Les innocentes (2016)

Ελληνικός τίτλος: Η ενοχή των αθώων

Δραματική ταινία της Mars, σε σκηνοθεσία Ανν Φονταίν, με τους Λου ντε Λαάζ, Αγκάτα Μπούζεκ, Αγκάτα Κούλεζα, Βενσάν Μακαίν. 

Μια νεαρή γιατρός του Γαλλικού Ερυθρού Σταυρού, στην Πολωνία του 1945, αμέσως μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, φροντίζει κρυφά τις έγκυες μοναχές σε ένα καθολικό μοναστήρι, οι οποίες είχαν πέσει θύματα βιασμού από γερμανούς και ρώσσους στρατιώτες. 

Θέμα ταμπού αγγίζει αυτή η ταινία, όχι μόνο ως προς γεγονός αυτό καθ' εαυτό της εγκυμοσύνης των καλογραιών, αλλά και για τη μεταπολεμική φρίκη που εξακολούθησε να ζει η Πολωνία και από τους απελευθερωτές της. Την ίδια στιγμή, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η ηγουμένη τη γέννηση των βρεφών είναι γροθιά στο στομάχι, ενώ θίγει αξιοπρεπώς το θέμα της πίστης, της υπακοής και του καθήκοντος. Έχει μια ατμόσφαιρα κατανυκτική η ταινία. υποβοηθούμενη και από την "παγωμένη" αλλά φωτεινή φωτογραφία της Καρολίν Σαμπετιέ, που είναι σαν να χρωματίζεται από τα συναισθήματα των ηρώων του φιλμ. Επαρκής και πανέμορφη η Λου ντε Λαάζ στο ρόλο της γιατρίνας που αδυνατεί να κατανοήσει εις βάθος αυτό που καλείται να αντιμετωπίσει με την λογική της, ενώ τις εντυπώσεις κερδίζει με την απλότητα της ερμηνείας και τη στιβαρή του παρουσία ο Βενσάν Μακαίν, στο ρόλο του εβραίου γιατρού, που είναι ερωτευμένος με τη συνάδελφό του και ο οποίος ρίχνει και ένα λιγοστό φως ευθυμίας, σε μια ταινία αρκούντως σκοτεινή. 

Χωρίς δραματικές εξάρσεις, αλλά δυναμικές ως παρουσίες και οι δύο πολωνέζες ηθοποιοί στους πρωταγωνιστικούς ρόλους των μοναχών, κρατούν τα προσχήματα της συναισθηματικής ψυχρότητας και πραότητας των χαρακτήρων τους, σοφά επιλέγοντας μια περισσότερο εσωτερική ερμηνεία. Κάπου στη μέση είχα λίγο την αίσθηση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά συνολικά η ταινία με κέρδισε τόσο με το θέμα της, όσο και με τη σοβαρότητά της, εφόσον δεν ακολούθησε την πεπατημένη των εύκολων συγκινήσεων.