Mission: Impossible - Fallout (2018) (3D)

Ελληνικός τίτλος: Επικίνδυνη αποστολή: Η πτώση

Περιπέτεια της Paramount, σε σκηνοθεσία Κρίστοφερ ΜακΚουόρι, με τους Τομ Κρουζ, Χένρυ Κάβιλ, Βινγκ Ρέημς, Σάιμον Πεγκ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Σων Χάρρις, Άντζελα Μπάσσετ, Βανέσσα Κέρμπυ, Μισέλ Μόναχαν, Γουές Μπέντλεϋ. 

Δυο χρόνια αφού ο Ήθαν Χαντ συνέλαβε τον Σόλομον Λέην (στην προηγούμενη ταινία, δηλαδή), η τρομοκρατική οργάνωση που είχε δημιουργήσει άλλαξε μορφή. Με την ονομασία "Οι Απόστολοι" και υπό την ηγεσία ενός σκιώδους ηγέτη, γνωστού μόνο ως Τζων Λαρκ, θέλουν να πάρουν στην κατοχή τους τρεις πυρήνες πλουτωνίου που θα τους επιτρέψουν να κατασκευάσουν ισάριθμες πυρηνικές βόμβες. 

Φαίνεται πως η χημεία μεταξύ του Τομ Κρουζ και του σκηνοθέτη/σεναριογράφου Κρίστοφερ ΜακΚουέρυ έχει αποδειχθεί ισχυρή και επιτυχημένη. Ο άνθρωπος που έγινε γνωστός από το σενάριο της ταινίας "Συνήθεις Ύποπτοι" (για το οποίο είχε τιμηθεί και με Όσκαρ), έχει υπογράψει μερικές από τις μεγαλύτερες πρόσφατες επιτυχίες του διεθνούς μέγκα σταρ: όχι μόνο το προηγούμενο κεφάλαιο της Επικίνδυνης Αποστολής (το ο οποίο αναμφισβήτητα ήταν το καλύτερο της σειράς), αλλά και τον "Jack Reacher" καθώς και το συναρπαστικό "Στα όρια του αύριο" (εντάξει, έγραψε και το σενάριο στη "Μούμια", αλλά ας το αφήσουμε στην άκρη, αφού εκεί το πρόβλημα δεν ήταν το σενάριο, αλλά η αναποφασιστικότητα της παραγωγής). Στον Jack Reacher και στις δύο Επικίνδυνες Αποστολές, ο ΜακΚουέρυ βρέθηκε και στην πολυθρόνα του σκηνοθέτη, και όπως αποδεικνύεται τα καταφέρνει εξαιρετικά, καθώς οπτικοποιεί την ιστορία του με χειρουργική ακρίβεια και περίσσια δεξιοτεχνία. Κι ό,τι αν λένε οι διάφοροι, δεν είναι καθόλου εύκολο να χειριστείς σκηνοθετικά το υλικό μιας ταινίας του μεγέθους της Επικίνδυνης Αποστολής. Η μαγκιά, όμως, του ΜακΚουέρυ έγκειται στο ότι χειρίζεται την ταινία με βάση την ιστορία του, και χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία του blockbuster για να την εξυπηρετήσει και να την αναδείξει (ενώ συχνά, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο). 

Η "Πτώση", λοιπόν, είναι αυτό που λέμε "ενήλικο" blockbuster ή με πιο απλά λόγια μια 100% πιστευτή αλλά και καταιγιστική περιπέτεια που εκμεταλλεύεται πλήρως όλα τα στοιχεία εντυπωσιασμού που την απογειώνουν σε θέαμα πολλών μεγατόνων. Την ίδια στιγμή δε, έχει και Ηθοποιούς σε Ρόλους (επίτηδες τα κεφαλαία), καθώς όλο το καστ πλάθει χαρακτήρες την ίδια ώρα που λειτουργούν σαν μέλη μιας συμφωνικής ορχήστρας: όλοι τους είναι εξαιρετικοί, αλλά αυτό που μετράει και αυτό που αντιλαμβάνεσαι είναι το σύνολο. Ο Τομ Κρουζ στο πρώτο βιολί (και ως παραγωγός του φιλμ) έχει τη γνώση, την εμπειρία, το έμφυτο ταλέντο και τα κότσια να ηγηθεί αλλά και ταυτόχρονα να κάνει πίσω εκεί που χρειάζεται για να αναδειχθούν όσοι παίζουν δίπλα του. Είναι αρκετά μάγκας για να ξέρει πως η λάμψη του είναι ούτως ή άλλως τεράστια, άρα δεν χρειάζεται να κλέβει το φως των υπολοίπων. Ως αποτέλεσμα, ο Χένρυ Κάβιλ (άλλο λαμπερό παιδί αυτό) έχει τον αέρα που χρειάζεται για να ξεχωρίσει ως συμπρωταγωνιστής και να πάρει μέρος της ταινίας επάνω του, ενόσω οι γυναικείες παρουσίες είναι ισχυρές και διόλου διακοσμητικές. Τέλος, είναι άξιον θαυμασμού πώς οι χαρακτήρες του Βινγκ Ρέημς και του Σάιμον Πεγκ, μολονότι ενταγμένες στο πλαίσιο του comic relief, δεν γίνονται ποτέ καρικατούρες, αλλά αποκτούν ουσιαστικό ρόλο και θέση στην αφήγηση.

Και επειδή όλη η ταινία υπηρετεί ένα σφιχτό και καλοδουλεμένο σενάριο, χαίρει απίστευτων σκηνών δράσης, όλες τους όμως άριστα ζυγισμένες και αρμονικά ενταγμένες στην εξέλιξη της ιστορίας. Μάλιστα, είναι εμφανές πως ο ΜακΚουέρυ αποζητά πάντοτε αυτή τη "μία", τη "μεγάλη" σεκάνς δράσης που θα γίνει φάρος και σημείο αναφοράς του φιλμ. Στο "Μυστικό Έθνος" ήταν η σκηνή στην Όπερα. Στην "Πτώση" είναι το αυτοκινητοκυνηγητό στο Παρίσι, το οποίο παρακολουθείς κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα. Τέλος, δεν θα πρέπει να αφήσουμε εκτός αναφοράς το μοντάζ, τη φωτογραφία, τη μουσική (η απόλυτα προσεκτική η χρήση του κλασσικού μουσικού μοτίβου στις κατάλληλες στιγμές γίνεται έως και συγκινητική) αλλά και το ρεπεράζ που επιτρέπει στην ταινία (ειδικά στο κεφάλαιο που διαδραματίζεται στο Παρίσι) να προσφέρει εξαίσιες εικόνες. Το σινεμά δράσης στα καλύτερά του. Επίσης, όσοι έχετε ακόμα υπαρξιακό θέμα με τον Τομ Κρουζ, καλύτερα να το συζητήσετε με τον ψυχολόγο σας.

Για την ιστορία της κινηματογραφικής αγοράς στην Ελλάδα, να αναφέρουμε πως με αυτήν την ταινία ξεκινά η συνεργασία της Paramount με νέο έλληνα διανομέα, την Odeon, ύστερα από δεκαετίας στα χέρια της UIP.