Sully (2016)

Ο Κλιντ Ήστγουντ κινηματογραφεί για λογαριασμό των Warner/Village την αληθινή ιστορία του Τσέσλυ "Σάλλυ" Σάλλενμπέργκερ, του πιλότου που το 2009 κατόρθωσε να κατεβάσει το αεροπλάνο της US Airlines στην επιφάνεια του ποταμού Χάντσον της Νέας Υόρκης, χωρίς την παραμικρή ανθρώπινη απώλεια ή τραυματισμό, όταν ένα σμήνος από πουλιά έβγαλε εκτός και τους δύο κινητήρες λίγο μετά την απογείωσή του από το Λα Γκουάρντια. 

Περίεργο θέμα για ταινία, αν αναλογιστούμε πως το περιστατικό είναι αφ' ενός γνωστό και αφ' ετέρου δεν προσφέρεται για δραματουργική εκμετάλλευση εφόσον όλα πήγαν κατ' ευχήν. Εδώ, όμως, φαίνεται η απίστευτη μαγκιά του Κλιντ Ήστγουντ, αλλά και του σεναριογράφου του, Τοντ Κομαρνίκυ: μια απλή και γραμμική ιστορία σπάει σε ασύγχρονες χρονικά στιγμές, επιτυγχάνοντας τη δραματουργική κλιμάκωση, αλλά και την κάθαρση του φινάλε. Το περιστατικό αυτό καθ' αυτό (που συνολικά διήρκεσε μόλις 208 δευτερόλεπτα) διαδραματίζεται αποσπασματικά καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας και από διαφορετικές οπτικές γωνίες, ενισχύοντας την ένταση και διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, συνεπικουρούμενο από τις εξαιρετικές λήψεις που έστησε ο Ήστγουντ. 

Την ίδια στιγμή έρχεται η ερμηνεία του σπουδαίου Τομ Χανκς, ο οποίος είναι ο κρίκος που κρατά την ταινία συμπαγή,υποστηριζόμενος από ένα προσεγμένο καστ β' ρόλων (Άαρον Έκχαρτ, Λώρα Λίννεϋ, Μάικ Ο'Μάλλεϋ, Άννα Γκαν, Κρις Μπάουερ). Είναι από τις σπάνιες φορές που μια ταινία μικρής διάρκειας περιγράφει σπαρτιάτικα τόσους πολλούς χαρακτήρες και καταφέρνει να έχει ο θεατής ολοκληρωμένη άποψη για κάθε έναν από αυτούς. Αναμφισβήτητα, είναι και ο πατριωτισμός του Κλιντ Ήστγουντ που βοηθά στην επιτυχή υλοποίηση μιας κατ'ουσίαν πατριωτικής ταινίας (όπου πατρίδα είναι περισσότερο η Νέα Υόρκη, παρά οι ΗΠΑ στο σύνολό τους) αλλά και την δίψα μας για ήρωες στην καθηερινότητά μας. Προφανώς η επιλογή της ημερομηνίας εξόδου σε όλο τον κόσμο (και κυρίως στις ΗΠΑ, στις 9 Σεπτεμβρίου), κοντά στην επέτειο των 15 χρόνων από την 11/9/2001 δεν είναι διόλου τυχαία, αφού στην προκειμένη περίπτωση, ένα αεροπλάνο που έπεσε -στην ουσία- στη Νέα Υόρκη έφερε μόνο χαρά και ελπίδα. Δεν είναι μια μεγάλη ταινία, είναι όμως μια πολύ καλή ταινία με μεγάλη ψυχή.