Revenge (2017)


Θρίλερ σε σκηνοθεσία Κοραλί Φαρζά, με τους Ματίλντα Λουτζ, Κέβιν Γιάνσενς, Βενσάν Κολόμπ, Γκιγιώμ Μπουσέντ. 

H Τζένιφερ, κοπέλα γνωστή στους κοσμικούς κύκλους, ακολουθεί τον παντρεμένο εραστή της στο απομονωμένο του σπίτι στην έρημο για ένα σαββατοκύριακο αφιερωμένο αποκλειστικά σε αυτήν, μακριά από τη γυναίκα του -τουλάχιστον προτού καταφθάσουν και δύο φίλοι του, ο Σταν και ο Ντιμίτρι, με τους οποίους ο Ρίτσαρντ συναντιέται κάθε χρόνο για κυνήγι. Μόνο που η μικρή αυτή απόδραση φεύγει εκτός ελέγχου, όταν ο Σταν την πέφτει στην Τζεν κάποια στιγμή που ο Ρίτσαρντ λείπει από το σπίτι κι όταν αυτή αρνείται, τη βιάζει. Το γεγονός ξεδιπλώνει απρόσμενες αντιδράσεις, καθώς ο Ρίτσαρντ το μόνο που έχει να της προτείνει είναι χρήματα για να ξεχάσει ό,τι έγινε, εκείνη θέλει να φύγει αμέσως από εκεί και όταν εν τέλει τον απειλεί ότι θα αποκαλύψει τα πάντα στη γυναίκα του, ξεσπά η κόλαση. 

Αγγλόφωνο μεν, γαλλικής προέλευσης όμως θρίλερ και μάλιστα ένα από τα πιο αναπάντεχα των τελευταίων χρόνων. Κατ' αρχάς δεν υπακούει σε καμία σύγχρονη πολιτική ορθότητα, γεγονός που του επιτρέπει να γίνει βίαιο, χυδαίο, προκλητικό και εν τέλει απολαυστικό. Την ίδια στιγμή δε, μολονότι φαίνεται αρχικά πως το πηγαίνει σε action μονοπάτια, σε εκπλήσσει πολύ ευχάριστα όταν ανοίγει τις κάνουλες αίματος, ξεπερνώντας δήθεν σλασεριές με υπογραφή της πρόσφατης εσοδείας. Με σενάριο (της σκηνοθέτιδας), το οποίο δανείζεται ύφος, στυλ και (καλοδεχούμενες) υπερβολές της pulp μυθοπλασίας, η ταινία εξελίσσεται σε ένα βίαιο παιχνίδι επιβίωσης και εκδίκησης -όπως υπόσχεται ο τίτλος της- που όμοιό του δεν θυμάμαι τόσο καλοβαλμένο. Παντρεύοντας επιτυχώς το action με το slasher και με μπόλικο gore (πόσες αγγλικές λέξεις χωρούν σε μία πρόταση;) το "Revenge" πλάθει έναν θηλυκό "Ράμπο" που όμως προέρχεται από τα κοσμικά σαλόνια και τα instagram giveaways και καθόλου από τα πεδία μάχης του Βιετνάμ. Με αισθητή την παρουσία ενός υπόγειου χιούμορ που πιστοποιώντας την υπερβολή ουδόλως υπονομεύει το σύνολο, η ταινία τιμά τον τίτλο και το είδος της, έχοντας στη διάθεσή της ένα ιδανικά επιλεγμένο και χωρίς ενοχές και αναστολές καστ, αλλά και ένα μοντάζ (Ζερόμ Ελταμπέ, Κοραλί Φαρζά, Μπρουνό Σαφάρ) που παίρνει τα πλάνα και τα απογειώνει σε ρυθμούς έξαψης. Καθόλου άσχημα για πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Κοραλί Φαρζά, που με σενάριο, σκηνοθεσία και την εμπλοκή της στο μοντάζ τη μετατρέπει σε υπόθεση αμιγώς προσωπική.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ και το μυστήριο, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Fourmi (2019)

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)