Room at the Top (1959) (A/M)
Δραματική ταινία της Romulus σε σκηνοθεσία Τζακ Κλαίυτον, με τους Λώρενς Χάρβεϋ, Σιμόν Σινιορέ, Χέδερ Σήαρς, Ντόναλντ Γούλφιτ, Άλλαν Κάθμπερτσον.
Στα τέλη των χρόνων του '40 η Αγγλία σκουπίζει ακόμα τις ανοιχτές πληγές της από τον Β' Παγκόσμιο. Τα ερείπια στις βομβαρδισμένες πόλεις κρύβουν τις βομβαρδισμένες ζωές των ανθρώπων τους που τώρα προσπαθούν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Υπάρχουν και κάποιοι όμως που δεν ελπίζουν απλά σε ένα μεροκάματο αλλά ονειρεύονται την ευκαιρία που θα τους οδηγήσει εξπρές στη μεγάλη ζωή. Ένας από αυτούς είναι και ο Τζο Λάμπτον, από το ρημαγμένο Ντάφτον, που κάποτε ανθούσε ως βιομηχανική πόλη, που μετακομίζει στο πιο λουσάτο Γουάρνλεϋ του Γιόρκσιρ, όπου πιάνει δουλειά στο Οικονομικό Τμήμα του Δήμου -ευυπόληπτη θέση, μα με χαμηλό μισθό, κάτι που ο Τζο αρνείται να δει ως μακροπρόθεσμη ασχολία. Αντ' αυτού, ζητά να μάθει το who is who της πόλης και γρήγορα ενημερώνεται για την οικογένεια των Μπράουν, πάμπλουτων μεγαλοβιομηχάνων, οι οποίοι έχουν μια χαριτωμένη νεαρή κόρη, τη Σούζαν. Για βρει περισσότερες ευκαιρίες να σταθεί στο πλευρό της και να τη συναναστραφεί κοινωνικά, συμμετέχει στον ερασιτεχνικό θεατρικό θίασο της πόλης, όπου η Σούζαν είναι ενεργό μέλος. Εκεί είναι που γνωρίζει και την Άλις Έησγκιλ, μια γοητευτική γαλλίδα δασκάλα που παράτησε τα πάντα για να παντρευτεί έναν άγγλο αριστοκράτη που της συμπεριφέρεται ελεεινά. Με την οικογένεια των Μπράουν να κάνει ό,τι μπορεί για να απομακρύνει τη Σούζαν από τη συντροφιά του Τζο, τη μεγαλύτερή του Άλις να τον βλέπει ως απάνεμο λιμάνι και την καθώς πρέπει κοινωνία να τον σνομπάρει και να τον χλευάζει, ο Τζο πεισμώνει ακόμα περισσότερο ως προς το τι θέλει να αποκτήσει, για να ανακαλύψει με τραγικό τρόπο πως πρέπει να προσέχεις πολύ μήπως πραγματοποιηθούν όσα εύχεσαι.
Συγκλονιστικό, σπαρακτικό, ρεαλιστικό και με υψηλές κινηματογραφικές αρετές σε κάθε επίπεδο, το πρώτο φιλμ του σκηνοθέτη Τζακ Κλαίυτον (Ο Υπέροχος Γκάτσμπι, Μια μορφή στο παράθυρο, Το αμαρτωλό σπίτι) σηματοδοτεί και την έναρξη αυτού που κάποιοι αποκάλεσαν "βρετανική νουβέλ βαγκ" ή "ρεαλισμό του νεροχύτη". Η εργατική τάξη μπαίνει στο επίκεντρο της κινηματογραφικής κάμερας, συνήθως οργισμένη με ένα κοινωνικό σύστημα που όχι μόνο δεν αντιλαμβάνεται αλλά και αδιαφορεί για τις αλλαγές που συμβαίνουν στον κόσμο, εμμένοντας σε μία αρτηριοσκληρωτική αντίληψη που απέχει μίλια από το παρόν. Η οργή βέβαια δεν είναι πάντα δικαιολογημένη ή τουλάχιστον όχι οι πράξεις που πηγάζουν εξ αυτής. Ο Τζο, στην περίπτωσή μας, έχει κάθε δικαίωμα να οργίζεται για τις ευκαιρίες που δεν του δίνουν και για την αναγνώριση που δεν του προσφέρουν παρά το άριστο -όπως νομίζει- των προθέσεών του. Μόνο που ο Τζο μέσα στην υπαρξιακή του αγωνία για επιβίωση και ανάβαση στην κοινωνική σκάλα, μεταφράζει εσφαλμένα την εμμονή για έρωτα, το πείσμα για επιθυμία και τον φθόνο του για δικαιοσύνη.
Συναρπαστικά γραμμένο το σενάριο, δίνει την ευκαιρία στον ρόλο του να δοκιμαστεί, να πληγωθεί, να τσαλακωθεί και να βρει τελικά τη λύτρωση μέσα από την τραγωδία. Και η ειρωνεία είναι πως η τραγωδία δεν είναι άλλη από την πραγμάτωση των επιθυμιών του. Σκηνή-σκηνή, φράση-φράση-, καρέ-καρέ, η ταινία οδηγεί τους ήρωές της στα τάρταρα, θυμίζοντας από μακριά την τιμωρητική διάθεση που επεφύλασσαν οι θεοί στην αρχαία τραγωδία σε όσους τολμούσαν την ύβρι. Σύγχρονος όσο δεν πάει, ο "Ανεμοστρόβιλος των παθών" δεν δικαιολογεί ούτε τιμωρεί, αλλά καταγράφει με περίσσια ειλικρίνεια μια κοινωνική συνθήκη και έναν καταραμένο έρωτα, χαμένο στην απιθανότητα και την προδοσία. Συγκλονιστική η Σιμόν Σινιορέ, "παίζει" ακόμα και με ένα φευγαλέο βλέμμα μπροστά από τον καθρέφτη, ενώ οι σκηνές της με τον ταλαντούχο και επιβλητικό στην οθόνη Λώρενς Χάρβεϋ είναι από τις καλύτερες που έχετε δει να αφηγούνται τη γνωριμία, την άνοδο και την πτώση μιας σχέσης. Υπέροχοι και οι δύο!
Η ταινία κέρδισε 2 Όσκαρ (Α' Γυναικείου για τη Σιμόν Σινιορέ και Διασκευασμένου Σεναρίου), ενώ ήταν υποψήφια για άλλα 4 -Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού και Β' Γυναικείου. Η Ερμιόνη Μπάντελέυ που το διεκδίκησε παίζοντας τη φίλη της Άλις, έχει περάσει στην ιστορία ως ο συντομότερος ρόλος που διεκδίκησε ποτέ το χρυσό αγαλματάκι, με συνολική διάρκεια 2 λεπτών και 19 δευτερολέπτων. Επίσης, η ταινία ήταν υποψήφια για 7 BAFTA, όπου κέρδισε 3: Καλύτερης Βρετανικής Ταινίας, Καλύτερης Ταινίας οποιασδήποτε προέλευσης και Α' Γυναικείου. Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στην εποχή της, η ταινία απέκτησε και sequel το 1965 με τον τίτλο "Life at the Top" που στην Ελλάδα παίχτηκε ως "Η μεγάλη ζωή".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου