Boy erased (2018)

Ελληνικός τίτλος: Διαγραφή ταυτότητας

Δραματική ταινία των Universal/Focus σε σκηνοθεσία Τζόελ Έτζερτον, με τους Λούκας Χέτζες, Νικόλ Κίντμαν, Ράσσελ Κρόου, Τζόελ Έτζερτον, Ξαβιέ Ντολάν, Flea.

Ο Τζόελ Έτζερτον διασκευάζει για τον κινηματογράφο και σκηνοθετεί τα απομνημονεύματα του Γκάραρντ Κόνλεϋ, ο οποίος αναγκάστηκε όντως από τους γονείς του να παρακολουθήσει τα "μαθήματα" σεξουαλικής μεταστροφής ενός κομπογιαννίτη θρησκευόμενου και των συνεργατών του, που στην ουσία είχαν στήσει και μια ολόκληρη μπίζνα με την οποία ξεζούμιζαν τα χρήματα των γονιών των παιδιών που ενδεχομένως να έμεναν εκεί και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην ταινία, ο νεαρός πρωταγωνιστής Τζάρεντ αναγκάζεται να ομολογήσει στον κληρικό της εκκλησίας των Βαπτιστών πατέρα του και στην πάντοτε υπάκουη μητέρα του πως είναι ομοφυλόφιλος, ύστερα από τον τραυματικό βιασμό του από έναν συμμαθητή του στο κολέγιο, ο οποίος μάλιστα του είχε αποκαλύψει πως είχε βιάσει και ένα ανήλικο αγόρι. Μετανιωμένος για την εξομολόγηση που έγινε σε στιγμή αδυναμίας, τηλεφωνεί στους γονείς του Τζάρεντ και ουσιαστικά διαστρεβλώνει την ιστορία ώστε να ενοχοποιήσει εκείνον. Ύστερα από διαβούλευση με τους ανωτέρους του στην Εκκλησία, ο πατέρας του αποφασίζει να τον στείλει στην "Έμπρακτη Αγάπη", ένα θρησκευτικής κατεύθυνσης θεραπευτικό πρόγραμμα μεταστροφής ομοφυλοφίλων, κάτι που αρχικά βρίσκει σύμφωνο και τον ίδιο τον φοβισμένο νεαρό που θεωρεί πως αποτελεί λύση για το πρόβλημά του. Μόνο που καθώς οι μέρες περνούν, η ψυχολογική βία που ασκείται από τον επικεφαλής του προγράμματος Βίκτωρ Σάικς, προκαλούν αρχικά ανησυχία και στη συνέχεια φόβο στον Τζάρεντ που αδυνατεί να βρει τρόπο να κάνει το επόμενο βήμα.

Το κεντρικό θέμα της ταινίας είναι πραγματικά συγκλονιστικό, ειδικά αφού το μυαλό αδυνατεί να συλλάβει την ύπαρξη τέτοιων "θεραπευτικών προγραμμάτων" στις ΗΠΑ του 21ου αιώνα. Ο Τζόελ Έτζερτον τόσο ως σεναριογράφος όσο και ως σκηνοθέτης, στέκει με αγάπη και σεβασμό απέναντι στην ιστορία και τους ανθρώπους της και υπογράφει ένα προσωποκεντρικό δράμα χωρίς κραυγές και εύκολους αφορισμούς, την ίδια στιγμή που κρατά ίσες αποστάσεις από τους βασικούς πρωταγωνιστές του, αντιλαμβανόμενος τις κοινωνικές, θρησκευτικές και ιδεολογικές συνθήκες που οδήγησαν στις αποφάσεις και τις αντιδράσεις όλων. Αντίστοιχης πραότητας είναι και οι ερμηνείες των πολύ καλών ηθοποιών με τον νεαρό Λούκας Χέτζες να συνεχίζει το σερί των δύσκολων ρόλων σε ξεχωριστής θεματογραφίας και ύφους ταινίες. Δραματουργικά μόνο, όλη αυτή η πραότητα στην οποία αναφέρθηκα στερεί από το φιλμ την ενδεχομένως απαιτούμενη κλιμάκωση, κάτι που το σενάριο αντισταθμίζει έξυπνα με την παράλληλη αφήγηση των γεγονότων του παρελθόντος. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις δραματικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.