Domangchin yeoja (2020)

Ελληνικός τίτλος: Η γυναίκα που έφυγε

Δραματική κομεντί σε σκηνοθεσία Χονγκ Σανγκ-σου, με τους  Κιμ Μιν-Χι, Σονγκ Σέον-μι, Σέονγκ Γιουνγκ-χουά, Λι Γιουν-μι.

Ενόσω ο άντρας της βρίσκεται σε επαγγελματικό ταξίδι, η Γκαμ-χι βρίσκει την ευκαιρία να επισκεφθεί τρεις φίλες της στα περίχωρα της Σεούλ, τις οποίες έχει καιρό να δει.

Και κάπως έτσι, απλά, ξεκινά ένα περίτεχνο μα ταυτόχρονα ανάλαφρο ταξίδι στις ζωές αυτών των γυναικών, μέσα από καθημερινές συζητήσεις και σεκάνς περίπου των 25' για την κάθε επίσκεψη και μαζί μονοπλάνα θεατρικού ύφους που αναδεικνύουν χαρακτήρες και προάγουν την ιστορία. Και όσο η Γκαμ-χι περιφέρει υπερήφανη την ευτυχία της με τον άντρα αυτόν που επί 5 χρόνια δεν έχουν χωριστεί ποτέ "διότι έτσι κάνουν όσοι αγαπιούνται" όπως της λέει ο ίδιος, ταυτόχρονα αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχουν κι άλλα πράγματα από τη ζωή της που δεν αποκαλύπτει. Με κάθε επίσκεψη σε κάθε μια από τις φίλες της, ο ενθουσιασμός της θαμπώνει και πλέον έχεις την αίσθηση πως υποδύεται έναν ρόλο τον οποίο οφείλει να επαναλάβει ώστε να πιστοποιήσει (ακόμα και στην ίδια) την ευτυχία και την αγάπη που μοιράζεται στην οικογενειακή της εστία. 

Ταινία κειμένου πάνω από όλα, αλλά και ερμηνειών ήπιων, μουσικών σχεδόν, χάρη στο άκουσμα της γλώσσας, όμως βαθύτατα αποκαλυπτικών για τις αλήθειες που δεν ακούγονται από όσα εν τέλει δεν λέγονται σε αυτές τις φιλικές συναντήσεις. Οι φιλενάδες που έφυγαν από το κέντρο της πόλης και αυτή η μία που έμεινε εκεί έχεις την αίσθηση πως περισσότερο αντικατοπτρίζουν αυτές που έφυγαν από το χθες για να ζήσουν τη ζωή τους και αυτήν που τελικά έμεινε προσηλωμένη σε αναμνήσεις σχέσεων -φιλικών και αισθηματικών- τις οποίες αναπολεί και ενδεχομένως αποζητά περισσότερο από όσο η ίδια επιτρέπει να καταλάβουν οι άλλοι. Κι όλο αυτό μέσα από ένα έθνικ σινεμά που προάγει την ιστορία που αφηγείται μέσω των συμβάσεων της πόλης και της χώρας, τις οποίες όμως ο Χονγκ Σανγκ-σου κατορθώνει να "μεταφράσει" στη γλώσσα όλων μας, αξιοποιώντας στο έπακρο τη γλώσσα του ίδιου του κινηματογράφου. Μέσα από τη φαινομενική της απλότητα και τον αφηγηματικό μινιμαλισμό της, η "Γυναίκα που έφυγε" είναι ένα χαριτωμένα γλυκόπικρο γαϊτανάκι χαρακτήρων σε μια ταινία που φαντάζει αμιγώς γυναικεία αλλά που στην ουσία δίνει στους άντρες τη δυνατότητα να κατανοήσουν καλύτερα τη θέση και τις ευθύνες τους στη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Άλλωστε, όσο περνά η ώρα, κι όταν τα φώτα στην αίθουσα ανάβουν, αναρωτιέσαι φευγαλέα μήπως αυτή η γυναίκα που έμεινε πίσω είναι η τελικά γυναίκα που έφυγε... Για πάντα.

Αργυρή Άρκτος (Σκηνοθεσίας) στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις κομεντί, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano εδώ.