Hacksaw Ridge (2016)

Ελληνικός τίτλος: Αντιρρησίας συνείδησης

Δραματική πολεμική βιογραφία της Summit, σε σκηνοθεσία Μελ Γκίμπσον, με τους Άντριου Γκάρφηλντ, Σαμ Γουώρθινγκτον, Βινς Βων, Χιούγκο Γουήβινγκ, Ρέητσελ Γκρίφιθς, Τερέζα Πάλμερ, Λιουκ Μπρέησυ. 

Η αληθινή ιστορία του Ντέσμοντ Ντος, που αρνούμενος λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων να πιάσει όπλο στα χέρια του, πήρε μέρος στη αιματοβαμμένη μάχη της Οκινάουα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και με την ιδιότητα του νοσοκόμου κατόρθωσε να σώσει δεκάδες συμπολεμιστές του. 

Οι περιθωριακοί και παρεξηγημένοι ήρωες πάντοτε βρίσκουν τον δρόμο τους για τη μεγάλη οθόνη, και στην περίπτωσή μας φαίνεται πως την αποδοχή που ζητά ο πρωταγωνιστής μας τη συμμερίζεται και ο ίδιος ο Μελ Γκίμπσον, ο οποίος εξόριστος λόγω των ακραίων συμπεριφορών του του μοιάζει να αποζητά και τη δική του εξιλέωση. Δεν πέφτει, πάντως, στην παγίδα να εντυπωσιάσει και να κουνήσει επιδεικτικά το δάχτυλο σε όσους τον είχαν βάλει στο περιθώριο, το αντίθετο μάλιστα. Χειρίζεται το θέμα του με περίσσια αξιοπρέπεια, μεγάλη σκηνοθετική μαεστρία και κυρίως με αποθέματα αγάπης για τον ήρωά του, τον οποίο εμπιστεύεται ερμηνευτικά στον Άντριου Γκάρφηλντ που σηκώνει επάξια και με εσωτερική δύναμη τον ρόλο στους ώμους του. Κρατώντας ιδανικές ισορροπίες στην αφήγηση, δεν γυρίζει μια αμιγώς πολεμική ταινία, αλλά μια ανθρώπινη ιστορία, καθιστώντας την ταινία προσιτή σε κάθε κοινό. Δουλεμένοι χαρακτήρες και προσγειωμένες ερμηνείες στο πρώτο μισό θέτουν τα θεμέλια της έκβασης της αφήγησης ώστε κάθε μετέπειτα πράξη και απόφαση να είναι απόλυτα δικαιολογημένες. Οι ενδοοικογενειακές σχέσεις και το love story χτίζουν τον ήρωα και οδηγούν αρμονικά στο δεύτερο μέρος, όταν ο πόλεμος μπαίνει μπροστά και η ταινία απογειώνεται. Σκληρές εικόνες, αποκρουστική βία και κορμιά που θρυμματίζονται επί της οθόνης συνιστούν σε μια από τις πλέον αιματηρές και ρεαλιστικές απεικονίσεις της φρίκης του πολέμου, γυρισμένες με εξαιρετική δεινότητα και με απόλυτη ψυχραιμία, ειδικά προς την κορύφωση του έργου. Μικρές ενστάσεις επιφυλάσσω ως προς τη χρήση της αργής κίνησης σε κάποιες σκηνές που προσωπικά τη βρήκα περιττή καθώς και για το απότομο φινάλε που δεν αφήνει την ταινία και τον θεατή να ανασάνουν. Όλοι οι β' ρόλοι επαρκώς δουλεμένοι με τους διαλόγους όμως σε ορισμένες περιπτώσεις απλά αναμενόμενους, ενώ σε αυτούς θα συναντήσετε και τον Μάιλο Γκίμπσον, γιο του σκηνοθέτη.