Legion (3 Σαιζόν, 2017-2019)

Σειρά κόμικ φαντασίας των FX/Marvel, δημιουργία του Νόα Χώλεϋ, με τους Νταν Στήβενς, Ρέητσελ Κέλλερ, Ώμπρεϋ Πλάζα, Τζην Σμαρτ. 

Ο Ντέηβιντ Χέλλερ, ένας νεαρός άντρας διεγνωσμένος με σχιζοφρένεια, βρίσκεται στο στόχαστρο μιας μυστικής παραστρατιωτικής ομάδας. Στην προσπάθειά του να γλιτώσει, συνειδητοποιεί πως η "σχιζοφρένεια" από την οποία πάσχει δεν είναι τίποτα παραπάνω από έκφραση των μεταλλαγμένων του δυνάμεων. 

Η επέλαση των ηρώων της κόμικ φιλολογίας στον κινηματογράφο και την τηλεόραση συνεχίζεται, αυτή τη φορά με ένα ήσσονος σημασίας μέλος της ομάδας των Χ-Men, που σύμφωνα με την ιστορία του είναι γιος του καθηγητή Ξαβιέ, προικισμένος με τρομακτική τηλεπαθητική δύναμη, αλλά ταυτόχρονα με πολλαπλές προσωπικότητες, η κάθε μία εκ των οποίων έχει και διαφορετικές υπερφυσικές δυνατότητες. Η Fox, εκμεταλλευόμενη τα δικαιώματα επί των ηρώων των X-Men, επέλεξε αυτόν τον ήρωα για την πρώτη της κόμικ σειρά και σε συνεργασία με τη Marvel έβγαλε στο καλωδιακό της δίκτυο FX τον πρώτο κύκλο αποτελούμενο από 8 επεισόδια, στους συντελεστές του οποίου συναντούμε τα μεγαλύτερα ονόματα της Marvel. Εντυπωσιακής αισθητικής, με εξαιρετικά δουλεμένη φωτογραφία και παραγωγή που παραπέμπουν σε κινηματογραφική ταινία και μια εγκεφαλική (κυριολεκτικά) αφήγηση, το Legion άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στις τηλεοπτικές σειρές με υπερήρωες, στον αντίποδα τόσο των σειρών της DC, όσο και αυτών της Marvel στο Netflix. Άλλου ύφους και αντίληψης, προσπάθησε να πάει την κόμικ τηλεόραση ένα βήμα παραπέρα, απευθυνόμενη σε ένα πιο ενήλικο και ώριμο κοινό, παίζοντας με τις αντιλήψεις μας για τον χρόνο και τον χώρο. 

Όλα καλά και άγια μέχρι εδώ. Στην πραγματικότητα, όμως, τι είχαμε; Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Λυπάμαι, αλλά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια εντυπωσιακή, εστέτ και αυτάρεσκη φούσκα. Το Legion είχε τεράστιο σεναριακό πρόβλημα ή για να γίνω πιο συγκεκριμένος, είχε τεράστιο πρόβλημα με την ιστορία του αυτή καθ' εαυτή. Και προτού αρχίσετε να μου πετάτε πέτρες και τεύχη των X-Men στο κεφάλι, θα σας κάνω την εξής απλή ερώτηση: Πώς θα συνοψίζατε την υπόθεση του πρώτου κύκλου; ... Δεν μπορείτε, διότι δεν υπάρχει ιστορία. Υπάρχει μια αλλόκοτη (αλλά όπως προείπα άψογα γυρισμένη και εκτελεσμένη) τρικυμία εν κρανίω, με τα πάντα να συμβαίνουν στο μυαλό του ήρωα (κυριολεκτικά). Πόσα επεισόδια να αντέξεις, όμως, μανούλα μου με τη δράση τους να εκτυλίσσεται στο αστρικό πεδίο; Πόσο χρειαζόταν για να μάθουμε (και δεν είναι spoiler) ότι οι παραισθήσεις του Ντέηβιντ δεν ήταν παραισθήσεις άλλα ένας παρασιτικός μεταλλαγμένος που είχε κυριεύσει το μυαλό του; Πόσα επεισόδια χρειάστηκαν για να μάθουμε εμείς και ο ίδιος πως είναι ένας πανίσχυρος μεταλλαγμένος και όχι απλά σχιζοφρενής; 

