ΑΙΘΟΥΣΕΣ - Άστορ
Είναι το κρυφό (κυριολεκτικά) διαμάντι της Σταδίου. Ή για να ακριβολογούμε, πλέον της Στοάς Κοραή. Από τους πιο παλιούς αλλά ταυτόχρονα ο πιο καινούργιος κινηματογράφος του κέντρου της Αθήνας. Το Άστορ έχει μια μεγάλη ιστορία, με πολλές αλλαγές,αλλά και αναποδιές στη λειτουργία του και στην εμφάνισή του. Με τη σημερινή του μορφή, θα μπορούσε να στέκει ισότιμα με τις αίθουσες τέχνης του Σαιν Ζερμαίν στο Παρίσι ή να αποτελεί μέλος των Curzon Cinemas στην καρδιά του Λονδίνου.
Ας τα πάρουμε, όμως τα πράγματα από την αρχή, ξεφυλλίζοντας τα κείμενα του Δημήτρη Φύσσα και του Μάνου Γαϊτάνου που βοηθούν στην ιστορική αναδρομή. Στη θέση του σημερινού Άστορ βρισκόταν το σινεμά Παλλάς (από το προσωνύμιο της θεάς Αθηνάς και όχι από το βρετανικό "παλάτι"), το οποίο λειτούργησε το 1911 και υπήρξε ο πρώτος χειμερινός κινηματογράφος της Αθήνας. Η αίθουσα υπήρξε από τις πολυτελείς, αλλά παρ' όλα αυτά κατεδαφίστηκε το 1923 για να δώσει τη θέση της στο σημερινό κτίριο, το οποίο οικοδομείτο για πέντε ολόκληρα χρόνια. Εντυπωσιακών διαστάσεων, το νέο κτίριο γραφείων και εμπορικών καταστημάτων αποκτά το 1940 και κινηματογράφο, στο χώρο όπου λειτουργούσε μέχρι τότε σταθμός αυτοκινήτων. Μικρή αίθουσα, αποκλειστικά για προβολή επικαίρων, το Cine News όπως ονομάστηκε το νέο σινεμά, δεν είχε την αίγλη του παλαιότερου Παλλάς ούτε των υπολοίπων κινηματογράφων του κέντρου. Η ανάγκη, όμως, του κοινού για εικονογραφημένες ειδήσεις και η επιτυχία του Σινεάκ στην Πανεπιστημίου (το μετέπειτα Rex 2 και η σημερινή σκηνή "Κατίνα Παξινού" του Εθνικού Θεάτρου), επιβεβαίωναν την αναγκαιότητα και τη δημοφιλία του.
Το Άστορ, όπως το ξέραμε μέχρι σχετικά πρόσφατα, γεννήθηκε το 1947, όταν το Cine News μεγάλωσε, απέκτησε θεωρεία και εξώστη και μεταμορφώθηκε σε έναν πολυτελή κινηματογράφο Α' Προβολής. Η είσοδος εννοείται πώς ήταν πάντα από την Σταδίου και αποτελούσε μέλος της ιερής τετράδας του οικοδομικού τετραγώνου, παρέα με τα διπλανό Άστυ και Έσπερος, το απέναντι Αττικόν και το Απόλλων (τόσο το παλιό που λειτουργούσε δίπλα του, όσο και το καινούργιο, στο υπόγειο του Αττικού που άνοιξε το 1960). Εμπορικές επιλογές μεγάλων ταινιών το τοποθετούσαν πάντοτε στην κορυφή των προτιμήσεων των θεατών, όμως σταδιακά άρχισε να φθίνει.
Δεκαετία '80, όταν άρχισα να το επισκέπτομαι, ήταν ήδη κουρασμένος, αλλά άντεχε. Όχι, όμως, για πολύ. Τη σαιζόν 1986-1987 ανοίγει ως θέατρο, με επιχειρηματία τον Νίκο Ρίζο και ως θέατρο παραμένει μέχρι και τα τέλη της χειμερινής σαιζόν 1989-1990. Τη χειμερινή σαιζόν 1990-1991 ξαναγίνεται κινηματογράφος, ελαφρώς ανακαινισμένος και εξοπλισμένος πλέον με Dolby, αλλά πάντα κουρασμένος. Το 1998 περνά εν μέρει στα χέρια των επιχειρηματιών του Αθήναιον στους Αμπελόκηπους, οι οποίοι των ανακαινίζουν ριζικά. Επιτέλους φεύγουν τα παλιά καθίσματα για να αντικατασταθούν με πολυθρόνες της Figueroa, όπως και στο Αθήναιον, αναβαθμίζεται ο ήχος του (χωρίς όμως να γίνει ψηφιακός) και παίρνει μια ανάσα ζωής. Αυτή η ανάσα δεν κράτησε πάνω από 10 χρόνια.
