Το δόλωμα (1964)

Κομεντί της Finos, σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου, με τους Αλίκη Βουγιουκλάκη, Αλέκο Αλεξανδράκη, Ντίνο Ηλιόπουλο, Ανδρέα Μπάρκουλη, Βαγγέλη Βουλγαρίδη. 

Ένας χαρτοκλέφτης αναζητά μια όμορφη κοπέλα που να λειτουργεί ως δόλωμα για πλούσιους ηλικιωμένους άντρες που θα τους καθίζει στο τραπέζι του και θα τους γδύνει στα χαρτιά. Αυτή που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι η Καίτη, αρτίστα σε μπαρ της Τρούμπας, την οποία μεταμορφώνει σε κυρία των σαλονιών, έτοιμη για το μεγάλο του κόλπο σε πολυτελές ξενοδοχείο της Ρόδου. 

Με χαριτωμένο αχταρμά μοιάζει αυτή η ταινία: ολίγον μιούζικαλ, ολίγον κωμωδία, ολίγον δραμεντί, ολίγον ηθογραφία, ολίγον αισθηματική. Μια απ' όλα με μπροστάρισσα την eastmancolor έγχρωμη (κατ' απαίτησίν της) Αλίκη, σε έναν ρόλο, όμως, που την κάνει να νιώθει κάπως αμήχανη. Δεν είναι από αυτούς τους αβανταδόρικους που της επέτρεπαν να λάμψει είτε ως κωμίκα είτε ως γατούλα. Θα έλεγε κανείς πως είναι ρόλος που θα ήθελε λίγο περισσότερο βάθος, το οποίο όμως μπλοκάρεται από αυτόν τον γενικότερο αχταρμά. Ίσως να δικαιολογούνται όλα τα παραπάνω και από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γυρίστηκε η ταινία. Εκείνη τη χρονιά, η Αλίκη είχε ήδη αποχωρήσει από τη Finos, έχοντας υπογράψει με τη Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης. Όμως, βάσει του συμβολαίου της, χρωστούσε ακόμη μία ταινία στη Finos. Η ίδια ζητά τον Αλέκο Σακελλάριο (ο οποίος επίσης είχε αποχωρήσει από τη Finos), η ταινία να είναι έγχρωμη και να έχει και ένα τραγούδι που να θυμίζει λίγο μιούζικαλ της Μαίριλυν. Εξ ου και επιστρατεύεται ο Κώστας Καπνίσης που γράφει τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας, μεταξύ των οποίων και αυτό που σηματοδοτεί την γκράντε εμφάνιση της Αλίκης και που παραπέμπει εν πολλοίς στο "My heart belongs to daddy". Εν μέσω όλων αυτών, έχουν πλάκα τα εκτυφλωτικά πολύχρωμα σκηνικά, καθώς έπρεπε να "βγάζουν μάτι" και να εντυπωσιάζουν, σε μια εποχή που η πλειοψηφία των ελληνικών ταινιών ήταν ασπρόμαυρες. Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει πως "Το δόλωμα" άνοιξε στους κινηματογράφους την ίδια μέρα με τη "Σωφερίνα", την ταινία που η Αλίκη είχε γυρίσει στη νέα εταιρεία, με τις εφημερίδες εκείνης της εποχής να γράφουν "Αλίκη εναντίον Αλίκης". Τελική νικήτρια στα εισιτήρια ήταν η ταινία της Finos. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Το αρχείο των ελληνικών ταινιών του Cinemano (μέχρι και τη δεκαετία του '70) βρίσκεται εδώ. Τις πιο ανεξάρτητες και όσες γυρίστηκαν από τα χρόνια του '80 και μετά, θα τις βρείτε εδώ.