Us (2019)

Ελληνικός τίτλος: Εμείς

Ταινία τρόμου της Universal, σε σκηνοθεσία Τζόρνταν Πηλ, με τους Λουπίτα Νυόνγκ'ο, Γουίνστον Ντιουκ, Ελίζαμπεθ Μος, Τιμ Χάιντεκερ, Σαχάντι Ράιτ Τζόζεφ, Ήβαν Αλεξ.

Η οικογένεια Γουίλσον ταξιδεύει στο πατρικό σπίτι στη Σάντα Κρουζ για τις διακοπές τους. Μολονότι η Αντέλαϊντ έχει δύσκολες μνήμες από ένα καλοκαίρι που ήταν ακόμη μικρό παιδί, αποφασίζει να τις αφήσει πίσω της και να περάσει ένα ανέμελο πρωινό στην παραλία και το λούνα παρκ. Παρά το άγχος και την αγωνία της, η ημέρα κυλά ανέμελα τελικά, αλλά, όταν επιστρέφουν βράδυ στο σπίτι, τέσσερις άγνωστοι -που μοιάζουν σαν οικογένεια με παιδιά- καιροφυλακτούν στην αυλή. Όταν πλησιάζουν, αναγνωρίζουν στα πρόσωπα των αγνώστων τους εαυτούς τους.

Ο Τζόρνταν Πηλ με το "Τρέξε!", ομολογουμένως ανανέωσε το κουρασμένο είδος του mainstream θρίλερ. Με μια έξυπνη ιστορία και μια προσεγμένη εκτέλεση, είχε δημιουργήσει όχι μόνο ένα ισχυρό hype γύρω από το όνομά του (το οποίο και δεν γνωρίζαμε) αλλά έφτασε μέχρι τα Όσκαρ με 4 ισχυρές υποψηφιότητες εκ των οποίων απέσπασε (και δικαίως) αυτό του καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου. Μέσα σε όλα αυτά, οι κριτικοί έπιναν νερό στο όνομά του και έγραφαν τα μύρια όσα, πολλά εκ των οποίων τα έβρισκα υπερβολικά, τουλάχιστον έχοντας απέναντί μου την ταινία του και μόνο. Είχα εκφράσει κάποιες αμφιβολίες για το "Τρέξε" κυρίως ως προς το πόσο τελικά εξυπηρετούσε το είδος του θρίλερ αυτού καθ' εαυτού καθώς φινάλε και κωμικά στοιχεία έβρισκα πως το αποσυντόνιζαν. 

Με το "Εμείς", ο Τζόρνταν Πηλ δείχνει να επιστρέφει πιο ώριμος ως προς το θρίλερ, αλλά κάπως περισσότερο εμφανής από όσο θα χρειαζόταν με τους συμβολισμούς του. Είναι πολύ έξυπνη και πάλι η κεντρική ιδέα, αρκούντως πρωτότυπη αλλά και με σαφείς αναφορές σε αντίστοιχα φιλμ με ομοιώματα. Έχοντας μια πολύ δυνατή ερμηνεία από τη Λουπίτα Νυόνγκ'ο (αυτή κρατάει όλη την ταινία) και μια γρήγορη -εφιαλτική σε πολλά σημεία- αφήγηση, κάνει τη δεύτερη ταινία του πιο "θρίλερ" μεν, αλλά τόσο προφανώς συμβολική που έχεις την αίσθηση πως προσπαθεί να σου εξηγήσει τα ευκόλως εννοούμενα σε περίπτωση που δεν τα κατάλαβες. Εν συντομία, αντιλαμβάνομαι πως έχω ένα προσωπικό θεματάκι με τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη: με φέρνει στη δύσκολη θέση κάθε φορά να πρέπει να αποφασίσω αν θα κρίνω την ταινία ως προς το είδος της ή ως προς τις ιδέες της. Κι αυτό είναι ένα δίλημμα στο οποίο δεν θα έπρεπε να με βάζει υπό καμία συνθήκη, αφού και τα δύο θα έπρεπε να βαδίζουν χέρι-χέρι και να συνεργάζονται προς όφελος της ταινίας.

Ως θρίλερ λοιπόν θα αντιμετωπίσω και τούτη εδώ την ταινία και ως θρίλερ θα πω ότι με κράτησε τσίτα μέχρι τέλους. Είναι γρήγορο και τρομακτικό, καθώς η κεντρική ιδέα σε καθυποβάλει, την ίδια στιγμή που η δράση του κορυφώνει την αγωνία. Η ανατροπή του φινάλε έχει ενδιαφέρον (μολονότι είναι αναμενόμενη αν είχατε παρακολουθήσει με προσοχή την ταινία), αλλά είναι και κάπως επί ξύλου κρεμάμενη αν την καλοσκεφτείς. Παίζει να πέρασα συνολικά καλύτερα από ό,τι στο "Τρέξε!". Απλά εύχομαι ολόψυχα, στην επόμενη ταινία του, ο Πηλ να αποφασίσει να δοθεί ολοκληρωτικά στο είδος της (είτε θρίλερ, είτε ό,τι αποφασίσει να κάνει) και να αφήσει τις ιδέες και τα σχόλια να βγουν από το ίδιο το έργο χωρίς να απαιτούνται επεξηγήσεις.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.