Billy Lynn's Long Halftime Walk (2016) (3D)

Ελληνικός τίτλος: Μια απίθανη διαδρομή στη ζωή του Μπίλυ Λυν

Δραματική κομεντί της Tristar, σε σκηνοθεσία Ανγκ Λη, με τους Τζο Άλγουιν, Γκάρετ Χέντλαντ, Βιν Ντήζελ, Στηβ Μάρτιν, Κρις Τάκερ, Κρίστεν Στιούαρτ. 

Ο 19χρονος Μπίλυ Λυν επιστρέφει από το Ιράκ όπου υπηρετεί για να συμμετάσχει ως επίτιμος καλεσμένος σε μια μεγάλη εκδήλωση, μετά τον ηρωισμό που επέδειξε στο πεδίο της μάχης. Με τα media να παραληρούν και τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων να προσπαθεί να τους κλείσει συμβόλαιο και για ταινία, ο Μπίλυ και οι συμπολεμιστές του ζουν την παράκρουση του κοινού, απολαμβάνουν την εφήμερη δόξα ενός ροκ σταρ, ενώ την ίδια στιγμή αναλογίζονται και τα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν στο Ιράκ. 

Μια ενδιαφέρουσα ιστορία σε μια άνιση ταινία, όπου κατά πως φαίνεται ο Ανγκ Λη ενδιαφέρεται περισσότερο για το φαίνεσθαι παρά για το είναι. Γοητευμένος από το 3D με το οποίο είχε ήδη ασχοληθεί στην "Ιστορία του Πι", εδώ επιστρέφει στον κόσμο των τριών διαστάσεων, και μάλιστα με υπερ-υψηλή ευκρίνεια σε HFR, και γυρίζει την ιστορία του Μπίλυ Λην με 3D κάμερες, προσέχοντας τις λεπτομέρειες σε κάθε του κάδρο. Μόνο που το -ομολογουμένως εντυπωσιακό- βάθος της εικόνας δεν αρκεί για να σώσει την επίπεδη και χιλιοειπωμένη ιστορία της ταινίας, η οποία κυλά εξίσου κοινότοπα. Εξαιρετικά γοητευτικός ο νεαρός πρωταγωνιστής Τζο Άλγουιν στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, αποτυπώνει με επιτυχία την αμήχανη αθωότητα του κεντρικού ήρωα, ο οποίος αδυνατεί να καταλάβει γιατί έχει ανακηρυχθεί σε ήρωα. Τον αδικούν όμως τα κάδρα ορισμένες φορές, καθώς η αυτή η υπερ-υψηλή ανάλυση σε συνδυασμό με την τρισδιάστατη εικόνα αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά του, ειδικά στα κοντινά. Δυναμική και η Κρίστεν Στιούαρτ στον ρόλο της αδελφής του που κάνει τα αδύνατα-δυνατά ώστε ο Μπίλυ να παραιτηθεί από τον στρατό και να μην επιστρέψει στο Ιράκ, την ίδια στιγμή που το υπόλοιπο καστ συνόλου ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε ρόλου. Έχει κάποιες πολύ ωραίες σκηνές, ο Μπίλυ αναμφισβήτητα επιτυγχάνει να γίνει συμπαθής στο κοινό, όλο μαζί, όμως, δεν κατορθώνει να σε μαγέψει, μοιάζει να μην σε αφορά και πάρα πολύ, την ίδια στιγμή που οι εικόνες του, μολονότι τεχνικά άρτιες, δείχνουν άψυχες και προσποιητές. Λες και βυθίστηκαν η εσωτερική ματιά και η ψυχή του σκηνοθέτη στο HFR 3D.