Η κόρη (2012)

Δραματική ταινία του Θάνου Αναστόπουλου, με τους Σαβίνα Αλιμάνι, Γιώργο Συμεωνίδη, Ιερώνυμο Καλετσάνο, Άγγελο Παπαδήμα, Ορνέλα Καπετάνι, Θεοδώρα Τζήμου. 

Μια 14χρονη κοπέλα απαγάγει τον γιο του συνεταίρου τού πατέρα της, τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο για τη χρεωκοπία της επιχείρησής τους, μιας βιοτεχνίας ξυλείας. 

Βρισκόμαστε απέναντι στο γνώριμο φαινόμενο που καταταλαιπωρεί το ελληνικό σινεμά εδώ και χρόνια: κάποιος ρίχνει μια καλή ιδέα στο τραπέζι και η ιδέα αυτή γίνεται ταινία χωρίς σενάριο, χωρίς παραπάνω δουλειά, χωρίς μελέτη. Ναι, είναι όντως επίκαιρο το θέμα με το οποίο καταπιάνεται η ταινία -η Αθήνα στα χρόνια της κρίσης, οι μικρές μπίζνες που υποφέρουν με λουκέτο και οι διάφοροι οπορτουνιστές που εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να βγάλουν προσωπικό κέρδος. Είναι, όμως τόσο επιφανειακά δοσμένα όλα αυτά (κάτι πλάνα αληθινών διαδηλώσεων και έξω από την πόρτα) και τόσο δυσνόητα δομημένα που αργείς πολύ να καταλάβεις τι στην ευχή συμβαίνει και τι ακριβώς κάνει αυτό το κορίτσι, οπότε η ταινία χάνει το τραίνο. Αν είναι να βλέπεις τουλάχιστον κανά εικοσάλεπτο και να μην καταλαβαίνεις τι ακριβώς βλέπεις, τότε χαιρετίσματα. 

Κυρίαρχη φάτσα στο φιλμ η Μυρτώ, η νεαρή κοπέλα που αποζητά εκδίκηση (ή απλά τιμωρία; ποτέ δεν μαθαίνουμε), καλοπαιγμένη από τη άκρως ρεαλιστική Σαβίνα Αλιμάνι, η οποία κατ' ουσίαν παίζει μόνη της σε όλη την ταινία, σωστό αγρίμι. Όμως κι εκεί φαίνονται οι σεναριακές αδυναμίες, αφού ακόμα κι αυτός ο ένας βασικός χαρακτήρας δεν έχει ξεκάθαρες προθέσεις. Όλα αυτά τα κάνει από αγάπη προς τον πατέρα της ή είναι απλά παρανοϊκή; Στις λιγοστές σκηνές που μπαίνουν μέσα και οι β' ρόλοι, το φιλμ απογειώνεται, χάρη στον Ιερώνυμο Καλετσάνο και τη Θεοδώρα Τζήμου που είναι τόσο καλοί, τόσο φυσικοί, τόσο δυναμικοί, αλλά που η τόσο σύντομη εμφάνισή τους δεν αρκεί για να σώσει το σύνολο. Έρχεται κι ένα φινάλε που πάει να γίνει άκρως δραματικό, αλλά για κάποιον λόγο ισοπεδώνεται και εν τέλει το όλο εγχείρημα μένει μετέωρο και κατά βάθος αδύναμο.