The Professor and the Madman (2019)
Ελληνικός τίτλος: Ο καθηγητής και ο τρελός
Βιογραφικό δράμα της Voltage σε σκηνοθεσία Φαρχάντ Σαφινιά, με τους Μελ Γκίμπσον, Σων Πεν, Νάταλι Ντόρμερ, Έντι Μάρσαν.
Η αληθινή ιστορία πίσω από την πρώτη έκδοση του Αγγλικού Λεξικού της Οξφόρδης, η συγγραφή του οποίου ξεκίνησε το 1879 από τον καθηγητή Τζέημς Μάρρεϋ, που ανέλαβε και τον συντονισμό του τεράστιου αυτού εγχειρήματος. Αυτό που ήταν παράξενο όμως ήταν πως ο Μάρρεϋ άρχισε να λαμβάνει σταδιακά λήματα για το λεξικό από το Άσυλο για Ψυχικά Εγκληματίες του Μπρόουντμουρ, με την υπογραφή κάποιου Γουίλλιαμ Τσέστερ Μάινορ. Χειρουργός του αμερικανικού στρατού, ο Μάινορ είχε δικαστεί για τον φόνο ενός αθώου, υπόθεση για την οποία τελικά κρίθηκε αθώος, δηλώνοντας παράνοια τη στιγμή του εγκλήματος.
Υποψιάζομαι πως πολλοί ανάμεσά σας αρχίσατε ήδη να χασμουριέστε διαβάζοντας την υπόθεση, αναλογιζόμενοι πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει μια ταινία για τη συγγραφή ενός λεξικού. Ε λοιπόν, στην περίπτωσή μας έχει ενδιαφέρον και μάλιστα μεγάλο, καθώς σενάριο, σκηνοθεσία και ηθοποιοί καθιστούν την ταινία έως και συναρπαστική. Μολονότι βασίζεται σε ιστορικό βιβλίο και όχι σε μυθοπλασία ("The Surgeon of Crowthorne" του συγγραφέα και δημοσιογράφου Σάιμον Γουίντσεστερ), το σενάριο του σκηνοθέτη και του Τοντ Κομαρνίσκι επιτυγχάνει να αποτυπώσει μεν τα ιστορικά στοιχεία, αλλά να επικεντρώσει στα δύο βασικά πρόσωπα της ιστορίας και στη μεταξύ τους σχέση. Βαθύτατα ανθρωποκεντρικό και με το συγκριτικό πλεονέκτημα των πρωταγωνιστών της, η ταινία μετατρέπει την εσωτερική αγωνία των δύο ανδρών ως προς το τεράστιο εγχείρημα που ανέλαβαν σχεδόν σε θρίλερ, καθώς μάλιστα έπρεπε αμφότεροι να αντιμετωπίσουν τις αντιδράσεις και τις τρικλοποδιές πολλών από την ομήγυρη. Πνευματώδης, με σωστό κινηματογραφικό ρυθμό, ατμοσφαιρική μα και λειτουργική φωτογραφία (Κάσπερ Τούξεν), μια παιχνιδιάρικη αλλά και συναισθηματική μουσική (Μπέαρ ΜακΚρήρυ) και το δίδυμο Γκίμπσον-Πεν σε ερμηνευτικά κέφια, "Ο καθηγητής και ο τρελός" παίζει με τις έννοιες και αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από τις λέξεις που ξεστομίζει, έτσι όπως αποκαλύπτονται και στις σελίδες του λεξικού.
Πάντως, η ταινία πέρασε από σαράντα κύματα, με την εταιρεία του Μελ Γκίμπσον να μηνύει τη Voltage για αλόγιστες επεμβάσεις και την απαγόρευση που φέρεται να επέβαλε στον σκηνοθέτη ως προς το τελικό μοντάζ. Έτσι, αν και η ταινία γυρίστηκε το 2016, από αγωγή σε αγωγή κατέληξε μετά από δικαστικό συμβιβασμό να βγει στους κινηματογράφους το 2019, με τον Γκίμπσον και τον σκηνοθέτη να αποκηρύσσουν το τελικό προϊόν και να μην συμμετέχουν στην προώθησή του. Ταυτόχρονα ο Φαρχάντ Σαφινιά "εξαφανίστηκε" από τη θέση του σκηνοθέτη και συν-σεναριογράφου, με το φανταστικό ψευδώνυμο Π. Μπ. Σεμράν να καταλαμβάνει τη θέση του στους τίτλους της ταινίας. Εξαιρετικά άδικες και πικρόχολες βρήκα και πολλές από τις κριτικές που δημοσιεύθηκαν στην Ελλάδα και αλλού. Προφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο αριστούργημα, αλλά επ' ουδενί δεν είναι μια κακή ταινία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου