Upgrade (2018)

Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. σε σκηνοθεσία Λη Γουάνελ, με τους Λόγκαν-Μάρσαλ Γκρην, Μέλανι Βαλέχο, Χάρισον Γκίλμπερτσον, Μπένεντικτ Χάρντι, Μπέτυ Γκάμπριελ και τη φωνή του Σάιμον Μέηντεν. 

Βρισκόμαστε σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, με την τεχνολογία να έχει αναπτυχθεί και τις μεγαλουπόλεις να λειτουργούν πλέον σχεδόν στο σύνολό τους με ανεπτυγμένα υπολογιστικά συστήματα. Ο Γκρέυ Τρέης, παρ'όλα αυτά, παραμένει ελαφρώς παραδοσιακός, καθώς ασχολείται με την αναπαλαίωση κλασσικών πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων για πλούσιους πελάτες, την ίδια στιγμή που η γυναίκα του εργάζεται σε μια εταιρεία τεχνολογίας. Την ημέρα που έχουν παραδώσει ένα αυτοκίνητο σε έναν νεαρό μεγιστάνα των υπολογιστών, τον Έρον Κην, πέφτουν θύματα ληστείας, σε μια επικίνδυνη περιοχή της πόλης. Με τη γυναίκα του νεκρή και τον ίδιο τετραπληγικό, η μοναδική λύση να επανέλθει σε μια φυσιολογική ζωή είναι ένα πειραματικό τσιπάκι του Έρον, ο οποίος προτίθεται να του το εμφυτεύσει, αλλά κρυφά, καθώς η τεχνολογία αυτή δεν είναι ακόμα διαθέσιμη προς χρήση. Ο Γκρέυ, λίγες ώρες μετά, μπορεί και πάλι να έχει τον έλεγχο του σώματός του, ενώ ανακαλύπτει πως το σύστημα STEM που είναι προσαρτημένο επάνω του, μπορεί και επικοινωνεί μαζί του φωνητικά, την ίδια στιγμή που, ελέγχοντας εκείνο το σώμα του, του επιτρέπει να αντιμετωπίζει ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις. Αποφασισμένος πλέον πως τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει, ο Γκρέυ ξεκινά να εντοπίσει τους δολοφόνους της γυναίκας του και να πάρει εκδίκηση.

Ο Μαντ Μαξ κάνει κόντρες με τον Ρόμποκοπ, όσο ο H.A.L. συνομιλεί με τον Τιμωρό, σε ένα ανεξάρτητο διαμαντάκι από την Αυστραλία που αποδεικνύει πως τα blockbuster δεν χρειάζονται πολλά λεφτά (κόστισε μόλις $5 εκατ.), αλλά σενάριο, καλές ιδέες και ταλέντο. Σύμφωνοι, ο πυρήνας της ταινίας δεν αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης, καθώς μηχανικά βελτιωμένους ανθρώπους έχουμε ξαναδεί στο σινεμά, όμως το σενάριο, η εκτέλεση, η αισθητική, ακόμα και οι ερμηνείες κάνουν το "Upgrade" να ξεχωρίζει ουσιαστικά. Και θα επιμείνω για τις ερμηνείες, αφού κυρίως ο νεαρός πρωταγωνιστής (και χαμένος δίδυμος αδελφός του Τομ Χάρντυ -η ομοιότητά τους είναι εξωπραγματική) κατορθώνει με μεγάλη επιτυχία κάτι εξαιρετικά δύσκολο: από τη μια να μην γίνεται γελοίος όταν συνομιλεί με το πρόγραμμα STEM, το οποίο ακούει μόνο αυτός, την ίδια στιγμή που δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ με το σώμα του και μόνο, στις σκηνές που το ελέγχει το τσιπ και όχι αυτός. Είναι πραγματικά να τον θαυμάζεις πως κοντρολάρει τις κινήσεις του κορμιού του στις σκηνές αυτές της δράσης, όσο το πρόσωπό του και ο λόγος του είναι πλήρως αποστασιοποιημένα από την κίνησή του, λες και είναι όντως ξένο το σώμα του ως προς αυτόν. Κι όλα αυτά, ενόσω ο χαρακτήρας που υποδύεται παρουσιάζεται πλήρης, άρα και απόλυτα συμπαθής στο κοινό που εύκολα ταυτίζεται μαζί του. Πολύ καλή και η δουλειά του Σάιμον Μέηντεν, που μιλά για λογαριασμό του STEM, με απόλυτη φυσικότητα και έλλειψη συναισθήματος.

Την ίδια στιγμή, το σενάριο, συνεπικουρούμενο από τη σκηνογραφία και τα εφφέ, κλιμακώνεται σταδιακά προς την ανατροπή του δυσοίωνου φινάλε, επιμερίζοντας σε σωστές δόσεις τη δράση με όλα εκείνα τα αναγκαία διαλείμματα που επιτρέπουν στην ταινία να παίρνει όσες ανάσες χρειάζεται, χωρίς ποτέ να αφήνει το χιούμορ ανεκμετάλλευτο -επίσης μαγκιά του πρωταγωνιστή. Γρήγορο, έξυπνο, ρεαλιστικό και πολύ καλά σκηνοθετημένο, το "Upgrade" δίνει τον τόνο του πώς θα έπρεπε να είναι τα ενήλικα blockbuster της εποχής μας, μακριά από μελέτες marketing και έρευνες σε ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες κοινού. Με άλλα λόγια, έχουμε ένα blockbuster που είναι ταινία και όχι προϊόν για τα ράφια ενός super market. Μόνο, τους ικετεύω, ας μην του γυρίσουν sequel. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.