γυρίσει σκηνοθέτης από το Ιράν ή από κάποια άλλη χώρα των Βαλκανίων. Εκεί θα ήταν όλα καλά καμωμένα. Εδώ τα βρήκαν όλα λάθος. Τέλος γκρίνιας, πάμε να δούμε τι έχει να μας πει η ταινία τώρα.
Η "Μπλε Βασίλισσα" λοιπόν, όντως έχει αδυναμίες, πολλές εκ των οποίων προκύπτουν και από την έλλειψη ρευστού, έχει όμως την εξυπνάδα να τις καλύπτει εντέχνως. Το σενάριο του Δημήτρη Ευλαμπίδη και της Απολλωνίας Τσαντά έχει τον τρόπο να "μασκάρει" τις σκηνές όπου τα φράγκα δεν ήταν αρκετά για την υλοποίησή τους, μεταφέροντάς τις εκτός κάδρου, όπως ας πούμε στην περίπτωση τη αρχικής ληστείας. Την ίδια στιγμή, η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Σιπσίδη φροντίζει να κρατά όπου χρειάζεται το κάδρο σφιχτό, ώστε να βλέπουμε μόνο όλα όσα χρειάζονται, γεγονός όμως που και δραματουργικά εξυπηρετεί την αφήγηση, αφού ποτέ ως φαίνεται δεν βλέπουμε την πλήρη εικόνα. Έξυπνος είναι και ο κατακερματισμός της ιστορίας στις διαφορετικές οπτικές των ηρώων, με την επανάληψη κάποιων σκηνών υπό διαφορετική προοπτική να σε κρατάει στην τσίτα και να αποκαλύπτει νέα στοιχεία -αν και δεν είναι πάντα το ίδιο ανατρεπτικά. Από ένα σημείο και μετά, μάλιστα, αρχίζεις να απολαμβάνεις αυτό το παιχνίδι με τον χρόνο και να περιμένεις το επόμενο "κεφάλαιο" για να ξαναδείς πώς θα είναι κάποια από τα γεγονότα όταν στα αφηγηθεί κάποιος άλλος. Το καστ βρήκα πολύ καλά επιλεγμένο, ενώ δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω τον Μιχάλη Οικονόμου, ο οποίος βγαίνει ως εξαιρετική φάτσα στην οθόνη, ειδικά δε για μια τέτοιου είδους ταινία. Η σκηνοθεσία, χωρίς φανφάρες και εξυπνάδες, παραμένει πιστή στο ύφος της ιστορίας, με μεγάλη βοήθεια από το μοντάζ (Κωνσταντίνος Αδρακτάς, Χρήστος Γκάκης) και τη μουσική (DNA). Και για να ξαναγυρίσω στην αρχική γκρίνια, η "Μπλε Βασίλισσα", εάν δεν ήταν ελληνική ταινία, με όποιες προσδοκίες γεννά ο ευρύτερος αφορισμός της ντόπιας παραγωγής, θα ήταν από τα φιλμ που την επομένη θα έλεγες στην παρέα σου πως είδες και πέρασες καλά την ώρα σου.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου