Tequila Sunrise (1988)

Ελληνικός τίτλος: Τεκίλα Σανράιζ

Δραματική περιπέτεια της Warner σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Τάουν, με τους Μελ Γκίμπσον, Μισέλ Φάιφερ, Κερτ Ράσελ, Ραούλ Τζούλια.

Ο Ντέηλ "Μακ" ΜακΚιούσικ, πρώην έμπορος ναρκωτικών που τώρα θέλει να βαδίσει στον ίσιο δρόμο, αναγκάζεται να μπλέξει σε μια τελευταία δουλειά για να σβήσει παλιά του χρέη προς τον βαρώνο της κοκαΐνης, Κάρλος, με τον οποίο έχουν υπάρξει φίλοι στο παρελθόν. Το πρόβλημα είναι πως σήμερα ο Μακ έχει έναν μικρό γιο και μια νόμιμη επιχείρηση και το τελευταίο πράγμα που θέλει είναι να τινάξει τη νέα του ζωή στον αέρα, ιδιαίτερα με τον παιδικό του φίλο Νικ Φρέσια, υπαστυνόμο στο Τμήμα του Λος Άντζελες, να τον έχει διαρκώς από κοντά. Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα περισσότερο όταν στη ζωή τους εμφανίζεται η Τζο Ανν Βαλενάρια, μια πανέμορφη γυναίκα την οποία ο Μακ μοιάζει να ερωτεύεται κεραυνοβόλα, την ίδια στιγμή που ο Νικ την προσεγγίζει για να μάθει περισσότερα σχετικά με τις δραστηριότητες του φίλου του.

Η αφίσα και μόνο υποσχόταν τα πάντα: τρεις πανέμορφοι πρωταγωνιστές και μάλιστα στα ντουζένια τους, ένας τίτλος με άρωμα από έρωτα και ζάλη και μια υπόθεση γεμάτη ίντριγκα και μπόλικο δράμα. Ο σεναριογράφος ως επί το πλείστον Ρόμπερτ Τάουν (αυτός που μεταξύ άλλων είχε γράψει και το σενάριο της "Τσάινατάουν") εδώ γράφει αλλά και σκηνοθετεί ακόμα μια ιστορία που συνδυάζει το έγκλημα με τον (ατελέσφορο) έρωτα, αυτή τη φορά λουσμένη στον ήλιο της Καλιφόρνια, προσθέτοντας μάλιστα ένα τρίτο μέλος στην ερωτική εξίσωση για ακόμη περισσότερη αναστάτωση. Τα συστατικά του κοκτέιλ λοιπόν υπήρξαν εξαιρετικά, μόνο που ως "bartender" o Τάουν δεν καταφέρνει καλά στο ανακάτεμα. Η ταινία βγήκε επίπεδη και όλες οι υποψίες του σεναρίου μοιάζουν να μένουν ανεκμετάλλευτες (όπως το συγκεκαλυμμένο "ενδιαφέρον" του Νικ προς τον Μακ) με την εικόνα πολλές φορές να λέει περισσότερα από όσα οι λέξεις. Τι τα θες τι τα γυρεύεις όμως, μόνο και μόνο το τρίο Γκίμπσον-Φάιφερ-Ράσελ ήταν υπερ-αρκετό για να βάλει φωτιά στην οθόνη με την ερωτική σκηνή στην πισίνα να προκαλεί καύσωνα μέσα στην αίθουσα, την ίδια στιγμή που η υποψήφια για Όσκαρ φωτογραφία του Κόνραντ Λ. Χωλ λούζει την οθόνη σε υπέροχα πορτοκαλί, λες και παρακολουθείς την ταινία μέσα από ένα ποτήρι τεκίλα σανράιζ. Αφήστε δε που η φωτογραφία είναι αυτή που τολμά και αποκαλύπτει πολλά περισσότερα για τη σχέση των δύο αντρών, σε αυτή τη σκηνή στις κούνιες με φόντο το ηλιοβασίλεμα, αφού το mainstream της παραγωγής δεν θα τολμούσε ποτέ ακόμα και να το υπαινιχθεί με λόγια, οπότε όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Εξαιρετική και η μουσική του Ντέηβ Γκρούσιν, ενώ η τραγουδάρα "Surrender to me" που ακούγεται στους τίτλους τέλους, είχε στοιχειώσει τα καλοκαίρια μας. Παρά τις αδυναμίες της, η ταινία σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία στα ταμεία της εποχής.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις περιπέτειες και τη δράση, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.