The fast and the furious (2001)
Ελληνικός τίτλος: Οι μαχητές των δρόμων
Περιπέτεια της Universal, σε σκηνοθεσία Ρομπ Κοέν, με τους Βιν Ντήζελ, Πωλ Γουώκερ, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Τζορντάνα Μπρούστερ, Ρικ Γιουν, Τζώννυ Στρονγκ, Τσαντ Λίντμπεργκ.
Ένας μυστικός αστυνομικός παρεισφρέει σε μια ομάδα γκαζάκηδων που διοργανώνουν παράνομες κόντρες και αγώνες με πειραγμένα αυτοκίνητα, με σκοπό να διαπιστώσει εάν είναι αυτοί οι ένοχοι πίσω από σειρά επιθέσεων σε νταλίκες που μεταφέρουν ακριβά ηλεκτρονικά είδη.
Ταινία υψηλών οκτανίων και με επικίνδυνα ποσοστά αδρεναλίνης, οι "μαχητές" βγήκαν δειλά στις αίθουσες το 2001, ως μια πλούσια μεν αλλά τυπική περιπέτεια με αυτοκίνητα, απευθυνόμενη σαφώς σε συγκεκριμένα κοινά. Με τον Βιν Ντήζελ να μας έχει άρτι συστηθεί με το "Απόλυτο Σκοτάδι" και να διεκδικεί πλέον το χρίσμα του νεόκοπου action hero, και τον ομορφούλη Παλ Γουώκερ (Θεός σχωρέσ'τον) που η προηγούμενη "μεγάλη" ταινία του ήταν το ανεκδιήγητο "The skulls" (του ίδιου σκηνοθέτη), η παραγωγή επένδυσε σαφέστατα περισσότερα στα αυτοκίνητα που παίζουν στην ταινία παρά στο καστ, και απόλυτα δικαιολογημένα, αν με ρωτήσετε. Ποιος θα το περίμενε ότι η ταινία θα έκοβε τα εισιτήρια που έκοψε, τόσο στο πρώτο τριήμερο όσο και συνολικά, και πως 16 χρόνια μετά θα είχε δημιουργήσει ένα από τα πλέον επιτυχημένα κινηματογραφικά σήριαλ, με 8 συνολικά ταινίες.
Δεν την είχα δει τότε (βαριόμουν αφόρητα, για να μιλήσω ειλικρινά) και την επισκέφθηκα για πρώτη φορά λίαν προσφάτως. Εντάξει, δεν θα ασχοληθούμε ποσώς με διαλόγους και ερμηνείες, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν. Θα ήμουν όμως ένας κατάπτυστος και ελεεινός ψεύτης αν έλεγα ότι βαρέθηκα. Πατάει γκάζια από την πρώτη κιόλας σκηνή, έχει ασύλληπτες χορογραφίες (ναι, χορογραφίες) στους αγώνες αυτοκινήτων, δύο γοητευτικούς πρωταγωνιστές, εντυπωσιακά πλάνα και αδιάκοπη δράση. Είναι μάλιστα προς τιμήν της ότι δεν προσποιείται πως είναι κάτι παραπάνω από μια πρόφαση να βλέπεις στην οθόνη γρήγορα αυτοκίνητα να κυνηγιούνται. Ταινία-ατραξιόν σε λούνα παρκ, στην οποία όμως όλα δουλεύουν ρολόι, με τον μοντέρ (Πήτερ Χόουνς) πιθανώς να είχε πάθει νευρικό κλονισμό από την (άρτια) εναλλαγή των κοφτών πλάνων, τον διευθυντής φωτογραφίας (Έρικσον Κόουρ) μάλλον να υποφέρει από ιλίγγους για μήνες μετά, ύστερα από την τοποθέτηση της κάμερας σε κάθε πιθανή γωνία και με έναν σκηνοθέτη που, εντάξει, δεν το έχει με την καθοδήγηση των ηθοποιών του, αλλά για να σας δω εσάς να γυρίζετε τις σκηνές των αγώνων και των αυτοκινήτων που καταδιώκουν και ληστεύουν νταλίκες εν κινήσει και ύστερα ξαναμιλάμε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου