La Wally (2014)

Μαγνητοσκόπηση συμπαραγωγής της δημόσιας γαλλόφωνης ελβετικής τηλεόρασης RTS, του Mezzo και του Arte της νέας παραγωγής του Grand-Théâtre της Γενεύης, για την όπερα του Αλφρέντο Καταλάνι, σε σκηνοθεσία Ντενί Καϊότσι, μουσική διεύθυνση Εβελίνο Πιντό, με τους Αϊνόα Αρτέτα, Μπάλιντ Σζάμπο, Βιτάλιυ Μπίλυ, Γιονγκούν Λη, Ιβάνα Λέσυκ-Σάντιβσκα. 

Μια όχι και τόσο πολυπαιγμένη στις μέρες μας όπερα, ίσως η πιο διάσημη του Καταλάνι, η La Wally έγινε γωστή στο ευρύ κοινό το 1981 χάρη στην ταινία "Ντίβα" του Ζακ-Ζακ Μπενέξ, όπου η άρια "Ebben? Ne andrò lontana" όχι μόνο ακούγεται διαρκώς, αλλά κατέχει και σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Γραμμένη το 1892, σε το λιμπρέτο του Λουίτζι Ίλλικα, η όπερα βασίζεται στο μυθιστόρημα Die Geyer-Wally της γερμανίδας συγγραφέως Βελλελμίνης φον Χίλλερν, στο οποίο περιέγραφε τη ζωή της Άννα Στάινερ-Κνίτελ, μιας τυρολέζας ζωγράφου και πρώιμης φεμινίστριας. Ο Καταλάνι αναδεικνύει μεν τον "επαναστατικό" χαρακτήρα της Ουαλλύ στην όπερά του, χωρίς βέβαια να παραμελήσει και τον τραγικό της έρωτα για τον νεαρό κυνηγό Τζουζέπε Χάγκενμπαχ που ουσιαστικά αποτελεί και τον κινητήριο μοχλό του έργου, πέρα από τα πρέπει και τα θέλω των ηρώων. 

Στη νέα παραγωγή του Μεγάλου Θεάτρου της Γενεύης, η σκηνοθεσία αναδεικνύει αυτόν ακριβώς τον μοιραίο χαρακτήρα του έρωτα των δύο πρωταγωνιστών, τοποθετώντας τους σε ένα σκηνικό που τους μετατρέπει σε μινιατούρες, σαν παιχνίδια που ακολουθούν τις κινήσεις που τους επιβάλει αυτός που τα χρησιμοποιεί, επιβάλλοντάς τους το πεπρωμένο τους, γεγονός που υπογραμμίζεται και από τη φιγούρα του περιπλανώμενου μαριονετοπαίχτη. Δεν δουλεύει πάντα η σκηνοθετική ιδέα, καθώς είτε παρουσιάζει ενδιαφέροντα οπτικά ευρήματα αλλά χωρίς νόημα, είτε κάποιες φορές καταφεύγει στην καρικατούρα, ενώ μια-δυο φορές οι αλλαγές των σκηνικών μοιάζουν να κρατούν αιώνες. Όλο μαζί, όμως, έχει ενδιαφέρον, καθώς η μουσική του Καταλάνι και οι στίχοι του Ίλλικα αποδίδονται αποτελεσματικά επί σκηνής, με πρώτο και καλύτερο τον Γιονγκούν Λη στον ρόλο του Χάγκενμπαχ. Η πρωταγωνίστρια Αϊνόα Αρτέτα χαρακτηρίζεται από την απαιτούμενη δυναμική του αγοροκόριτσου, αλλά είναι στιγμές που υστερεί σε γλυκύτητα. Αυτό που σίγουρα αναγνωρίζεις στην παράσταση είναι η ευφάνταστη τοποθέτηση της (πολύ καλής) χορωδίας που θυμίζει, είναι αλήθεια, τον χορό σε αρχαία τραγωδία.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις μουσικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ. Για περισσότερες μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις, κλικ εδώ.