The Flatey Enigma (2018)

Μίνι σειρά μυστηρίου των RÚV/Sky σε σκηνοθεσία Μπγιορν Μπ. Μπγιόρνσον, με τους Λάρα Γιοχάνα Γιονσντότιρ, Στέφαν Χάλουρ Στέφανσον, Χίλμιρ Γένσον.

Η Γιοχάνα, καθηγήτρια Σκανδιναβικών Σπουδών, επιστρέφει μαζί με τον μικρό της γιο από το Παρίσι στο νησί Φλάτεϋ, ύστερα από τον θάνατο του πατέρα της. Το ταξίδι της όμως στο απομονωμένο και άγριο αυτό νησί στα ανοικτά της Ισλανδίας δεν έχει να κάνει μόνο με την κηδεία του επίσης επιστήμονα πατέρα της, αλλά και με τις έρευνές του γύρω από τον Γρίφο του Φλάτεϋ, την πλέον διαβόητη σπαζοκεφαλιά όλων των λογίων της χώρας, καθώς η αποκωδικοποίηση του βιβλίου θα οδηγούσε σε έναν τόπο ταφής πολύ σημαντικό για την ιστορία της Ισλανδίας. Το θέμα όμως είναι πως ο πατέρας της πίστευε πως βρισκόταν πολύ κοντά στην επίλυση του γρίφου, την οποία είχε υποσχεθεί στο Πανεπιστήμιο, από το οποίο τώρα πιέζουν τη Γιοχάνα να τους παραδώσει τα χειρόγραφα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ένας διακεκριμένος ερευνητής από τη Δανία βρίσκεται επίσης στο νησί με αφορμή την κηδεία, αλλά η Γιοχάνα είναι σίγουρη πως στην πραγματικότητα έψαχνε τις σημειώσεις του πατέρα της. Όταν την επομένη της κηδείας ο καθηγητής βρίσκεται νεκρός από σφαίρα στο κεφάλι, τις έρευνες αναλαμβάνει ο αστυνόμος Μπρύνιαρ, παλιός σύντροφος της Γιοχάνα, ο οποίος την κακοποιούσε βίαια σωματικά και πατέρας του παιδιού της, γεγονός που ο ίδιος αγνοεί.

Τοποθετημένη χρονικά το 1971, μακριά από τις ευκολίες που θα παρείχαν οι υπολογιστές, τα κινητά και η αμεσότητα στην επικοινωνία, η σειρά αποτελεί ένα ενδιαφέρον αμάλγαμα θρίλερ μυστηρίου μα και κοινωνικού δράματος, με το βλέμμα μάλιστα στραμμένο σε θέματα γυναικείας κακοποίησης και συνάμα χειραφέτησης. Είναι πάντοτε καλοδεχούμενη η συνεισφορά της μικρής Ισλανδίας στην τηλεόραση (αλλά και στον κινηματογράφο) με φροντισμένες παραγωγές και ενδιαφέρουσα θεματογραφία που κατορθώνει μάλιστα να εντάσσει επιτυχώς τον χαρακτήρα της χώρας και των ανθρώπων της, χωρίς να γίνεται ποτέ φολκλόρ. Σε αυτό συνεισφέρει αναμφισβήτητα και η αγριάδα του τοπίου μαζί με τους χαμηλόφωνους ρυθμούς ομιλίας και συμπεριφοράς που προφανώς το ίδιο το ψύχος επιβάλλει στους κατοίκους της, με αποτέλεσμα μία ντε φάκτο μυστηριώδη ατμόσφαιρα χαμένη στην γκριζάδα του ορίζοντα και στον παγωμένο αέρα που νιώθεις πως θα γεμίσει σταλακτίτες την οθόνη. Όλα τα παραπάνω, μαζί με το best seller βιβλίο του Βίκτορ Άρναρ Ίνγκολφσον όπου και βασίζεται η σειρά, υπόσχονται μια αξιοπρεπέστατη τηλεοπτική ψυχαγωγία, προσεγμένη εν γένει, μα και άνιση στα σημεία. Το σενάριο της Μάργκρετ Όρνολφσντότιρ επιλέγει να απομακρυνθεί από τον πιο "θρίλερ" χαρακτήρα του βιβλίου και να προσδώσει περισσότερο ενδιαφέρον στο πονεμένο παρελθόν της κεντρικής ηρωίδας, δημιουργώντας μάλιστα το πεδίο για μια εξαιρετική σύγκρουση ανάμεσα σε αυτήν και τον βίαιο πρώην που είναι ο αστυνόμος που αναλαμβάνει την έρευνα του φόνου. Όμως, κάπου εκεί χάνεται το ζητούμενο του κεντρικού μυστηρίου του αρχαίου χειρογράφου και της δυνατότητας που η σειρά θα είχε να αναδείξει έναν ακόμη πιο ενδιαφέροντα και σκοτεινό χαρακτήρα. Ως αποτέλεσμα, μπαίνουν πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη και μολονότι κανένα τους δεν πέφτει με πάταγο στο πάτωμα, σε τρώει το άγχος για το πόσο καλά θα μείνουν στην ίδια θέση μέχρι τέλους. Αυτό που τελικά βλέπεις είναι αναμφισβήτητα ενδιαφέρον και αξιοπρεπές, κάπου όμως νιώθεις ότι προδίδει την αρχική του υπόσχεση.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.