Three billboards outside Ebbing, Missouri (2017

Ελληνικός τίτλος: Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι

Δραματική κομεντί των Fox Searchlight/Film4, σε σκηνοθεσία Μάρτιν ΜακΝτόνα, με τους Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Σαμ Ρόκγουελ, Γούντυ Χάρελσον, Κέηλεμπ Λάντρυ Τζόουνς, Άμπι Κόρνις, Πήτερ Ντίνκλατζ, Ζέλικο Ίβανεκ, Κέρρυ Κόντον. 

Επτά μήνες μετά τον βιασμό και τη στυγερή δολοφονία της κόρης της, λίγο πιο κάτω από το σπίτι τους, και απηυδησμένη από τη φαινομενική αδιαφορία της τοπικής αστυνομίας, η Μίλντρεντ νοικιάζει για έναν χρόνο τρεις διαφημιστικές πινακίδες σε έναν επαρχιακό δρόμο στις οποίες αναρτά τρία μηνύματα: "Τη βίαζαν ενόσω τη σκότωναν", "Ακόμα καμία σύλληψη", "Πώς κι έτσι, αστυνόμε Γουίλλομπυ;' Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πινακίδες ξεκινούν μια αλυσίδα αντιδράσεων τόσο από τους κατοίκους της πόλης όσο και από την τοπική αστυνομία, καθώς μάλιστα ο αστυνόμος Γουίλλομπυ -επικεφαλής του Τμήματος- πάσχει από καρκίνο στο πάγκρεας και δεν έχει ακόμα πολλά περιθώρια ζωής. 

Πρόκειται περί εξαιρετικής ταινίας, σε κάθε επίπεδο: σκηνοθεσίας, σεναρίου, ερμηνειών. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της Μάρτιν ΜακΝτόνα, Βρετανός στην καταγωγή και γνωστός μας από την "Αποστολή στη Μπρυζ", αφηγείται μια ολοκληρωμένη ιστορία, η οποία διαρκώς μεταλλάσσεται και ξεφεύγει πολύ γρήγορα από την αρχική της ένδειξη πως πρόκειται να ασχοληθεί με το ποιος βίασε και σκότωσε τη νεαρή κοπέλα. Μάλιστα, το σενάριο είναι τόσο έντεχνα γραμμένο ώστε να προσθέτει διαρκώς στοιχεία, πληροφορίες και πρόσωπα στην ιστορία, πηγαίνοντάς την ουσιαστικά αλλού από εκεί που νομίζαμε αρχικά. Από ένα φαινομενικό "whodunnit" μετατρέπεται σε ψυχογράφημα μιας ολόκληρης κοινωνίας, με τους ανθρώπους της να παίρνουν θέση ο καθένας για τους δικούς του λόγους. 

Δεν υπάρχουν αθώοι και ένοχοι σε αυτήν την ιστορία λύτρωσης, εκδίκησης, πόνου και απώλειας. Όπως, χάρη πάντοτε σε αυτό το υπέροχο σενάριο, δεν υπάρχει μόνο θλίψη, καθώς διάλογοι και ιστορία εμπλουτίζονται από ένα πικρό, οξύμωρο και εμπνευσμένο χιούμορ που κρατάει τις ισορροπίες από αρχής μέχρι τέλους, δίνοντας επιπλέον αληθοφάνεια σε μια ταινία που ενδεχομένως σε άλλα χέρια θα είχε γίνει δυσβάσταχτο δράμα. Εδώ, όμως, μιλάμε, για ανθρώπους, όχι για γεγονότα, και οι άνθρωποι συνήθως αντιδρούν αναπάντεχα στις περιστάσεις, πολλές φορές αναζητώντας απεγνωσμένα το γελοίο που θα κατευνάσει τον πόνο. Με έναν εσωτερικό ρυθμό άρτια υπολογισμένο, και συνεπικουρούμενη από όλους τους "τεχνικούς" συντελεστές της (φωτογραφία: Μπεν Ντέηβις, μουσική: Κάρτερ Μπέργουελ, μοντάζ: Τζων Γκρέγκορυ), η ταινία πλάθει ένα ολόκληρο μικροσύμπαν χαρακτήρων και περιστατικών, στα όρια του μαύρου χιούμορ και της δυστυχίας, σε μια μικρή πόλη στη μέση του πουθενά, με κατοίκους μάλλον αντιπαθείς και ατελείς, όπως όλοι μας, όπως ατελής και ελαττωματική είναι η ίδια μας η ζωή.

Βέβαια, τίποτα από όλα αυτά δεν θα απογειωνόταν σε κάτι τόσο σπουδαίο, χωρίς τη Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, η ερμηνεία της οποίας υπερβαίνει την οθόνη και την ταινία και αγγίζει την τελειότητα της λεπτομέρειας. Βλέμμα, έκφραση προσώπου, στάση του σώματος, τόνος φωνής, η εκφορά κάθε μεμονωμένης λέξης είναι τόσο άρτια δουλεμένα, τόσο κομψοτεχνικά αποδομένα που η Μίλντρεντ της αποκτά σάρκα και οστά, παρελθόν, παρών και μέλλον και ταυτόχρονα μια περίοπτη θέση στο πάνθεον των σπουδαίων κινηματογραφικών ερμηνειών. Εξίσου συναρπαστικός ο Σαμ Ρόκγουελ στον ρόλο του βίαιου και ρατσιστή αστυνόμου, σε έναν ρόλο τόσο επικίνδυνο να ξεφύγει εκτός ελέγχου που δεν έχεις παρά να θαυμάσεις τον εξαιρετικό τρόπο με τον οποίο τον διαχειρίζεται. Κι αφού μιλάμε για ρόλους και σενάριο, αξιοθαύμαστος είναι και ο Γούντυ Χάρελσον, ως ο ετοιμοθάνατος αστυνομικός διευθυντής Γουίλλομπυ που παρά τη σύντομη παρουσία του ξεκλειδώνει τις εξελίξεις τόσο στην ιστορία όσο και στις ψυχές των πρωταγωνιστών της.