Πέραν αυτού, και παρά τους διθυράμβους περί διαφορετικότητας στο γύρισμα και στη σκηνοθετική αντίληψη που άφησε τους πάντες άφωνους, η σειρά έχει και πρόβλημα κοινού. Για κάποιον που είναι γνώστης του ήρωα και του κόμικ σύμπαντός του, αναρωτιέσαι προς τι ο θρήνος και αλαλαγμός, ξέρουμε ποιος είναι, άντε να το μάθει κι αυτός να ξεμπερδεύουμε. Κι όταν ακόμα το μαθαίνει, όμως, συνειδητοποιούμε πως -τουλάχιστον προς το παρόν- μένει ξεκρέμαστος και ασύνδετος με το περιβάλλον του από τα κόμικ, καθότι οι X-Men ακριβό franchise και είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Για όσους δεν γνωρίζουν το ποιος και το γιατί και κάθονται να δουν μια σειρά από κόμικ, τραβάει αδικαιολόγητα, δεν συμβαίνει τίποτα και κάποια στιγμή αυτό το διαρκές μπρος-πίσω στον χρόνο, στον τόπο και στις διαστάσεις σε κάνει να χάσεις τον μπούσουλα και το ενδιαφέρον σου. Συγγνώμη κιόλας, αλλά δεν μου αρκεί ένα φτιασιδωμένο και διαφορετικό γύρισμα για να εντυπωσιαστώ και να μιλήσω για μια από τις καλύτερες σειρές του 2017, μην τρελαθούμε κιόλας. 

Ο δεύτερος κύκλος πήγε κάπως να μαζέψει τα προβλήματα του πρώτου, με δύο ομολογουμένως εντυπωσιακά πρώτα επεισόδια. Γρήγορα, όμως, ξαναπέσαμε στη λαίλαπα των αστρικών πεδίων και των εναλλακτικών συμπάντων, οπότε άντε πάλι τα ίδια. Εκεί που απογοητεύεσαι είναι στο ότι σε κάθε άλλο επίπεδο, η σειρά είναι εξαιρετική. Φωτογραφία, σκηνικά, μοντάζ, καδράρισμα, όλα είναι περίτεχνα και φανερώνουν ξεκάθαρα τη δουλειά που έχει γίνει από πίσω. Ζοφερή, ατμόσφαιρα, απειλητικό περιβάλλον, δυσοίωνο μέλλον, ένας διαταραγμένος ήρωας, τα πάντα συντελούν στο να βγει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Έλα, όμως, που οι συντελεστές της σειράς εξακολουθούν να τη βλέπουν μάτι καλλιτεχνικό και φλου αρτιστίκ, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να χάνει σε δυναμική. 

Θα ήταν πραγματική έκπληξη αν η τρίτη και τελευταία περίοδος τολμούσε να κάνει την ανατροπή. Ίσως η πιο εσωστρεφής από τις δύο προηγούμενες, ασχολείται τόσο πολύ με το μέσα του ήρωα που όλα τα υπόλοιπα φαντάζουν δευτερεύοντα. Αν συνυπολογίσετε δε ότι έπρεπε ντε και καλά να ολοκληρωθεί -και μάλιστα σε λιγότερα επεισόδια, μόλις 8- τότε είναι ηλίου φαεινότερο το "άντε να τελειώνουμε" του όλου, την ίδια στιγμή που αποκάλυπτε και το ουσιαστικό τίποτα που κυριαρχούσε από την αρχή. Επισήμως, η σειρά λέγεται ότι είχε υπολογιστεί εξ αρχής ότι θα τελείωνε μετά την τρίτη της περίοδο, όμως δεν παύει να παίζει και ως ενδεχόμενο ότι η Disney που στο μεταξύ εξαγόρασε τη Fox θέλει να "μαζέψει" όλες τις τηλεοπτικές εκκρεμότητες των οποίων δεν είχε τον απόλυτο έλεγχο. Και κάπως έτσι, τα πάντα δείχνουν ακόμα πιο βεβιασμένα. Δεν θα περάσει στα αζήτητα αυτή η σειρά, είναι γεγονός, αφού -θα το ξαναπώ- είχε μια απείρου κάλλους καλλιτεχνική ματιά και γοητεία. Δυστυχώς, όμως, όχι και το δραματουργικό ενδιαφέρον που θα μπορούσε να στηρίξει αλλά και να απογειώσει το τελικό αποτέλεσμα.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.