Colossal (2016)

Περιπέτεια φαντασίας της Voltage, σε σκηνοθεσία Νάτσο Βιγκαλόντο, με τους Ανν Χάθαγουέη, Τζέησον Σουντέικις, Ώστιν Στόουελ, Τιμ Μπλέηκ Νέλσον, Νταν Στήβενς. 

Να σας συστήσουμε τη Γκλόρια: κορίτσι όχι για σπίτι αλλά για πάρτυ, με το μυαλό και τη ζωή της ολίγον καμένα από το αλκοόλ και τις καταχρήσεις. Όταν μέχρι και το αγόρι της δεν μπορεί να την αντέξει ούτε ένα λεπτό περισσότερο, εκείνη εγκαταλείπει τη Νέα Υόρκη και εγκαθίσταται στο πατρικό της, σε μια μικρή κωμόπολη. Παρά την αρχικά δύστροπη συμπεριφορά της, οι κάτοικοι της μικρής πόλης δείχνουν να την αγκαλιάζουν με αγάπη και χωρίς να ρωτούν πολλά-πολλά, ιδιαίτερα δε ο Όσκαρ, συμμαθητής της και ιδιοκτήτης του τοπικού μπαρ. 

Κι εκεί που λες πως θα δεις μια ταινία "ενηλικίωσης" και επιστροφής στην απλότητα της καθημερινότητας, όπου η ηρωίδα μας θα αντιληφθεί τα πράγματα που έχουν πραγματική αξία στη ζωή και μπλα μπλα μπλα μπλα, ένα τέρας κολοσσιαίων διαστάσεων ρημάζει τη Σεούλ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, με κάθε εμφάνιση του μυστηριώδους αυτού πλάσματος, η Γκλόρια πείθεται όλο και περισσότερο πως έχει κάποια σχέση και η ίδια.

Πρόκειται για ένα από τα πλέον "'άντε γεια σου" σενάρια που έχουμε δει πρόσφατα στο σινεμά. Αυτό σίγουρα το αναγνωρίζεις στον σκηνοθέτη της ταινίας που το υπογράφει, όταν μάλιστα στο ενεργητικό του  έχει μόλις άλλη μία ταινία μεγάλου μήκους (Open Windows, 2014), ενώ είχε συμμετάσχει και σε κάποια φιλμ τρόμου ανθολογίας. Κι είναι αυτό το απρόσμενο της ιστορίας που φέρνει μαι φρεσκάδα στο φιλμ και το καθιστά απόλυτα διασκεδαστικό. Είναι και η άτιμη η Ανν Χάθαγουέη που το έχει με την παρουσία της και καταφέρνει να κλέβει τους ρόλους, τον φακό της κάμερας και το βλέμμα του θεατή. Σημαντική είναι και η παρουσία του Τζέησον Σουντέικις, σε έναν κόντρα ρόλο από αυτούς που τον έχουμε συνηθίσει και τον οποίο αποδίδει με πειθώ, μέτρο και μια σπίθα επικίνδυνης τρέλας στο μάτι. Όλα, όμως, περιστρέφονται γύρω από το απρόσμενο της ιστορίας, που μεταμορφώνει την ταινία σε ένα εναλλακτικό blockbuster καταστροφής, από το οποίο δεν ξέρεις τι να περιμένεις, άρα και σε κερδίζει με την πρωτοτυπία του. Μόνο που ορισμένες στιγμές νιώθεις πως χάνει τον έλεγχο από μια κάποια αμηχανία, όμως είναι τόσο διασκεδαστικό και ευχάριστο μέσα στην τρέλα του που αδιαφορείς γιατί, πολύ απλά, περνάς καλά.