Το 2006 ο κινηματογράφος κλείνει οριστικά, ενώ το κτίριο που τον στεγάζει αναμορφώνεται ριζικά. Η παλιά είσοδος του σινεμά γίνεται κατάστημα, οι χώροι αλλάζουν χρήση, όμως ακούγεται πως το Άστορ θα ξαναλειτουργήσει. Έτσι και έγινε. Το 2010 κάνει την εμφάνισή του το Άστορ Hollywood 3D, από το όνομα της εταιρείας διανομής Hollywοod Entertainment, η οποία είχε και την εκμετάλλευσή του. Θυμάμαι την έκπληξη και την απογοήτευσή μου ταυτόχρονα, όταν το είχα προωτοεπισκεφθεί. Κατ' ουσίαν δεν μιλάμε για το Άστορ, αλλά για έναν άλλον ολοκαίνουργιο και εντελώς διαφορετικό κινηματογράφο, που απλά έφερε το ίδιο όνομα. Η είσοδος ήταν πλέον από τη Στοά Κοραή, στερώντας από το σινεμά τη φάτσα του στη Σταδίου (έγκλημα, κατ' εμέ), ενώ η αίθουσα ήταν υπόγεια, με αμφιθεατρική κλίση σταδίου και με διακόσμηση που θυμίζει πολύ τις αίθουσες του Village@The Mall, με την διαφορά ότι τα διακοσμητικά πάνελ στους τοίχους αντί για μωβ-γκρι είναι πράσινα-πετρόλ, ασορτί με την ταπετσαρία στις πολυθρόνες. Κατασκευαστικά, όμως, είχε γίνει ένα τεράστιο φάουλ: η τοποθέτηση των καθισμάτων ήταν τόσο λάθος που ο ελεύθερος χώρος για τα πόδια ήταν ελάχιστος, προκαλώντας κούραση. Την ίδια στιγμή, η εταιρεία Hollywood (η οποία δεν υπάρχει σήμερα) δεν είχε ταινίες ικανές να κρατήσουν έναν κινηματογράφο για μια ολόκληρη σαιζόν, ενώ όταν οι δικές τους ταινίες "δεν τους έβγαιναν", έπαιρναν αρπαχτές από άλλα γραφεία για να γεμίσουν τα κενά , με αποτέλεσμα έναν αλλοπρόσαλλο προγραμματισμό. Το νέο Άστορ έσβησε τα φώτα του με το τέλος της χειμερινής σαιζόν του 2013.
Δυο χρόνια μετά, τον Μάρτιο του 2015, περνά στα χέρια ενός νεοσύστατου σχετικά γραφείου διανομής, καλλιτεχνικού ως επί τω πλείστον προγραμματισμού, τη Weird Wave, και το Άστορ παίρνει νέα παράταση ζωής. Η είσοδος εξακολουθεί να παραμένει (δυστυχώς) επί της Στοάς Κοραή και με εξαίρεση την πολύ κομψή επιγραφή του και το ταμπλώ με τις φωτογραφίες επί της Στοάς, αυτό που βλέπεις πρώτο είναι ένα πολύ όμορφο καφέ. Στην ουσία είναι το μπαρ του κινηματογράφου, το οποίο λειτουργεί και ως αυτόνομο καφέ από το πρωί, με τραπεζάκια και επί της στοάς, πολύ κομψά διακοσμημένο, με μεγάλη μπάρα, πλούσιες επιλογές,καθώς και πολλά βιβλία και περιοδικά στα ράφια, ενώ δεν λείπει η σινεφίλ πλευρά του με αφίσες ταινιών στους τοίχους. Είναι πράγματι πάρα πολύ φιλόξενο, αλλά αν θέλετε τη γνώμη μου, ο ανυποψίαστος περαστικός δεν παίρνει χαμπάρι ότι εκεί βρίσκεται και η είσοδος ενός κινηματογράφου, κάτι που η Weird Wave πρέπει να λάβει σοβαρά υπ' όψιν της.
