La loi du marché (2015)

Ελληνικός τίτλος: Ο νόμος της αγοράς

Δραματική ταινία της Diaphana, σε σκηνοθεσία Στεφάν Μπριζέ, με τους Βενσάν Λιντόν, Καρίν ντε Μιρμπέκ, Ματιέ Σκαλέρ.

Ο Τιερύ Τογκουρντώ έχει χάσει τη δουλειά του εδώ και καιρό, όταν το εργοστάσιο όπου δούλευε προχώρησε σε ανακατατάξεις. Προς το παρόν, ζει με το επίδομα ανεργίας, ψάχνοντας να βρει δουλειά, ενόσω παλεύει να φέρει εις πέρας τις υποχρεώσεις του, απέναντι σε ένα σύστημα που δεν δείχνει και τη μεγαλύτερη κατανόηση. Η Τράπεζα όπου οφείλει το στεγαστικό του, δεν είναι και πολύ διατεθειμένη να προχωρήσει σε υποχωρήσεις, ενώ του αντιπροτείνει να το πουλήσει. Οι συνεντεύξεις που δίνει για δουλειά στηρίζονται τις περισσότερες φορές σε τυπικότητες παρά στην ουσία, ενώ είναι σαφές πως οι επιχειρηματίες που γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση της ανεργίας στη χώρα, την εκμεταλλεύονται καταλλήλως, προσφέροντας πολύ λιγότερα από όσα θα έπρεπε, ενώ συμπεριφέρονται και ως μεγαλόψυχοι σωτήρες. Κάποια στιγμή, κουρασμένος από τις τις διαρκείς απορρίψεις, δέχεται τη θέση σεκιουριτά σε ένα σούπερ μάρκετ, όπου μεταξύ άλλων καλείται να εντοπίζει και υπαλλήλους που κάνουν οικονομικές ατασθαλίες.

Βγάζει μια κινηματογραφική μαγκιά ο Μπριζέ σε αυτήν την ταινία που εντάσσεται έντεχνα κάπου μεταξύ ντοκυμανταίρ και ρεαλιστικού δράματος. Έχοντας στη διάθεσή του την εξαιρετική ερμηνεία του Βενσάν Λιντόν ως πλοηγό σε αυτό το ταξίδι, ο Μπριζέ τοποθετεί την κάμερα διακριτικά και αποστασιοποιημένα, παρακολουθώντας τις ημέρες αυτού του κουρασμένου πλέον άντρα από μια συναισθηματική απόσταση. Έτσι, το έργο κυλά σαν πραγματική καταγραφή της καθημερινότητας ενός πραγματικού προσώπου, που επέτρεψε στις κάμερες να παρακολουθήσουν τη ζωή του. Την ίδια στιγμή δε, το σενάριο (Στεφάν Μπριζέ, Ολιβιέ Γκορς) επιτυγχάνει να δείξει όχι μόνο τις λεπτές αποχρώσεις του κεντρικού ήρωα, αλλά και να περιγράψει ολόκληρο το σύστημα που το σύγχρονο γαλλικό κράτος έχει στήσει για να βοηθήσει στην καταπολέμηση της ανεργίας και το οποίο μοιάζει να αποτυγχάνει καθώς πέφτει θύμα των διαφόρων επιτήδειων. 

Η αξιοπρέπεια είναι το θέμα της ταινίας, όχι η επιβίωση. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αυτός ο άνθρωπος -ενδεχομένως- δεν θα μείνει στον δρόμο με την οικογένειά του. Αυτό που μετράει είναι τι θα δεχθεί να κάνει και τι συμπεριφορές θα ακολουθήσει ώστε να κατορθώσει να επιβιώσει μεν, χωρίς να χάσει τον ίδιο του τον εαυτό, σε συνεντεύξεις μέσω skype, συναντήσεις με συμβούλους επικοινωνίας και μια δουλειά που προκαλεί και ασχολείται με τον καθημερινό πόνο. Πώς θα αντέξει να πει όχι σε κάποιον που προσπαθεί να του δώσει λιγότερα για να αγοράσει το τροχόσπιτό του, εντοπίζοντας πως το πουλά από ανάγκη. Πώς θα μπορεί να κοιτάζει τον γιο του και τη γυναίκα του στα μάτια, χωρίς να τους δίνει το δικαίωμα να πιστέψουν πως παρέδωσε τα όπλα. Λιτό και απέριττο  σύγχρονο σινεμά, που μας αφορά.