The house with a clock in its walls (2018)

Ελληνικό τίτλος: Το σπίτι με το ρολόι στον τοίχο

Περιπέτεια φαντασίας της Amblin, σε σκηνοθεσία Ηλάι Ροθ, με τους Τζακ Μπλακ, Κέητ Μπλάνσετ, Όουεν Βακάρο, Κάιλ ΜακΛάχλαν, Ρενέ Ελίζ Γκόλντσμπερυ, Κολήν Καμπ. 

Με τους γονείς του νεκρούς σε αυτοκινητιστικό, ο μικρός Λιούις πηγαίνει στο Μίσιγκαν για να ζήσει στο σπίτι του θείου του, του εκκεντρικού Τζόναθαν. Παρ' ό,τι η υποδοχή που του επιφυλάσσουν τόσο ο θείος του όσο και μια γοητευτική φίλη του είναι θερμότατη, ο μικρός σύντομα παρατηρεί κάποια περίεργα περιστατικά, που σε συνδυασμό με τις φήμες που κυκλοφορούν στο σχολείο, τον οδηγούν να πιστέψει πως το σπίτι είναι στοιχειωμένο.

Χαριτωμένη ταινία, μεταφορά του βιβλίου του Τζων Μπέλαιρς, που έχει όλα τα καλά: ορφανά παιδιά, περίεργους θείους, μαγεμένα σπίτια, ξόρκια, κρυμμένα ρολόγια... Αναπόφευκτη, λοιπόν, η κινηματογραφική του διασκευή, σε παραγωγή της εταιρείας του Στήβεν Σπήλμπεργκ, με απρόσμενο μάλιστα σκηνοθέτη. Ο σπλατεράς Ηλάι Ροθ εγκαταλείπει το αίμα και τον σαδιστικό τρόμο και αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας μια οικογενειακή ταινία φαντασίας, όντας μάλιστα ιδιαίτερα πολυάσχολος προσφάτως, αφού μέσα στο 2018 είδαμε και τη δική του εκδοχή για το "Death Wish". Ενδιαφέρον έχει και η επιλογή του σεναριογράφου, του Έρικ Κρίπκε, που δεν είναι άλλος από τον δημιουργό της σειράς "Supernatural". Το αποτέλεσμα είναι μια διασκεδαστική ταινία που παρακολουθείται ευχάριστα, έχοντας μάλιστα ως πρωτεργάτες τον Τζακ Μπλακ και την Κέητ Μπλάνσετ, οι οποίο δείχνουν να το διασκεδάζουν, αλλά και ένα συμπαθέστατο πιτσιρικά, τον Όουεν Βακάρο, που τον είχαμε ξανασυναντήσει στο "Γύρισε ο μπαμπάς".

Εκεί που χάνει αυτό το μαγεμένο σπίτι είναι στην αναποφασιστικότητα του όλου εγχειρήματος. Από τη μία συστήνεται ως οικογενειακή ταινία φαντασίας, κι από την άλλη "ξεφεύγει" κάποιες στιγμές σε πιο ενήλικα μονοπάτια. Θα ήταν πολύ εύκολο να ακολουθήσει τη φωτεινή ή την σκοτεινή κατεύθυνση ώστε να είχαμε είτε ένα μαγικό παραμύθι με ξόρκια και μαγεμένα έπιπλα είτε ένα σκοτεινό θρίλερ για ορφανά μοναχικά παιδιά που παίζουν με τη μαύρη μαγεία για να βρουν τη δύναμη να επιβιώσουν και να διακριθούν σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Εδώ, ακολουθείται μία μέση οδός, όπου τελικά μπερδεύει κάπως το τελικό συναίσθημα που αποκομίζεις. Και επειδή τα κωμικά στοιχεία της ταινίας υπερτερούν των τρομακτικών, στο τέλος είσαι πεπεισμένος πως είδες ένα παραμύθι με μάγους, από το οποίο όμως περίμενες ακόμη περισσότερη μαγεία.