Η πρόσβαση στην αίθουσα γίνεται από τις σκάλες αριστερά μόλις μπαίνετε (αμέσως μόλις περάσετε το ταμείο που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο). Υπάρχουν σκάλες και στη δεξιά πλευρά αλλά από εκεί γίνεται η έξοδος των θεατών για να αποφεύγεται ο συνωστισμός. Η αίθουσα, όπως είπαμε και πριν, είναι υπόγεια, αμφιθεατρική, με εμφάνιση και αισθητική αίθουσας multiplex (και δεν είναι καθόλου κακό αυτό). Μικρή σχετικά, επωφελείται από τη διάταξη σταδίου για άνετη θέαση στη μεγάλη αναλογικά σινεμασκόπ οθόνη. Το φάουλ με την απόσταση των καθισμάτων έχει διορθωθεί, επομένως απολαμβάνετε την ταινία σας στις βαθιές, αναπαυτικές πολυθρόνες, έχοντας άπλετο χώρο στα πόδια σας. Η προβολή είναι κορυφαία, ψηφιακή, με αψεγάδιαστη εικόνα και ψηφιακό surround ήχο υψηλής έντασης, με βαθιά μπάσα και ενισχυμένος στα περιφερειακά ηχεία. Το Άστορ είναι μέλος του δικτύου των Europa Cinemas. Θα μου επιτρέψετε, τέλος, να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στο προσωπικό του σινεμά, που αποτελείται από χαμογελαστά, φιλικά, όμορφα πρόσωπα. Με λίγη φροντίδα και την ίδια αγάπη, αυτό το Άστορ πιστεύω ότι ήρθε για να μείνει.
Ας τα πάρουμε, όμως τα πράγματα από την αρχή, ξεφυλλίζοντας τα κείμενα του Δημήτρη Φύσσα και του Μάνου Γαϊτάνου που βοηθούν στην ιστορική αναδρομή. Στη θέση του σημερινού Άστορ βρισκόταν το σινεμά Παλλάς (από το προσωνύμιο της θεάς Αθηνάς και όχι από το βρετανικό "παλάτι"), το οποίο λειτούργησε το 1911 και υπήρξε ο πρώτος χειμερινός κινηματογράφος της Αθήνας. Η αίθουσα υπήρξε από τις πολυτελείς, αλλά παρ' όλα αυτά κατεδαφίστηκε το 1923 για να δώσει τη θέση της στο σημερινό κτίριο, το οποίο οικοδομείτο για πέντε ολόκληρα χρόνια. Εντυπωσιακών διαστάσεων, το νέο κτίριο γραφείων και εμπορικών καταστημάτων αποκτά το 1940 και κινηματογράφο, στο χώρο όπου λειτουργούσε μέχρι τότε σταθμός αυτοκινήτων. Μικρή αίθουσα, αποκλειστικά για προβολή επικαίρων, το Cine News όπως ονομάστηκε το νέο σινεμά, δεν είχε την αίγλη του παλαιότερου Παλλάς ούτε των υπολοίπων κινηματογράφων του κέντρου. Η ανάγκη, όμως, του κοινού για εικονογραφημένες ειδήσεις και η επιτυχία του Σινεάκ στην Πανεπιστημίου (το μετέπειτα Rex 2 και η σημερινή σκηνή "Κατίνα Παξινού" του Εθνικού Θεάτρου), επιβεβαίωναν την αναγκαιότητα και τη δημοφιλία του.
Το Άστορ, όπως το ξέραμε μέχρι σχετικά πρόσφατα, γεννήθηκε το 1947, όταν το Cine News μεγάλωσε, απέκτησε θεωρεία και εξώστη και μεταμορφώθηκε σε έναν πολυτελή κινηματογράφο Α' Προβολής. Η είσοδος εννοείται πώς ήταν πάντα από την Σταδίου και αποτελούσε μέλος της ιερής τετράδας του οικοδομικού τετραγώνου, παρέα με τα διπλανό Άστυ και Έσπερος, το απέναντι Αττικόν και το Απόλλων (τόσο το παλιό που λειτουργούσε δίπλα του, όσο και το καινούργιο, στο υπόγειο του Αττικού που άνοιξε το 1960). Εμπορικές επιλογές μεγάλων ταινιών το τοποθετούσαν πάντοτε στην κορυφή των προτιμήσεων των θεατών, όμως σταδιακά άρχισε να φθίνει.
