The mule (2018)
Ελληνικός τίτλος: Το βαποράκι
Δραματική ταινία της Warner, σε σκηνοθεσία Κλιντ Ήστγουντ, με τον ίδιο και τους Μπράντλεϋ Κούπερ, Ταΐσα Φαρμίγκα, Άντυ Γκαρσία, Μάικλ Πένια, Λώρενς Φίσμπερν, Νταϊάν Γουίστ, Ιγνάσιο Σερρίκιο.
Ο Ερλ Στόουν είναι ένας 90χρονος ανθοκόμος που έχει αποξενωθεί από την οικογένειά του μέσα στα χρόνια. Όταν η επιχείρησή του χρεοκοπεί, δέχεται μια πρόταση από έναν γνωστό της εγγονής του να μεταφέρει πράγματα για λογαριασμό κάποιων και να βγάζει λίγα χρήματα. Εκείνος δέχεται και σταδιακά γίνεται ένα από τα καλύτερα βαποράκια ναρκωτικών του μεξικανικού καρτέλ. Χωρίς να κινεί καμία απολύτως υποψία, διασχίζει τις εθνικές οδούς μεταφέροντας μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών, βγάζει πολλά λεφτά και -το κυριότερο- δείχνει να το απολαμβάνει. Μόνο που τα πράγματα αλλάζουν, όταν το καρτέλ αλλάζει "διεύθυνση", την ίδια στιγμή που ο κλοιός του FBI αρχίζει να σφίγγει περισσότερο.
Είναι πραγματικά σκέτη απόλαυση αυτό το τακτικό, ετήσιο σχεδόν ραντεβού με τον Κλιντ Ήστγουντ στο σινεμά, ανεξαρτήτως του "μεγέθους' της ταινίας του. Κι ήταν επιπλέον απόλαυση στο "Βαποράκι" να βλέπεις και τον ίδιο να πρωταγωνιστεί, σε έναν ρόλο απίστευτα επάνω του. Όχι τίποτα άλλο, αυτά να τα βλέπουν μερικοί-μερικοί που υποστηρίζουν πως δεν υπάρχουν ρόλοι και κοινό για ηλικιωμένους ηθοποιούς. Και ρόλοι υπάρχουν, και ταινίες υπάρχουν και κοινό υπάρχει. Στην προκειμένη περίπτωση, η κεντρική ιδέα βασίζεται σε αληθινά περιστατικά, όπως είχαν καταγραφεί σε ένα άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης για έναν 90χρονο που έκανε το βαποράκι για λογαριασμό του καρτέλ Σιναλόα. Επάνω σε αυτά τα αληθινά περιστατικά, οι σεναριογράφοι Σαμ Ντόλνικ και Νικ Σενκ στήνουν έναν ενδιαφέροντα καμβά προσώπων και περιστατικών, τον οποίο ο Ήστγουντ μεταφέρει με πραγματικό κέφι στη μεγάλη οθόνη, αποτυπώνοντας έναν παράξενο τύπο που μολονότι γνώριζε πως διαπράττει έγκλημα, ούτε δίσταζε ούτε ένιωθε ίχνος τύψεων. Πολύ περισσότερο δε, έδειχνε να το διασκεδάζει, ενώ τα λεφτά που έβγαζε από αυτήν την ιστορία τα δαπανούσε σε όποια ανάγκη παρουσιαζόταν, είτε ήταν ο γάμος και οι σπουδές της εγγονής του (η μοναδική από την οικογένεια που δεν του είχε γυρίσει την πλάτη για τα λάθη του παρελθόντος) είτε για να επισκευάσει το κέντρο βετεράνων της πόλης του.
Με μια εφηβική αθωότητα, χιούμορ και μια φρέσκια μεν αλλά γεμάτη εμπειρίες ματιά στη νέα του ζωή, ο Ερλ Στόουν του Κλιντ Ήστγουντ παίρνει τα ηνία της ταινίας και με το διακριτικό του παίξιμο σε συνδυασμό με μια ρομαντική ματιά στο περιβάλλον του, προσφέρει ένα απολαυστικό κινηματογραφικό δίωρο, με μια "μικρή" ταινία, αλλά με μεγάλα αποθέματα ζωντάνιας. Θα τολμούσα να πω πως χρειαζόταν λίγη περισσότερη δουλίτσα στον χαρακτήρα του πράκτορα του FBI (Μπράντλεϋ Κούπερ) του οποίου ο ήρωας μένει κάπως στα μετόπισθεν, όπως θεωρώ πως αφέθηκε στον αέρα ο χαρακτήρας του Χούλιο (Ιγνάσιο Σερρίκιο), χωρίς μια ουσιαστική πλήρωση. Για να επιστρέψω, όμως στον Μπράντλεϋ Κούπερ, οι δύο σκηνές του με τον Κλιντ Ήστγουντ, μολονότι σύντομες, έχουν μια τέτοια ειλικρίνεια και έναν τέτοιο σεβασμό που αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι απλά ο πράκτορας Κόλιν Μπέητς που απευθύνει τον λόγο σε έναν ηλικιωμένο άντρα, αλλά ο ίδιος ο Μπράντλεϋ Κούπερ που κοιτάζει με τόσο σέβας και αγάπη τον σκηνοθέτη του και μέντορά του, που πραγματικά σε συγκινεί. Χάρηκα πολύ που είδα ξανά την Νταϊάν Γουίστ σε έναν φροντισμένο ρόλο. Απόλαυσα τη μουσική του Αρτούρο Σαντοβάλ.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου