The space between us (2017)

Ελληνικός τίτλος: Το διάστημα ανάμεσά μας

Δραματική ταινία επιστημονικής φαντασίας, της STX, σε σκηνοθεσία Πήτερ Τσέλσομ, με τους Γκάρυ Όλντμαν, Άζα Μπάτερφηλντ, Κάρλα Κουτζίνο, Μπριτ Ρόμπερτσον, Μπ. Ντ. Γουόνγκ, Τζάνετ Μοντγκόμερυ. 

Ένα έφηβο αγόρι που γεννήθηκε (από λάθος) στον Άρη, έχει μεγαλώσει στις επιστημονικές εγκαταστάσεις του κόκκινου πλανήτη, χωρίς ποτέ να έχει ταξιδέψει στη Γη αλλά και χωρίς να έχει γνωρίσει τους γονείς του. Έχοντας συναναστραφεί μόνο με τους ελάχιστους ανθρώπους που απαρτίζουν το πλήρωμα του διαστημικού κέντρου, και με την ίδια του την ύπαρξη επτασφράγιστο μυστικό από όλους, ο Γκάρντνερ τσατάρει με μια νεαρή στη Γη, αποκρύπτοντας φυσικά την τοποθεσία του και την ιστορία του. Κάποια στιγμή, και εν αγνοία του υπεύθυνου της αποστολής στον Άρη, ο Γκάρντνερ επιβιβάζεται σε ένα σκάφος που ταξιδεύει προς τη Γη με σκοπό να γνωρίσει τον πλανήτη του, την κοπέλα που συνομιλεί αλλά και ενδεχομένως να εντοπίσει τον πατέρα του. 

Είναι περίεργη φάση αυτή η ταινία. Φαινομενικά, δείχνουν όλα λάθος, όμως -κι αυτό είναι το ενδιαφέρον της- στην τελική όλα δείχνουν να δουλεύουν ρολόι. Με κάποια ουσιαστικά επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζεται τόσο το τυχαίο της γέννησης του πρωταγωνιστή στον Άρη, όσο και το ενδεχόμενο του θανάτου του στη Γη, με τη φυσιολογία του να είναι διαφορετική από τη δική μας, καθώς μεγάλωσε σε διαφορετική ατμόσφαιρα. Την ίδια στιγμή, όμως, κι ενόσω όλα δείχνουν να επιχειρηματολογούν, συνομιλεί σε τσατ ρουμ με αυτήν την κοπέλα στη Γη, σε αληθή χρόνο, ξεχνώντας οποιονδήποτε κανόνα της φυσικής για το χρονικό διάστημα που απαιτείται για να μεταδοθεί ένα μήνυμα από τον Άρη στον πλανήτη μας. Η δε άφιξή του στον πάτριο πλανήτη χαρακτηρίζεται από αμήχανες σκηνές που καθιστούν τον ήρωά μας ολίγον καρικατούρα και πραγματικά αναρωτιέσαι γιατί τέτοιες υπερβολές και αστειάκια. Ήθελε δουλειά το σενάριο, αναμφισβήτητα, αλλά -ΑΛΛΑ- όπως είπα και πρωτύτερα, μολονότι όλα αυτά δείχνουν λάθος, η ταινία δουλεύει. Είναι το παραμύθι της υπόθεσης, προφανώς, επάνω στο οποίο έχουν επενδύσει οι δημιουργοί της για να μας κάνουν να ξεχάσουμε τα όποια περίεργα συμβαίνουν επί της οθόνης. Είναι κι αυτή η αθωότητα στο βλέμμα και στην έκφραση του νεαρού πρωταγωνιστή που σε κερδίζουν, είναι η αντίστροφη μέτρηση για την κατάσταση της υγείας του που επιδεινώνεται, είναι και η αναζήτηση του πατέρα του, και όλα αυτά καταφέρνουν να σε κερδίσουν. Αποδέχεσαι τη σύμβαση και αφήνεσαι στο παραμύθι μέχρι τέλους, γιατί αυτό είναι η ταινία, ένα παραμύθι με επίφαση επιστημονικής πραγματικότητας (ή φαντασίας) και αληθοφάνειας. Και στα παραμύθια, όλα επιτρέπονται, σωστά;