Δεκαετία '80, όταν άρχισα να το επισκέπτομαι, ήταν ήδη κουρασμένος, αλλά άντεχε. Όχι, όμως, για πολύ. Τη σαιζόν 1986-1987 ανοίγει ως θέατρο, με επιχειρηματία τον Νίκο Ρίζο και ως θέατρο παραμένει μέχρι και τα τέλη της χειμερινής σαιζόν 1989-1990. Τη χειμερινή σαιζόν 1990-1991 ξαναγίνεται κινηματογράφος, ελαφρώς ανακαινισμένος και εξοπλισμένος πλέον με Dolby, αλλά πάντα κουρασμένος. Το 1998 περνά εν μέρει στα χέρια των επιχειρηματιών του Αθήναιον στους Αμπελόκηπους, οι οποίοι των ανακαινίζουν ριζικά. Επιτέλους φεύγουν τα παλιά καθίσματα για να αντικατασταθούν με πολυθρόνες της Figueroa, όπως και στο Αθήναιον, αναβαθμίζεται ο ήχος του (χωρίς όμως να γίνει ψηφιακός) και παίρνει μια ανάσα ζωής. Αυτή η ανάσα δεν κράτησε πάνω από 10 χρόνια.
Το 2006 ο κινηματογράφος κλείνει οριστικά, ενώ το κτίριο που τον στεγάζει αναμορφώνεται ριζικά. Η παλιά είσοδος του σινεμά γίνεται κατάστημα, οι χώροι αλλάζουν χρήση, όμως ακούγεται πως το Άστορ θα ξαναλειτουργήσει. Έτσι και έγινε. Το 2010 κάνει την εμφάνισή του το Άστορ Hollywood 3D, από το όνομα της εταιρείας διανομής Hollywοod Entertainment, η οποία είχε και την εκμετάλλευσή του. Θυμάμαι την έκπληξη και την απογοήτευσή μου ταυτόχρονα, όταν το είχα προωτοεπισκεφθεί. Κατ' ουσίαν δεν μιλάμε για το Άστορ, αλλά για έναν άλλον ολοκαίνουργιο και εντελώς διαφορετικό κινηματογράφο, που απλά έφερε το ίδιο όνομα. Η είσοδος ήταν πλέον από τη Στοά Κοραή, στερώντας από το σινεμά τη φάτσα του στη Σταδίου (έγκλημα, κατ' εμέ), ενώ η αίθουσα ήταν υπόγεια, με αμφιθεατρική κλίση σταδίου και με διακόσμηση που θυμίζει πολύ τις αίθουσες του Village@The Mall, με την διαφορά ότι τα διακοσμητικά πάνελ στους τοίχους αντί για μωβ-γκρι είναι πράσινα-πετρόλ, ασορτί με την ταπετσαρία στις πολυθρόνες. Κατασκευαστικά, όμως, είχε γίνει ένα τεράστιο φάουλ: η τοποθέτηση των καθισμάτων ήταν τόσο λάθος που ο ελεύθερος χώρος για τα πόδια ήταν ελάχιστος, προκαλώντας κούραση. Την ίδια στιγμή, η εταιρεία Hollywood (η οποία δεν υπάρχει σήμερα) δεν είχε ταινίες ικανές να κρατήσουν έναν κινηματογράφο για μια ολόκληρη σαιζόν, ενώ όταν οι δικές τους ταινίες "δεν τους έβγαιναν", έπαιρναν αρπαχτές από άλλα γραφεία για να γεμίσουν τα κενά , με αποτέλεσμα έναν αλλοπρόσαλλο προγραμματισμό. Το νέο Άστορ έσβησε τα φώτα του με το τέλος της χειμερινής σαιζόν του 2013.
