Colectiv (2019)
Eλληνικός τίτλος: Κολέκτιβ
Ντοκυμανταίρ του HBO Europe σε σκηνοθεσία Αλεξάντερ Νανάου.
Η πυρκαγιά στο κλαμπ Κολέκτιβ στο Βουκουρέστι το 2015, δεν άφησε πίσω της μόνο 64 νεκρούς και 146 τραυματίες, αλλά υπήρξε επίσης το έναυσμα να αποκαλυφθεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς στον τομέα της Υγείας της χώρας, με την κυβέρνηση να αναγκάζεται σε παραίτηση και τεχνοκράτες να αναλαμβάνουν τα ηνία της Ρουμανίας έως ότου την οδηγήσουν σε εκλογές. Η ιστορία κάνει την εμφάνισή της σε ρεπορτάζ της αθλητικής εφημερίδας Gazeta Sporturilor, οι δημοσιογράφοι της οποίας μάλλον ήταν οι μοναδικοί οι οποίοι έδειξαν ενδιαφέρον σε καταγγελίες ανθρώπων που γνώριζαν πολύ καλά τι ακριβώς συνέβαινε με τις προμήθειες αντισηπτικών στα νοσοκομεία, αραιωμένων μέχρι και 10 φορές. Με τον θάνατο των περισσοτέρων από τους εγκαυματίες του Κολέκτιβ να προέρχεται από μολύνσεις εντός του νοσοκομείου, οι έρευνες που ακολουθούν και οι οποίες οδηγούν και στην τοποθέτηση ενός νέου Υπουργού Υγείας, είναι σοκ στο σύστημα.
Κι αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν συνταρακτικά μεν αλλά ουδόλως θέμα κινηματογραφικής ταινίας, η συγκρότηση του δημιουργού της, Αλεξάντερ Νανάου, που υπογράφει σενάριο (μαζί με την Αντοανέτα Όπρις), σκηνοθεσία, φωτογραφία και μοντάζ (σε συνεργασία με Ντάνα Μπουνέσκου, Τζωρτζ Κραγκ και Άνα Γκαρσία), αποδεικνύουν περίτρανα το αντίθετο. Είναι αξιοθαύμαστα συναρπαστικός ο τρόπος με τον οποίο ο αναγνωρισμένος ντοκυμαντερίστας κινηματογραφιστής διαχειρίζεται το υλικό του, ώστε να αφηγηθεί την ιστορία υπό το πρίσμα των κανόνων της μυθοπλασίας. Κανείς μας δεν θα απορούσε εάν το ίδιο ακριβώς σενάριο, ελαφρώς τροποποιημένο, δεν αποτελούσε τον οδηγό για μια ταινία μυθοπλασίας για το ίδιο θέμα. Αποστασιοποιημένος κατά το δυνατόν συναισθηματικά, κρατώντας την κάμερά του πάντοτε σε μια διακριτή απόσταση, με εικόνα που τη χαρακτηρίζει η "βιντεΐλα" ενός ρεπορτάζ, χωρίς φτιασιδώματα και επιτήδευση, αλλά με πλάνα προσεκτικά στη λεπτομέρειά τους, το "Κολέκτιβ" είναι η επιτομή του κινηματογραφικού ντοκυμανταίρ και ταυτόχρονα ένα improptu έργο cinéma vérité, εκκωφαντικό μέσα στην ησυχία του και τραυματικό μέσα από τον πόνο που προκάλεσε η εγκληματική αμέλεια όλων των εμπλεκομένων. Την ίδια στιγμή, εντός ενός αμιγώς σινεφίλ πλαισίου, μοιάζει να αποτίει έναν φόρο τιμής στο σινεμά που ανέδειξε τη δημοσιογραφία σε κάθε της πτυχή, καθώς ασυναίσθητα σου έρχονται στο μυαλό ταινίες όπως το "Δίκτυο", το "Κύκλωμα" ή ακόμα "Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου". Η στιγμή που ο νέος Υπουργός Υγείας γελά αμήχανα σε απόγνωση, όταν του λένε πως γιατροί λαδώνουν διευθυντές νοσοκομείων ώστε να μετατεθούν σε άλλα όπου μπορούν να παίρνουν μεγαλύτερο "φακελάκι", μένει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό.
Η ταινία απέσπασε Βραβείο Καλύτερου Ντοκυμανταίρ από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, ήταν υποψήφια για Όσκαρ και BAFTA Καλύτερου Ντοκυμανταίρ, αλλά και υποψήφια για Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου