Westworld (Season 2 -2018)

Σειρά επιστημονικής φαντασίας των Warner/ΗΒΟ, με τους Άντονι Χόπκινς, Ήβαν Ρέητσελ Γουντ, Θάντι Νιούτον, Εντ Χάρρις, Τζέφρυ Ράιτ, Τζέημς Μάρσντεν, Λιουκ Χέμσγουωρθ. Στο εγγύς μέλλον, το πλέον επιτυχημένο θεματικό πάρκο σε ολόκληρο τον κόσμο είναι το Westworld. Ξεχάστε την Disneyand και τα τραινάκια της. Εδώ, μπαίνετε σε μια πλήρους κλίμακας αναπαράσταση της Άγριας Δύσης, και ζείτε τον ρόλο που εσείς θα επιλέξετε, ανάμεσα σε ρομπότ που είναι αδύνατον να τα ξεχωρίσετε από τους ανθρώπους. Τα πάντα είναι προγραμματισμένα για τη δική σας ευχαρίστηση, ώστε να μπορείτε να κάνετε αυτό που θέλετε, τη στιγμή που το θέλετε, χωρίς δισταγμό και χωρίς τύψεις.

Ο Τζέι Τζέι Άμπραμς και ο Τζόναθαν Νόλαν συνεργάζονται ξανά για την τηλεόραση, μετά το "Fringe" και ξαναζωντανεύουν μια ταινία του 1973 -στην Ελλάδα παίχτηκε με τον τίτλο "Ο επαναστάτης της νύχτας"- σε σενάριο και σκηνοθεσία του Μάικλ Κράιτον,  best-seller συγγραφέα, μεταξύ άλλων του "Τζουράσικ Παρκ" και δημιουργού της σειράς "Στην εντατική". Ο αρχικός προβληματισμός της ταινίας για το τι μπορεί να συμβεί αν "έξυπνα" ρομπότ αποκτήσουν τον έλεγχο της λειτουργίας τους και αυτονομηθούν από τους δημιουργούς τους (ιερό δισκοπότηρο των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας όπως λ.χ. του Ισαάκ Ασίμωφ που είχε αναγάγει τη φαντασία της ρομποτικής σε επιστήμη), στη νέα σειρά μετατρέπεται σε ένα ντελίριο ηθικού διακυβεύματος και αναζήτησης του Πλάστη, σε ένα πολυτελές περιτύλιγμα μιας μεγάλης παραγωγής. Ο άνθρωπος στον ρόλο του Θεού αποφασίζει να πειραματιστεί με τα δημιουργήματά του και να τους επιτρέψει να ονειρεύονται, με ολέθρια, όπως αποδεικνύεται, αποτελέσματα. Υποβλητική και συναρπαστική η πρώτη σαιζόν, εντυπωσίαζε με το σύμπαν που παρουσίαζε, καθώς και με τους προβληματισμούς που έθετε, την ίδια στιγμή που ένα φροντισμένο καστ έδινε υπόσταση σε ρόλους που εύκολα θα μπορούσαν να φανούν αστείοι. Τα ρομπότ, ως σύγχρονοι σκλάβοι, επαναστατούν τη στιγμή που μπορούν να ονειρεύονται, με τον πραγματικό και τον εικονικό κόσμο να συγκρούονται ανελέητα. Βίαιο στις εικόνες του όσο και στις ιδέες του ορισμένες φορές, το Westworld πήγε την τηλεοπτική επιστημονική φαντασία ένα βήμα πιο πέρα, με το ΗΒΟ να περιχαρακώνει ακόμη περισσότερο τη θέση του ως ένα δίκτυο που όχι μόνο παρουσιάζει εξαιρετικές παραγωγές, αλλά τολμά να αρθρώνει και λόγο.

O δεύτερος κύκλος, με το μυστικό πλέον να έχει αποκαλυφθεί, ομολογώ πως υστερεί λίγο σε δυναμική. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθες πως αναμασούσαν πληροφορίες που μας είχαν ήδη δώσει, την ίδια στιγμή που οι όποιες καινούργιες περνούσαν λίγο στο ντούκου, λες και δεν είχαν την ίδια σημασία. Έτσι, η αποκάλυψη ενός δεύτερου πάρκου, του Shogun World, μολονότι ελάχιστοι γνώριζαν την ύπαρξή του, παρουσιάστηκε λες και δεν είχε καμία απολύτως σημασία, ενώ οι σκηνές που διαδραματίστηκαν σε αυτό μπορεί να είχαν ενδιαφέρον, αλλά δεν πήγαν την ιστορία και πολύ παρακάτω. Βέβαια, η αποκάλυψη του πραγματικού λόγου της δημιουργίας και της ύπαρξης του Westworld, πραγματικά σοκάρει και δίνει την ευκαιρία σχολιασμού θεμάτων ηθικής και αιώνιας ζωής που ομολογουμένως δεν τα είχαμε ξανασυναντήσει, τουλάχιστον όχι σε αυτήν τη μορφή. Με αυτά και με εκείνα, η σειρά εξακολουθεί να διατηρεί υψηλότατα στάνταρ παραγωγής, ιδεών και κινηματογράφησης, με ορισμένα επεισόδια ή σεκάνς ολόκληρες να μοιάζουν με ταινίες μικρού μήκους, την ίδια στιγμή όμως, που στο σύνολό της, η δεύτερη περίοδος έδειχνε να μην πατά τόσο σταθερά στα πόδια της όσο η πρώτη.