Δυο χρόνια μετά, τον Μάρτιο του 2015, περνά στα χέρια ενός νεοσύστατου σχετικά γραφείου διανομής, καλλιτεχνικού ως επί τω πλείστον προγραμματισμού, τη Weird Wave, και το Άστορ παίρνει νέα παράταση ζωής. Η είσοδος εξακολουθεί να παραμένει (δυστυχώς) επί της Στοάς Κοραή και με εξαίρεση την πολύ κομψή επιγραφή του και το ταμπλώ με τις φωτογραφίες επί της Στοάς, αυτό που βλέπεις πρώτο είναι ένα πολύ όμορφο καφέ. Στην ουσία είναι το μπαρ του κινηματογράφου, το οποίο λειτουργεί και ως αυτόνομο καφέ από το πρωί, με τραπεζάκια και επί της στοάς, πολύ κομψά διακοσμημένο, με μεγάλη μπάρα, πλούσιες επιλογές,καθώς και πολλά βιβλία και περιοδικά στα ράφια, ενώ δεν λείπει η σινεφίλ πλευρά του με αφίσες ταινιών στους τοίχους. Είναι πράγματι πάρα πολύ φιλόξενο, αλλά αν θέλετε τη γνώμη μου, ο ανυποψίαστος περαστικός δεν παίρνει χαμπάρι ότι εκεί βρίσκεται και η είσοδος ενός κινηματογράφου, κάτι που η Weird Wave πρέπει να λάβει σοβαρά υπ' όψιν της.
Η πρόσβαση στην αίθουσα γίνεται από τις σκάλες αριστερά μόλις μπαίνετε (αμέσως μόλις περάσετε το ταμείο που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο). Υπάρχουν σκάλες και στη δεξιά πλευρά αλλά από εκεί γίνεται η έξοδος των θεατών για να αποφεύγεται ο συνωστισμός. Η αίθουσα, όπως είπαμε και πριν, είναι υπόγεια, αμφιθεατρική, με εμφάνιση και αισθητική αίθουσας multiplex (και δεν είναι καθόλου κακό αυτό). Μικρή σχετικά, επωφελείται από τη διάταξη σταδίου για άνετη θέαση στη μεγάλη αναλογικά σινεμασκόπ οθόνη. Το φάουλ με την απόσταση των καθισμάτων έχει διορθωθεί, επομένως απολαμβάνετε την ταινία σας στις βαθιές, αναπαυτικές πολυθρόνες, έχοντας άπλετο χώρο στα πόδια σας. Η προβολή είναι κορυφαία, ψηφιακή, με αψεγάδιαστη εικόνα και ψηφιακό surround ήχο υψηλής έντασης, με βαθιά μπάσα και ενισχυμένος στα περιφερειακά ηχεία. Το Άστορ είναι μέλος του δικτύου των Europa Cinemas. Θα μου επιτρέψετε, τέλος, να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στο προσωπικό του σινεμά, που αποτελείται από χαμογελαστά, φιλικά, όμορφα πρόσωπα. Με λίγη φροντίδα και την ίδια αγάπη, αυτό το Άστορ πιστεύω ότι ήρθε για να μείνει.
Άστορ
Σταδίου 28, είσοδος από τη Στοά Κοραή
Στάση μετρό: Πανεπιστήμιο (γραμμή 2)
Στάσεις λεωφορείων και τρόλλεϋ: Ιπποκράτους (γραμμή 6), Ακαδημία (γραμμές 2, 3, 4, 5, 11, 15, 025, 026, 027, 054, 060, 203, 204, 220, 221, 224, 230, 235, 608, 622, 732, 790, 813, 815, Α2, Α3, Α5, Β2), Σόλωνος (γραμμές 021, 022, 025, 026, 027), Ναυαρίνου (γραμμή 021), Εμπορικό Κέντρο (γραμμές 230, 813, 815), Βιβλιοθήκη (γραμμές 1, 12, 227, 856), Νομική (γραμμή 060), Κλαυθμώνος (γραμμές 1, 2, 4, 5, 11, 12, 15, 025, 026, 027, 227, 790, 856)
Πρόγραμμα του 2017 για την ταινία "120 χτύποι το λεπτό" -διανομή: Weird Wave
Πολύ ωραία γραμμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μνημονεύσουμε και τον Έσπερο (παλιά Σπλέντιτ) που βρισκόταν σχεδόν δίπλα στο Άστορ, δεξιά του επί της Σταδίου. Ιερή πεντάδα...
Ορθώς.
Διαγραφή