Wonder (2017)

Ελληνικός τίτλος: Θαύμα

Δραματική ταινία της Lionsgate, σε σκηνοθεσία Στήβεν Τσμπόσκυ, με τους Τζούλια Ρόμπερτς, Όουεν Γουίλσον, Τζέηκομπ Τρέμπλεϋ, Ιζαμπέλα Βίντοβιτς, Νόα Τζουπ, Μίλι Ντέηβις, Ντανιέλα Ρόουζ Ράσελ, Μάντυ Πατίνκιν, Σόνια Μπράγκα. 

Ο Ώγκι Πούλμαν γεννήθηκε πριν 10 χρόνια με σοβαρά προβλήματα υγείας. Σήμερα, και μετά από 27 εγχειρήσεις, ο μικρός μπορεί να έχει μια σχεδόν φυσιολογική ζωή, πέραν της εμφάνισής του, η οποία παρά τις πλαστικές επεμβάσεις, έχει παραμορφώσεις. Σε ένα περιβάλλον αγάπης και φροντίδας, ο Ώγκι μεγαλώνει προστατευμένος στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του, έως ότου οι γονείς του αποφασίζουν πως ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει τον κόσμο και να παρακολουθήσει την Α' Γυμνασίου για πρώτη φορά σε σχολείο. 

Μα είναι όντως ένα θαύμα αυτή η ταινία. Τόσο ωραία, τόσο γλυκιά, τόσο τρυφερή... Μια ιστορία πρώιμης ενηλικίωσης αυτού του πιτσιρικά είναι και παράλληλα η συλλογική ωρίμανση των ανθρώπων που τον περιβάλλουν, αφού και οι ίδιοι όλα αυτά τα χρόνια ζούσαν προστατευμένοι από τη δημόσια έκθεση. Διστακτικός, φοβισμένος και άτολμος, ο Ώγκι περπατά για πρώτη φορά εκτεθειμένος ανάμεσα στο πλήθος και αντιμετωπίζει έναν κόσμο που είτε τον φοβάται, είτε τον αποφεύγει, είτε τον αντιμετωπίζει με ψυχρή ευγένεια, είτε τον τρομοκρατεί. Ο φόβος απέναντι στο διαφορετικό και η ουσία που βρίσκεται στο είναι και όχι στο φαίνεσθαι μετουσιώνονται σε μια ανάλαφρη ταινία, αρκούντως συγκινητική αλλά πρωτίστως αισιόδοξη. 

Βασισμένο σε μπεστ σέλερ μυθιστόρημα του Στήβεν Κόνραντ, το σενάριο της ταινίας διατηρεί τις σε πρώτο πρόσωπο αφηγήσεις των πρωταγωνιστών, δίνοντας σε πολλά σημεία τη δική τους εκδοχή της ιστορίας, επιτρέποντάς μας να μπούμε μέσα στη δική τους ψυχή και να αντιληφθούμε τη δική τους ματιά. Δεν είναι μόνο ο μικρός Ώγκι που φοβάται τη δημόσια έκθεση. Είναι και όλοι αυτοί που τον περιβάλλουν, όσο κι αν τον αγαπούν και τον φροντίζουν. 

Έχει ωραίο κείμενο το φιλμ, που παρ' ό,τι φαντάζει τετριμμένο, έχει πράγματα να πει. Έχει και πολύ καλές ερμηνείες. Ο μικρός Τζέηκομπ Τρέμπλεϋ (πρωταγωνιστής και στο "Δωμάτιο") παίρνει όλη την ταινία επάνω του και τη φέρνει εις πέρας επάξια, τόσο με τη φωνή του, τις εκφράσεις στο παραμορφωμένο από το προσθετικό μακιγιάζ πρόσωπό του, όσο με όλο του το σώμα. Η Τζούλια Ρόμπερτς στον ρόλο της μητέρας του είναι ολόκληρη μια ανοιχτή αγκαλιά, μετρημένη και χωρίς υπερβολές, ενώ ουσιαστική είναι και η παρουσία του Όουεν Γουίλσον, που κρατάει το νόημα της πατρικής φιγούρας με υπόγειες δόσεις χιούμορ κάτω από αυτά τα μονίμως γελαστά μάτια του. Εξίσου εντυπωσιακές είναι και οι ερμηνείες όλων των μικρών πρωταγωνιστών που κρατούν τους ρόλους των συμμαθητών και φίλων του.

Ύμνος στην καλοσύνη και την καλοψυχία είναι η ταινία, και σε ψυχές ανοιχτές, έτοιμες να δεχτούν το διαφορετικό. Αναμφισβήτητα, τα πράγματα κυλάνε λίγο πιο εύκολα από όσο θα νομίζατε, χωρίς τις μεγάλες τραγωδίες ή τα επίπονα περιστατικά. Δεν χρειάζεται, όμως, να θρηνήσουμε θύματα για να αντιληφθούμε πως οι μικροί, ασήμαντοι για κάποιους, καθημερινοί αγώνες είναι αυτοί που κερδίζονται πιο δύσκολα και που μας κάνουν όλους καλύτερους ανθρώπους.