Fast X (2023)
Περιπέτεια της Universal σε σκηνοθεσία Λουί Λετεριέ, με τους Βιν Ντήζελ, Τζέησον Μομόα, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Ταϋρίζ Γκίμπσον, Κρις "Lucacris" Μπρίτζες, Τζων Σένα, Νάταλι Εμμάνιουελ, Τζορντάνα Μπρούστερ, Έλεν Μίρεν, Σαρλίζ Θερόν, Μπρι Λάρσον, Σουνγκ Κανγκ, Σκοτ Ήστγουντ.
Η ομάδα του Ντέηβιντ Τορέτο προσλαμβάνεται από την Υπηρεσία για να κλέψουν ένα μικροτσίπ από τη Ρώμη, μόνο που στην πραγματικότητα πρόκειται για παγίδα που τους έχει στήσει ο Ντάντε Ρέγιες, ο ημιπαράφρων γιος του Χέρμαν Ρέγιες που είχε σκοτωθεί κατά τη διάρκεια μιας καταδίωξης του Τορέτο πολλά χρόνια νωρίτερα.
Κοίτα τώρα που φτάσαμε αισίως στη δέκατη ταινία της σειράς (ενδέκατη μαζί με το spin-off "Fast & Furious: Hobbs & Shaw"). Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί ποτέ πως εκείνη η μικρού βεληνεκούς και εξειδικευμένου κοινού ταινία του 2001 θα έφτανε να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά σήριαλ και μαζί ένας από τους πιο επικερδείς τίτλους. Σίγουρα δεν το είχα φανταστεί εγώ πάντως, όταν από καραμπόλα είχα βρεθεί να παρακολουθώ το τρίτο μέρος που κατά κοινή αποδοχή των φανατικών της σειράς ήταν και από τα πλέον αδύναμα. Και να όμως, που σε έναν άνθρωπο σαν κι εμένα, μίλια μακριά από την κουλτούρα των αυτοκινήτων (δεν οδηγώ καν), το "Tokyo drift" είχε προκαλέσει ένα ανεξήγητο κλικ και εν τέλει ήταν αυτό που με έκανε να αναζητήσω τα προηγούμενα αλλά και να μην χάσω κανένα από όσα ακολούθησαν. Και μεταξύ μας, πάντοτε περνούσα μια χαρά.
Το ίδιο καλά πέρασα παρακολουθώντας και το δέκατο κεφάλαιο του έπους της φαμίλιας Τορέτο, αποδεχόμενος πάντοτε τις συμβάσεις του είδους αλλά και της συγκεκριμένης σειράς. Βέβαια, τα πάντα έχουν εκτιναχθεί πλέον σε τεράστια μεγέθη, από τον προϋπολογισμό και τα εφφέ μέχρι την τρέλα του κακού και τη διάρκεια της ταινίας -μιας ταινίας μάλιστα που δεν ολοκληρώνεται αλλά που μένει στον αέρα με ένα κυριολεκτικό cliffhanger (ή damhanger για να ακριβολογούμε). A propos, πολύ της μόδας η ταινίες να μένουν μετέωρες μέχρι το επόμενο επεισόδιο προσφάτως: και το "Spider-Man: Ακροβατώντας στο Αραχνο-Σύμπαν" ρίχνει ένα "to be continued" πριν τους τίτλους τέλους και η επερχόμενη "Επικίνδυνη αποστολή" είναι μοιρασμένη σε δύο κεφάλαια. Για την ιστορία, ο Λούκας το είχε πρωτοκάνει στο "Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται" και είχαμε μείνει χαζοί.
Να επιστρέψουμε όμως και πάλι στα δικά μας για να συζητήσουμε μερικά από τα πολύ ωραία του "Fast X", όπως ας πούμε την εξαιρετική σεκάνς στη Ρώμη που κόβει την ανάσα, εντυπωσιάζει με τα stunts και το αριστοτεχνικό μοντάζ της, ενώ τεστάρει παράλληλα τις αντοχές των ηχείων της αίθουσας. Αυτό που ξεχωρίζει πραγματικά όμως τόσο στη σεκάνς αυτή όσο και σε ολόκληρη την ταινία είναι πως τίποτα δεν γίνεται εκκωφαντικά (κι ας αντηχούν από παντού τα Dolby Atmos ηχεία) παρά μόνο όσο δυνατά χρειάζεται, με αποτέλεσμα όλο αυτό το εντυπωσιακά υπερβολικό αποτέλεσμα να γίνεται αποδεκτό ως κάτι το φυσιολογικό, πάντοτε βέβαια εντός του πλαισίου του μύθου. Το καστ είναι all star, ακόμα και στους γ' ρόλους, ενώ οι υποσχέσεις που η τελική σεκάνς υπόσχεται για τις προσθήκες στο επόμενο φιλμ καθιστούν την αναμονή ακόμη πιο γλυκιά. Η ένταξη στη παρέα του Τζέησον Μομόα είναι πέρα από κάθε προσδοκία, αφού ο τύπος το ζει όλο αυτό το κακό που πηγάζει από μέσα του και σε κάνει να το απολαμβάνεις το ίδιο. Μοναδική μου ένσταση ως προς τη σκηνοθεσία του Λουί Λετεριέ στον συγκεκριμένο ρόλο είναι πως το φαντάστηκε περισσότερο Τζόκερ (ναι, ναι, αυτόν τον Τζόκερ) από όσο χρειαζόταν, με αποτέλεσμα οι ακρότητες στην κίνηση και στις εκφράσεις του Μομόα πολλές φορές να παραπέμπουν στον γνώριμο ασπροπρόσωπο με το αγαπημένο χαμόγελο παρά σε έναν πρωτογενή κακό, ο οποίος άλλωστε πέραν των στιγμών που ξεφεύγει, είναι υπέροχα απειλητικός και τρομακτικός.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου